Ben Senin Abin Değilim _texting_

2. Bölüm

Sabah uyandığımda saatin yeni 10 olduğunu gördüm.

Yataktan hâlâ çıkasım yoktu.

Yastığımın altındaki telefonu alıp bir süre sosyal medyada gezindim.

Zamanın nasıl geçtiğini anlayamamıştım.

Saat 11 buçuğa ne zaman gelmişti?

Yataktan kalkıp ağır adımlarla kapıya ilerledim.

Koridorda ilerleyip mutfağa geçtim. 

Annem ocağın başında bir şeylerle uğraşıyordu.

"Günaydın kızım." dediğinde gülümsemekle yetindim.

"Kızım yengengil de kutlayacaklar abinin doğum gününü. Gece geç vakitlere kadar kalmayın olur mu yarın?" dediğinde bir süre boş gözlerle baktım.

"Bilmiyorum anne. Belli olmaz."

Kalkıp dolaptan 2 tane avakado çıkarıp annemin önüne koydum.

"Anneciğim, şunları hazırlar mısın?"

"Kız senin ellerin armut mu topluyor? Ayrıca sabah sabah 2 tane avakado dişinin kavuğunu doldurmaz." dediğinde omuz silktim.

"Hazırlanıp çıkacağım anne."

Kapıya ilerlerken annemin sesiyle tekrar durdum.

"Nereye kız bu saatten?"

"Gidip hediye seçeceğim anne."

"Yarın ne güne duruyor kızım? Hediyeni alır oradan geçersin işte."

"Anne yarın işim var. Uğraşamam bir de hediyeyle." dediğimde annem
"sen bilirsin" dercesine omuz silkip işine devam etti.

Hızlıca odama geçip üzerime beyaz bir askılı, altına da siyah dar bir kot pantolon giydim.

Yeşil kol çantamın içerisine kişisel eşyalarımı yerleştirip masamın üzerindeki paraya baktım.

Yüksek ihtimalle babam sabah işe gitmeden koymuştu.

Babam ve amcamın ortak bir inşaat şirketi vardı.

Bu yüzden maddi durumumuz oldukça iyiydi.

Tereddüt etmeden parayı alıp çantama yerleştirdim.

Göz altlarıma kapatıcı uygulayıp kirpiklerime maskara sürdüm.

Hızlıca kızıl saçlarımı tarayıp çantamı elime aldım ve odamdan çıktım.

Mutfağa geldiğimde masanın üzerinde avakado tabağı duruyordu.

Annemin yanağına bir öpücük bırakıp çekmeceden bir tane çatal alıp masaya oturdum.

Abim doğum gününü ayıp 21 diye hatırladığımı sanıyordu. Bu yüzden yarın doğum gününü kutlayacağımı tahmin edemezdi.

Hızlıca yedikten sonra "ben çıkıyorum." dedikten sonra hızlıca kapıya ilerledim.

Ayakkabılıktan beyaz spor ayakkabılarımı alıp çıktım.

Asansörün gelmesini beklerken bağcıklarımı bağlamıştım.

Tam asansöre binecekken annem kapıyı açtı.

"Kızım paran var mı?" dediğinde gülümseyerek onayladım.

"Evet,sabah babam bırakmış." tekrar yanağına sulu bir öpücük bırakıp asansöre bindim ve zemin katın tuşuna bastım.

Telefonumdaki uygulamadan çağırdığım taksi yaklaşık 10 dakika içerisinde gelmişti.

Arabaya binince nereye gideceğime henüz karar vermediğimi farkettim.

"Herhangi bir alışveriş merkezine götürün." dedikten sonra başımı cama yaslayarak yolun bitmesini bekledim.