Ben Senin Abin Değilim _texting_

33. Bölüm

  Hızlıca eşofmanı geçirip saçıma başıma bir bakıp çıktım odadan.

Mis gibi kokan mutfağa ilerledim. Yengem sabah sabah üşenmemiş ve her zamanki gibi döktürmüştü.

Odaya benden hemen sonra dalan Emir'i gördüm.

Annesinin yanağından bir öpücük alıp tabaktaki nuggetlerdan birini ağzına attı.

Bana göz kırpıp masaya geçti.

"Oğlum bı elini yüzünü yıkasaydın."

Yengemin yakınmasıyla beraber masadan kalkıp Emir kapıya ilerlemeye başladı.

Yanağıma ufak bir öpücük kondurduğunda yengemin gözleri kapıyı buldu ve yutkundu.

Başımı çevirdiğimde amcamı görmemle yüzüm tamamen değişti.

Az önce mutlulukla gülümserken şuan gerilimden ölüyordum.
Amcam bir bana bir de Emir'e bakıp böyle birşeyin olmayacağına kendini ikna etmeye çalışıyor gibiydi.

Yengem ocağın başından ayrılıp amcamın yanına ilerledi.

"Faruk,senin başın ağrıyordu. Niye kalktın?"

Amcam öfkeyle soludu.

"Şuan sorunumuz bu mu Songül?"

Yengem amcamın kolunu tuttu. "gel biz dışarıda konuşalım."

Amcam sinirle çekti elini.

Gözleri ben ve Emir'i bulduğunda derin bir nefes aldı.

"Ben bunlarla bir konuşayım."

💠

Amcam sağolsun bizi alıp çalışma odasına getirmişti. Aç bir şekilde ne diyeceğini bekliyorduk.

Gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı ve Emir'e döndü.

"Biz sizi yıllardır abi-kardeş gibi büyüttük. Nereden çıktı bu ilişki şimdi?"

Emir tam ağzını açıp konuşacakken amcam işaret parmağını kaldırıp uyarırcasına salladı.

"Sakın itiraz etme Emir,sakın."

Amcamı ilk kez böyle gördüğüm için çok gerilmiştim.

Aslında o da haklıydı.

Emir beklenmedik bir şekilde karşısında oturan benim elimi tuttu.

"Baba, ben Damla'yı seviyorum. Geçmişte nasıl bir ilişkide olduğumuzun bizim için bir önemi yok."

Amcamın öfkeli bakışları önce ellerimize sonra ona döndü.

"Bu karşıma 'seviyorum baba' diye çıkardığın kaçıncı kız? Üstelik Damla benim yeğenim!"

Amcamın dedikleri doğruydu ve bu nedensizce üzülmeme sebep olmuştu.

Emir'in geçmişi hiç temiz değildi ama bunu kabullenmiş ve geride bırakmıştım.

Birinden bunu duymak,hele ki babasından duymak daha fazla acıtmıştı.

Amcam bana döndüğünde daha yumuşak bakıyordu.

"Damla,ben seni kızım gibi sevdim. Evlatlarımdan ayırmadım. Sen nasıl bu yavşak herifin oyununa geldin."

Emir'in elini elimden çekmesi ve ayaklanması beni iyice germişti.
"Baba, ayıp oluyor."

Amcam da bu kez oturduğu yerden kalktı.

"Ne ayıbı lan! Yeğenimi diğer orospular gibi kullandırtmam ben."

Amcamın ilk kez bu kadar kontrolsüz olduğunu gördüğümden soğuk soğuk terlemeye başlamıştım bile.

Emir'in gözlerinde bir an hayal kırıklığı gördüm.

"Ben de oğlunum baba. Ayrıca ben Damla'nın saçının teline zarar vermem."

Amcam histerikçe güldü.

"Eminim öyledir,oğlum."

Abim hızla kapıya ilerleyip çıktı ve sertçe yüzümüze kapattı.

Ben zar zor yutkunurken amcam sandalyeyi gösterip oturmamı rica etti.

💠

Amcamla uzun bir konuşmanın ardından sonunda kahvaltı masasına geçebilmiştik.

Emir ise evi terketmişti. Arasam da telefonu kapalıydı.

Aklım ondayken yetmezmiş gibi bir de amcam babamla Emir konusunu konuşmamı istemişti.

Babama bu konuyu nasıl açardım kesinlikle bilmiyordum.

Babam genel olarak kıskanç bir babaydı ve kızının yeğeniyle çıkmasını hiç hoş karşılayacağını sanmıyordum.

Onları suçlamıyordum fakat saygı duymalarını istiyordum.

Neyse ki "ayrılın,sizden olmaz" gibi klişelere girmemişlerdi.

Onların rahatsız olduğu durum eğer Emirle ayrılacak olursak eski yakınlığın sağlanamayacak olmasıydı.

Haklıydılar. Emirle aramızdaki ilişki biterse karşılaşmamak için elimden geleni yapardım.

Onlar da bu durumdan haliyle rahatsız olurdu.

"Kızım yesene bişeyler, oynayıp duruyorsun yemekle."

Yengemin sözleri üzerine gülümsemekle ve tabağımdaki kaşar peynirinden almakla yetindim.

"Anne bıraksana görümcemi, sevgilisi evi terketmişken nasıl keyifli keyifli yesin kız?"

Ablamın samimi sözleri üzerine amcam öksürmeye başlayınca yengem de kötü kötü baktı ablama. 

Ablamsa çoktan pişman olmuştu dediklerine.

Bense kıpkırmızı olmuş, olanları izlemekle yetiniyordum.