Ben Senin Abin Değilim _texting_

18. Bölüm

   Saçımdaki hareketliliği hissedişim hızlıca uykudan sıyrılmama sebep olmuştu.

Gözlerimi açtığımda Emir abim koltuğun kenarına oturmuş ve saçımın bir tutamını kulağımın arkasına sıkıştırıyordu.

Hızlıca doğruldum. "ne yapıyorsun sen be!"

Ellerini teslim olurcasına havaya kaldırdı.

"Yukarı çıkıp üzerimize örtmelik birşeyler almamız lazım. Üst kat burası kadar sıcak olmaz."

Göz devirdim ve kanepede düz bir konuma gelip ayaklarımı sarkıttım.

"Peki benim ne alakam var?"

"Sen de benimle geleceksin."

Ciddiye almamıştım fakat yüz ifadesi ısrarcı olduğunu belli ediyordu.

Oflayarak kalktım.

Şöminenin yanındaki dolu kovaya ve raflara baktım. Anlaşılan görevini fazlasıyla yerine getirmişti.

Merdivenlere ilerlediğinde ben de arkasından gittim.

Birkaç basamak çıktıktan sonra elini uzattı.

Eline anlamazca bakınca nefesini verdi.
"Yukarı fazlasıyla karanlık elimi tut da hem korkma hem de kaybolma."

Alayla yüzüne baktım. "ben karanlıktan korkmam."

Gözlerini devirip elimi kavradı ve merdivenleri çıkmaya devam etti.

Başta bu hareketine şaşırsam da eli ve elim arasındaki temas fazlasıyla hoşuma gitmişti.

Sabah yürek yemiş olmalıyım ki öylesine tutmuş olduğu elini iyice sıkı tuttum.

Birşey dememiş olması işime gelmişti. Çünkü aklıma hiçbir açıklama gelmiyordu.

Sonunda üst kata çıktığımızda "lambalar nereden açılıyordu?" dediğinde hâlâ elimi tutuyordu.

Görmeyeceğini bilsem de omuz silktim.

"Bilmem,uzun süredir gelmiyorum ben."

Birşey demedi ve ilerlemeye başladı.
Doğal olarak ben de arkasından gidiyordum.

Parmaklarıyla duvarda kapı boşluğu arıyordu.

En sonunda bulduğu kapı kulpunu kavrayıp açtı.

Banyonun ışığını bulduktan sonra bana dönüp çatık kaşlarıyla "biz neden telefonlarımızı almadık da bu çileyi çektik?"

Hâlâ tuttuğum eline kaydı bakışlarım. Hızla çektim elimi. "benimle el ele yukarı çıkmak senin için çile, öyle mi?"

"Hayır tabi ki gerizekalı,ben ondan mı bah-"

Cümlesini tamamlamasına izin vermeden L şeklindeki koridorun köşesini döndüm.

Saçma bir şekilde fazlasıyla alınmıştım.

"Aptal." diye söylenirken koridorun bu kısmına ışığın ulaşmadığını farkettim.

Yıllardır gelmediğim için evin planını hatırlayamıyordum.

Koridorun gerisinden gelen sesi işittim.

"Sen amma alıngan birşey oldun he."

Sinirle karanlık koridorda kapı aramaya başladım.

Yarım yamalak hatırlasam da burada yatak odası olmalıydı.

Emir abimin yaptığı gibi duvara yanaştım ve elimi duvarda gezdirerek ilerlemeye başladım.

Sonunda kapıyı bulmuş olmanın sevinciyle tam kulpu kavrıyordum ki bir el beni çekti ve sırtımı duvara yasladı.

Bu hafta sanırım 1 tane falan ancak bölüm atabilirim bu bölüm kısa oldu özür dilerimmm.

Şu hafta bı geçsin telefi edeceğimmm