W końcu, konkretnie zaczęły się urodziny. Ludzie przychodzili, witali się i dawali Tomowi prezenty.
W końcu po wszystkich innych przyszedł Techno ze swoim kolega, z którym był na mieście, którym okazał się być...
Myślałem, że chyba tam umrę, gdy zobaczyłem Dream'a. Od razy w panice podbiegłem do Wil'a.
"Co jest do cholery?!" krzyknąłem szeptem.
"O co ci chodzi?" skrzywił się.
"Jak to co?! Techno koleguje się z Dream'em?!"
"Uh- przyjaźni," poprawił.
"Ale on wie, że Dream mnie bije. Jak może się z nim przyjaźnić?"
"Znają się od dzieciństwa," wzruszył ramionami. "I nie mam pojęcia czemu, jeżeli o tym wie, mnie nie pytaj."
"Co wy tak do siebie szepczecie?" zapytał zdziwiony Alex podchodząc do nas razem z Niki.
"Nic tylko..." spojrzałem w stronę Techno obok, którego stał Dream.
"Chodzi ci o Tech- oh..."
Zapadała między naszą czwórką cisza. Wszyscy patrzeliśmy na siebie nie wiedząc co zrobić i powiedzieć.
"Spokojnie George," zaczęła NIki. "Obronimy cię."
"Dokładnie!" potwierdził Alex podskakując.
"Zgadzam się z nimi," uśmiechnął się Wilbur.
"Dzięki," odwzajemniłem uśmiech.
"Zmieniając temat," poweidział Alex. "Jak tam pomiędzy tobą a Aidanem?"
"My... jesteśmy razem."
We trójkę spojrzeli na mnie z szerokimi oczami i otwartymi buziami.
"CO?!" wrzasnął Alex.
"Nie drzyj się!" zakrył mu buzię Wilbur.
"Ja... nie wiem co powiedzieć," odezwała się Niki. "Ale powiem jedynie, że wam gratuluję."
"Awh, dzięki."
"Ja również wam gratuluję," powiedział Wilbur.
Alex coś mówił, ale ręka Wil'a to uniemożliwiła, więc ją zabrał.
"Ja też gratuluję, ale kiedy?!" czarnowłosy znów wybuchł.
"W piątek mnie o to zapytał-"
"Chodzcie wszyscy!"
Przerwał mi Phil, zwołując każdego do siebie aby usiąść przy stole. Siedzieliśmy tak, że ja po środku, a Alex i Wilbur po moich bokach. Na stole było rozstawione jedzenie i picie, z czego nic nie dotknąłem prócz picia.
Wszyscy dookoła rozmawiali, a ja siedziałem w ciszy. Przez cały czas czułem na sobie czyiś wzrok. Nagle ktoś się do mnie odezwał.
"Hej, George. Czemu nic nie jesz?" wyszeptał do mnie Alex.
"Nie chcę," uśmiechnąłem się trochę, wymuszając.
"Na pewno? Jesteś cały blady."
"Tak, tylko... możemy usiąść gdzieś dalej od wszystkich? Słabo się czuje," oznajmiłem.
"No dobra. Wilbur?" odezwał się do wyższego.
"Tak?" spojrzał na nas z pełną buzią.
"Idziesz z nami?"
"Pewnie, ty też chodź Niki."
We czwórkę wstaliśmy od stołu I zaczęliśmy iść w stronę rozłożonego koca na trawie. Po drodze zaczęło mi się kręcić w głowie i miałem mroczki.
Zatrzymałem się. W uszach mi piszczało. Więc nie słyszałem co do mnie mówili. Zgaduje, że coś czemu się zatrzymałem czy nie wiem co.
Mniejsza.
Po chwili straciłem równowagę przez co upadłem na ziemię. Udało mi się usłyszeć przytłumione głosy czy tam krzyki, nie ma znaczenia.
Nagle wszystko stało się czarne i straciłem przytomność.
- - -
Przepraszam, że tyle czasu nie było rozdziału ale przez jakiś tydzień moje dni wyglądały tak:
Wstać, szkoła, wracanie do domu, obiad, czytanie takiej jednej zajebistej książki, nauka i pójście spać o 24, 1 lub 2 rano
Ta książka po prostu tak mnie stresowała i zawsze trzymała w napięciu i po prostu chciałem ciągle czytać ale nie mogłem plus mega się stresowałem 😭
Naprawdę ją wam polecam, jest na wattpadzie i no dnf (po angielsku w razie co)
Autor: Lottiara
Nazwa: Super
Czy ryczałem? Mogę to w ogóle nazwać pytaniem?
Tak się na tej książce i moich nowych skupiałem, że nie maiłem czasu wrzucić ani edytować z roboczych rozdziały, ale już do tego wracam i robię mini przerwę od czytania fanficów :]
A z życia to mówię wam, używanie zamków damskich przy rodzicach i nauczycielach jest męczące. Moi rodzice raczej wiedzą, że jestem trans i problemu ogromnego nie mają, ale będą mieli jak będę przy niech używać zamkowa męskich (przynajmniej tak myślę)
Do tego boję się trochę balu na koniec roku bo chce ubrać garnitur z flaga trans jako jakby pelerynę 😭
Na pewno pójdzie to w internet więc jak o czymś takim usłyszycie to wiedzcie, że to ja ;]
Tu możecie pisać jak wam minął dzień -->
Dobra już nie przedłużam
Trzymajcie się!!
Miłego dnia/nocy 💗
CZYTASZ
✅❁Enemy❁ dnf pl
Fanfiction❗Okładka nie moja. Można ją znaleźć u acadivs na twitterze❗ George, niski brunet o czekoladowych oczach. Od początku gimnazjum jest dręczony przez pewną osobę. Jednak, nie ma on mu tego za złe. Od dziecka, brunet był uczony aby wybaczać innym, wię...
