သာမာန္ထက္ အေအးပိုတဲ့ေနရာ အေပၚယံေရမ်က္ႏွာျပင္တစ္ခ်ိဳ႕ ေအးခဲကာေနတယ္။ ဝမ္ရိေပၚက ေရခဲျမစ္ထဲကို တစ္ခ်က္ငုံ႕ၾကည့္ကာ အေပၚ႐ုံလႊာေလးခြၽတ္ခ်ခဲ့ၿပီး အတုံ႕ဆိုင္းမရွိ ခုန္ခ်လိဳက္ပါေတာ့တယ္။ အသားထဲကိုအပ္ကေလးေတြနဲ႕ဆြေနသလို ေအးစိမ့္မႈက တစ္ကိုယ္လုံးဆီပ်ံ့ႏွံ႕လာတယ္။ ေရခဲျပင္ေအာက္ ေရစီးအတိုင္းေျမာပါသြားတဲ့ ေရွာင္းက်န့္ကို ခက္ခက္ခဲခဲဆြဲထုတ္ခဲ့ရၿပီး အေပၚကိုေရာက္လာတယ္။ ေလတစ္ခ်က္တိုက္လိုက္တိုင္း အသားထဲကိုအပ္အေခ်ာင္းေပါင္းမ်ားစြာ ေျပးစိုက္ေနသလိုခံစားရေစတယ္။
မီးပုံရဲ႕တဖ်စ္ဖ်စ္ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့အသံ ၿပီးေတာ့ သူ႕အဝတ္ေတြဆြဲခြၽတ္ခံေနရတယ္ဆိုတဲ့ အသိနဲ႕အတူ ေရွာင္းက်န့္သတိဝင္လာတယ္။ ဆြဲခြၽတ္ေနသူရဲ႕ကိုယ္ေပၚမွာလည္း ဘာအဝတ္မွမရွိ ။
"မင္း....မင္းဘာလုပ္တာလဲ....လႊတ္စမ္း''
"မင္းသတိရလာၿပီပဲ''
ေရွာင္းက်န့္သတိရလာျမင္ေတာ့ နဖူးေလးနဲ႕လက္ဖ်ားေလးေတြကို လာစမ္းတယ္။
သူပုံစံကတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႕ ခုမွပဲစိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြ ေလ်ာ့က်သြားသလို။
သူ႕အဝတ္ေတြကို ခပ္တင္းတင္းျပန္ဆြဲဆုပ္ထားတဲ့ ေရွာင္းက်န့္ လက္ေပၚအုပ္ကိုင္ကာ ေလသံေအးေအးနဲ႕....
"အဝတ္ေတြေရစိုေနတယ္ေလ ဒီအေအးဓာတ္နဲ႕ ခြၽတ္မထားရင္ မနက္ထိေတာင္အသက္ရွင္မွာ မဟုတ္ဘူး.... ၿပီးေတာ့ဒဏ္ရာရထားလို႔ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး ဝံပုေလြပုံမေျပာင္းနိုင္ဘူး.... အဲေတာ့ အႏြေးဓာတ္ရစရာက ဒီနည္းပဲရွိတယ္.....မဟုတ္မွ. ကိုယ့္ကိုရွက္ေနတာလား''
ဘာမွမဟုတ္သလို သူနဲ႕မ်က္လုံးခ်င္းဆိုင္ၿပီး မ်က္လုံးေလးေတြ ျပဴးက်ယ္ဝိုင္းစက္ေနေအာင္ၾကည့္ကာဆိုလာေတာ့ ေရွာင္းက်န့္မွာမ်က္ႏွာေတြရဲလာကာ....
"မင္းေရာငါေရာ ေယာက်္ားေတြပဲ ဘာကိစၥရွက္ရမွာလဲ''
"အဲတာဆိုအေကာင္းဆုံးပဲ''
စကားဆုံးတာနဲ႕ ဝမ္ရိေပၚက ေရွာင္းက်န့္ ေဘးဝင္လွဲလိုက္ၿပီး သူ႕ကိုယ္လုံးေလးကို ေစြ႕ခနဲေနေအာင္ ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရမစိုပဲက်န္တဲ့ တစ္ထည္တည္းေသာ အေပၚ႐ုံေလးကို ႏွစ္ေယာက္သားအေပၚ လႊမ္းၿခဳံလိုက္ပါေတာ့တယ္။
YOU ARE READING
ဝံပုလွေတို့ရဲ့ဧကရာဇ်
Fanfictionငါ့အသိဉာဏ်တွေပျောက်ဆုံးပြီး မင်းကိုမမှတ်မိတော့ရင်တောင် ဘဝအသစ်နဲ့ မင်းကိုပဲတစ်ခါပြန်ချစ်မယ် ငါ့အသိဉာဏ္ေတြေပ်ာက္ဆုံးၿပီး မင္းကိုမမွတ္မိေတာ့ရင္ေတာင္ ဘဝအသစ္နဲ႕ မင္းကိုပဲတစ္ခါျပန္ခ်စ္မယ္
