Wat wil je van mij

9.

Matthy pov:
Zodra we thuis komen, loop ik zo snel mogelijk door naar mijn kamer, ik heb geen idee waarom ik Milo zoende, maar iets aan hem maakt dat ik meer wil dan alleen vrienden met hem zijn en dat weet ik al een tijdje, waardoor ik het ook niet aan kon zien hoe hij in de club iemand anders stond te versieren. Aan de andere kant wil ik Julia terug, ik mis haar nog steeds, waarom moet liefde zo ingewikkeld zijn? De hele autorit ben ik stil geweest, terwijl de rest vrolijk aan het kletsen was over hoe de avond verliep. Koen heeft blijkbaar nog met een meid staan dansen, maar dat is me compleet ontgaan. Ik trek mijn shirt uit en loop naar de badkamer die aan mijn kamer grenst. Ik kijk even in de spiegel, ik kijk niet helemaal recht meer uit mijn ogen, want ik ben nog redelijk aangeschoten. Ik pak mijn tandenborstel en begin met tegenzin mijn tanden te poetsen.

Als ik mijn badkamer uit loop, bots ik bijna tegen iemand aan, waar ik van schrik, want waarom zou iemand in mijn kamer moeten zijn? Als ik omhoog kijk, kijk ik recht in de blauwe ogen van Milo, het kleine beetje licht dat in zijn ogen schijnt, laat ze schitteren als sterren in de nacht. "Wat moet je, ben je verdwaald?" ik knijp mijn ogen een beetje samen en scan zijn lichaam met mijn ogen "waar de fuck sloeg dat net allemaal op?" hij komt zo dicht bij me staan, dat ik de alcohol in zijn adem nog kan ruiken. "waar sloeg wat op?" ik kijk hem geïrriteerd aan, alsof ik niet weet waar hij het over heeft. "Je lult als je zegt dat je dat niet weet, want dat weet je best Matthyas." hij blijft standvastig voor me staan. Ik duw hem aan de kant en loop naar mijn bed "ik wil slapen, kun je weggaan?" ik heb totaal geen zin om hier over te praten. "Waarom praat je nou niet gewoon met me?" zijn toon klinkt hopeloos "er valt nergens over te praten Milo." ik probeer geen emotie te tonen, maar eigenlijk wil ik tegen hem schreeuwen.

"Dat komt omdat je niet wil horen wat ik te zeggen heb!" Milo laat zijn emoties daarentegen gewoon horen. "Je moet gewoon je bek houden en uit mijn buurt blijven, dat doe je al een jaar, dus waarom kan je dat niet gewoon even volhouden!?" mijn toon wordt nu ook luider. "Jij komt de hele tijd naar mij toe, zo gek is het dan toch niet dat ik verhaal kom halen?" ik ga onder mijn dekens liggen, in de hoop dat Milo snapt dat hij moet opdonderen. "Ja verstop je maar, doe maar alsof je me niet hoort! Ik probeer om wat aardiger voor je te zijn, maar blijkbaar wil je dat niet!" die gozer irriteert me mateloos, maar toch heb ik ergens een zwak voor hem, dat heb ik altijd al gehad. Toen we elkaar net leerden kennen, waren we onafscheidelijk, maar dat is het afgelopen jaar flink veranderd. "Jij luistert anders ook niet echt naar mij, anders had je wel gehoord dat je moet optyfen!" mijn toon wordt steeds harder en bozer. 

Dan gaat de deur open, jezus, daar heb je de volgende die me niet met rust kan laten. "Jezus, wanneer stopt dit gezeik tussen jullie?" Rob zijn hoofd steekt om de hoek van de deur. "Ja, kan jij Milo even uit mijn kamer halen?" mijn blik wisselt tussen Rob en Milo "je bent echt een teringlijer, weet je dat?" bijt Milo me toe "dat meen je niet Milo, dat weet je zelf ook." antwoord Rob hem "oh en of ik dat meen!" Milo loopt een stukje op mij af, waardoor ik rechtop ga zitten "nou zo is het wel genoeg, jullie zijn net kleuters." Rob probeert de boel te sussen. "Jij gaat met mij mee." zegt hij als hij Milo bij zijn pols pakt en met hem mijn kamer uit loopt en ik zie nog net hoe Milo zijn middelvinger naar me opsteekt. Er is echt iets mis met die gast.

*****

Milo pov:
Als ik wakker word, voel ik de hoofdpijn overheersen, fuck wat heb ik gister weer veel te veel gezopen. Ik wankel met mijn handen voor mijn ogen mijn kamer uit om zo weinig mogelijk licht te zien. Als ik de woonkamer binnenloop, zit Rob in zijn eentje aan de eettafel. "Morgeh." ik wrijf in mijn ogen en kijk hem aan "goeiemorgen." antwoord hij vermoeid. "Gaat het?" ik ga tegenover hem zitten, hij schudt zijn hoofd "katertje." antwoord hij moeilijk kijkend. Ik maak een 'hm' geluidje en pak het brood wat op tafel staat, ik smeer langzaam een broodje, voor mijn gevoel gaat het zo langzaam, dat zelfs Koen sneller zou zijn dan ik en dat zegt al een hoop. "Wat was er nou weer gisteren tussen jou en Matt?" ik zucht, ik had gehoopt dat hij het vergeten zou zijn. "Niks, gewoon een meningsverschil." zeg ik terwijl ik mijn schouders ophaal, dan komt Matthy binnen en zijn houding veranderd meteen zodra hij mij ziet "hoi." is het enige wat hij zegt. "goeiemorgen." zegt Rob op dezelfde manier als tegen mij vijf minuten geleden. Dan staat Rob op en loopt naar de gang "Miel, kom je?" ik heb geen idee wat hij nou weer van plan is, maar alles is beter dan hier bij Matthy zitten. "Nou gezellig jongens." Matthy ploft op de bank neer om daar vervolgens verder te slapen.

Rob neemt me mee naar zijn kamer en gaat op zijn bed zitten, ik ga twijfelend naast hem zitten en wacht af tot hij iets zegt. "Hoe zit het nou echt tussen jou en Matt?" vraagt hij dan, godverdomme, niet dit. Ik zucht "niks, er is niks." Rob trekt zijn wenkbrauw omhoog "Jullie waren altijd beste vrienden, waarom doen jullie dan zo vijandelijk de hele tijd?" hij blijft maar doorvragen en ik besef me dat liegen geen zin meer heeft.

------------------------------------------------------------------------------------------

Ik ben smut schrijven aan het uitstellen, valt het op? Ik ben daar even te onzeker voor hahahahah, nee ehm, ja, komt ooit wel :) Denk ik....

Hoe gaat het met jullie?

Zorg goed voor jezelf 💗

xx