Wat wil je van mij

18.

Milo pov:
"Wat dachten we van ehm, in elke provincie één Mac Drive pakken?" stelt Rob voor, ik knik direct "ja Milo vindt het natuurlijk een fantastisch idee, lekker de hele dag vreten." lacht Koen. "Nou ik vind het ook wel een goed idee hoor." antwoord Matthy, ik schenk hem een dankbare glimlach. "Oké nou, meeste stemmen gelden Koen, ik vind het eigenlijk ook niet een heel slecht idee." geeft Raoul toe. "Oké dan, maar dan wil ik wel tien big macs." Koen gaat grijnzend met zijn armen over elkaar staan. 

"Wie rijdt er?" vraagt Raoul terwijl hij de sleutels van ons geregelde huurbusje omhoog houdt. "Ik rij wel." antwoord Matthy en hij pakt de sleutel uit zijn handen. Rob gaat in het midden zitten en Raoul claimt de plek achter Matthy, de enige plekken zijn nu nog naast Matt of schuin achter Matt. "Miel waar wil jij zitten?" vraagt Koen, ik haal mijn schouders op "doe maar achterin." zeg ik zonder verder na te denken "niet naast Matt?" Koen kijkt me grijnzend aan, maar nog voordat ik kan antwoorden, hoor ik Raoul ingrijpen "nee dat gaan we niet doen, dan krijgen we straks weer ruzie en ik wil niet in de vangrail eindigen vandaag." Rob grinnikt zachtjes en ik rol met mijn ogen. Matthy kijkt me enigszins teleurgesteld aan, we weten allebei dat we toch liever naast elkaar hadden gezeten.

"Oké, we hebben dus enveloppen die ik net effe snel random heb geschreven, net als de kaartjes die erin zitten." legt Koen aan de camera uit "hierin zitten dus kaartjes waar op staat wat we mogen bestellen en we trekken dus bij iedere drive blind drie enveloppen en als je naam op die envelop staat, moet je dus eten wat erin zit." vervolgt Koen zijn uitleg. Dan wordt de camera uitgezet en gaan we op weg naar de eerste drive van de dag.

"Miel! Milo!" hoor ik dan, ik schrik op uit mijn gedachten en kijk naar Koen die omgedraaid naar ons in zijn stoel zit. "Huh, wat?" vraag ik verward, de jongens lachen "Enveloppen trekken!" roept Raoul als hij ziet dat ik nog steeds niet snap waar ze het over hebben "ja en misschien kun je ook gelijk wat anders trekken." voegt Koen lachend toe. Dan trilt mijn telefoon in mijn broekzak, ik kijk snel even en zie een appje van Koen 'als je wilt dat het nog even geheim blijft, moet je misschien niet zo lang naar hem staren.' is wat het appje zegt, ik voel mezelf rood aanlopen. Keek ik zo lang? Even flitsen mijn ogen weer naar de blonde jongen achter het stuur, vlinders gieren door mijn hele lichaam als ik terugdenk aan eergisteren.

"Oké Milo of Matthy krijgt dus nu niks." zegt Rob, wijzend naar de enveloppen. Raoul draait de laatste envelop om "nee Koen weer godver-!" roep ik klagend, Matthy grinnikt door mijn frustratie. "Ey mag ik koffie?" vraagt Rob dan, "nee die is weg." antwoord Matt. "Die kan je toch bestellen lul." Rob wijst naar de paal waar Matthy zo onze order door moet geven. Matthy noemt de drie dingen op voor Koen en Raoul. "Rip Robs koffie." zegt Koen lachend als Matthy doorrijdt "hij weet het en hij zegt gewoon niks." antwoord Matthy lachend, een lach waar ik voor altijd naar kan luisteren. In tegenstelling tot Matthy zijn zachte lach, begint Rob overdreven hard te lachen "hij vergeet gewoon koffie te bestellen!" roept hij lachend, ik zak vermoeid, maar lachend onderuit. Het kan zo lekker chaotisch zijn en ik hou ervan.

*****

Op de terugweg is het rustig, de opnames heeft iedereen zijn tol geëist. Ik staar een beetje uit het raam, als ik ineens een gewicht op mijn schouder voel. Matthy, die na de hele dag achter het stuur zitten op de achterbank is komen zitten, is in slaap gevallen op mijn schouder. Koen, die aan de andere kant naast Matt zit, heeft het door en kijkt mij met een grote grijns aan als hij ziet dat ik Matthy niet weg duw en gewoon vredig laat slapen. Rob en Raoul lijken niks door te hebben, volgens mij is Rob namelijk ook in slaap gevallen en Raoul is gefocust op de weg.

Als de bus voor het huis wordt geparkeerd, wordt iedereen weer een beetje wakker uit zijn gedachten, behalve Matthy. Ik schud hem een beetje heen en weer, maar hij geeft geen kick. "Ik breng hem wel naar zijn kamer." stel ik voor, Koen knikt en stapt uit de bus, waarna hij met de sleutel onze voordeur open maakt. "Sla je hem niet de hersens in?" vraagt Rob nog half slapend. Ik schud mijn hoofd en til Matthy dan voorzichtig, maar zonder moeite uit de bus en ik loop direct door naar zijn kamer. Ik leg hem op zijn bed en trek zijn schoenen en jas uit. "Blijf je?" mompelt hij dan "Matt, dat valt op." fluister ik terug. "Boeie, ze slapen." mompelt hij nog steeds in zijn slaap, volgens mij heeft hij geen idee tegen wie hij überhaupt praat. Ik kijk even de gang in en ik hoor de andere jongens naar boven gaan. Ik zucht tevreden en doe dan Matthy zijn kamerdeur dicht. Ik doe mijn joggingsbroek uit en kruip dan naast Matthy in bed. Hij heeft ook een trainingsbroek aan en een hoodie, dus daar kan hij opzich prima in slapen, want ik wil hem eigenlijk niet wakker maken. Ik trek Matt wat dichter naar me toe en bind mijn handen om zijn middel, vrijwel direct voel ik twee warme handen op de mijne. Op dit moment kan ik alleen maar genieten.

------------------------------------------------------------------------------------------

Ja ik heb eigenlijk even geen idee hoe het gaat. Ik zou iets gaan doen met vrienden maar altijd als het moment waarop we eigenlijk hadden afgesproken dichterbij komt, zeggen ze af en dan zie ik later ergens voorbij komen dat ze iets aan het doen zijn met iemand anders. T voelt dan altijd een beetje alsof ze niet met mij willen zijn, maar idk. Want als we elkaar op school zien, is het wel altijd gezellig opzich.

Ik zou echt een bankzitters-vriendengroep-dynamiek willen, gewoon een beetje kloten terwijl je van je hobby je werk hebt gemaakt met je allerbeste vrienden (ik zit nu wel in een vriendengroep met vier anderen, dus vijf in totaal, maar die zeggen dus steeds vaker dingen af).

Nou goed, dat was mijn gezeur weer voor vandaag, hoe gaat het met jullie?

Iemand zin om te gaan zuipen? (Je mag me na afloop best oprollen in een Perzisch tapijt)

Zorg goed voor jezelf 💗

xx