Wat wil je van mij

17.

Matthy pov:
Ik voel een koude vlaag over mijn lichaam gaan "Miel niet weggaan." mompel ik. "Oh?" hoor ik boven me, ik open langzaam mijn ogen en draai mijn hoofd een stukje. Mijn ogen ontmoeten die van hem en hij heeft een brede grijns op zijn gezicht "vorige keer wilde je nog zo graag bij me weg." hij houdt zijn hoofd een beetje schuin. "Miel kom gewoon liggen." zeg ik lichtelijk geïrriteerd "wat jij wil schoonheid." antwoord hij en ik voel dat hij weer tegen me aan komt liggen. Hij geeft wat kusjes in mijn nek, waardoor ik zachtjes een kreun vrijlaat "was je nog niet klaar na gisteren?" vraagt hij grinnikend, ik geef geen antwoord.

"Matthy!?" hoor ik dan vanaf de gang, kutzooi, de rest is natuurlijk vannacht gewoon thuisgekomen. "Miel wat moeten we doen?" fluister ik "weet ik veel." antwoord hij zachtjes. Ik raak een beetje in paniek. We hebben normaal altijd ruzie en nu vinden ze ons samen in één bed met alleen onze boxers aan. Dan zwaait de deur open "Matt, heb jij Milo gezien?" ik hoor aan de stem dat Koen in de deuropening staat "hm nee." mompel ik. "En wie ligt er dan bij je in bed?" mijn ogen wijden, maar nog voor ik iets kan doen of zeggen, trekt Koen de dekens van ons af "hee Milo!" roept hij blij. "Heejoh, zo krijgt Matt het koud, dan wordt hij alleen nog maar meer verkouden." zegt Milo verontwaardigt. "Wat?" Koen kijkt ons niet begrijpend aan. "Matt was gisteren allemaal aan het barfen en hij had een beetje koorts, dus ik ben bij hem gaan liggen." Milo kan altijd zo goed leugens verzinnen, dat ik het ook zou geloven als ik niet meer wist wat er gisteren is gebeurd. "Dus je gaat bij hem liggen om ook ziek te worden?" vraagt Koen niet-begrijpend. Milo knikt "ja correct." hij kijkt serieus, terwijl ik me om moet draaien om mijn lach in te houden "ja nee precies, logisch natuurlijk." antwoord Koen, waarna hij de dekens weer over ons heen gooit. "Nou, doe het veilig zou ik zeggen." zegt hij voordat hij de deur weer achter zich dichtgooit. Misschien ben ik gewoon een beetje naïef en geloof alleen ik Milo zijn leugens.

"Kutzooi en nu?" vraag ik weer een beetje in paniek. "Ja ehm, ze zullen het toch ooit te weten komen als ze het niet al wisten." ik draai me om, zodat ik hem aankijk "wat bedoel je?" hij zucht en haalt zijn schouders op. "Milo....." begin ik, hij maakt een bevestigend geluidje als teken dat ik verder kan praten "vind je- vind je me echt leuk of is het gewoon ja weet ik veel.....een spelletje?" ik ga op mijn rug liggen en staar naar het plafond. "Wat? Hoezo denk je dat?" vraagt hij, hij klinkt een beetje verontwaardigd. "Nou gewoon, je haat me en nu ineens vind je me leuk. Ik snap het gewoon niet zo goed." ik zucht diep. "Ik ehm, ik kan het uitleggen." mompelt hij, ik blijf stil, wachtend op zijn uitleg.

Hij gaat rechtop tegen het hoofdbord zitten en ik kopieer zijn houding. "Ik heb je altijd al leuk gevonden, al sinds we elkaar net kenden alleen toen durfde ik niets te zeggen, omdat ik bang was dat het onze vriendschap zou verpesten. Ik  Ik heb het zo lang voor mezelf gehouden en toen kwam de dag dat Julia in jouw leven kwam. Vanaf toen leek het mij beter om wat afstand van je te nemen, maar dat het zo ver zou gaan, was niet de bedoeling." ik voel dat Milo naar me kijkt, maar ik geef hem geen blik. "Oh." is het enige wat ik zeg, dit had ik niet helemaal zien aankomen. "Ik heb jou eigenlijk ook altijd al leuk gevonden Milo, maar ik was er van overtuigd dat jij niet op mij viel en eigenlijk wist ik ook nooit zeker of je überhaupt op mannen viel. Daarnaast wilde ik een relatie met een vrouw om mijn ouders gelukkig te maken, maar dat maakte mij alleen maar ongelukkig en dat merkte Julia op een gegeven moment ook." leg ik uit. "Matt, je bent oprecht de mooiste jongen die ik ken." fluistert hij. Ik blijf even stil, maar dan voel ik zijn hand op mijn kaak die mijn gezicht richting hem draait "geloof me." met die woorden legt hij zijn lippen op de mijne. De zoen is lang, maar rustig, totaal anders dan gisteravond. Toen waren we lustig voor elkaar, niet wetende hoe het vandaag verder zou gaan.

De rest van de dag verloopt rustig, Milo en ik zijn elkaar niet meer in de haren gevlogen en dat allemaal door een simpel, goed gesprek. Soms kan praten zoveel oplossen. We hebben met z'n vijven nog wat gamevideo's opgenomen. Rob en Koen zaten allebei wel met een enorme kater achter de computer, maar daarom was het voor Raoul, Milo en mij extra leuk om wat luidruchtiger te zijn. Inmiddels zitten we aan het avondeten en het is voor het eerst in lange tijd rustig aan tafel. Iedereen eet rustig zijn pizza en zonder geklaag van Koen en Rob over de wedstrijd, staat Feyenoord-PSV aan. Deze rust, maakt dat ik wat minder snel door mijn energie heen ben. "Zo wat een rust mannen." merkt Raoul dan op. "Ja dat komt omdat die twee josti's eindelijk een keer normaal doen." zegt Koen grinnikend "ja en omdat er twee andere josti's zoveel hebben gezopen, dat ze nu nog steeds niet recht kunnen lopen." vult Milo aan, Koen steekt lachend zijn middelvinger op. Ik geniet van deze jongens als er geen ruzie in de tent is.

------------------------------------------------------------------------------------------

Feest, weer een hoofdstuk 's nachts uploaden. Ik wil echt om één uur gaan slapen dus dan heb ik nog veertig minuten lol.

Ik heb niet zo heel veel inspiratie meer voor dit boek eigenlijk, maar het voelt alsof ik nog niet alles eruit heb gehaald wat er in zit, dus voor mijn gevoel kan ik het ook nog niet afsluiten.

Daarentegen ben ik wel heel druk aan het schrijven met het vervolg op 'Don't let me down.' wat binnenkort zal uitkomen. Dus als je je verveelt en je hebt 'Don't let me down.' nog niet gelezen, zeker even doen :)

Hoe gaat het met jullie?
(Ga allemaal een beetje op tijd slapen, dat is volgens deskundigen goed voor je (ik ben absoluut geen deskundige) en op tijd is eigenlijk gewoon voordat de zon opkomt).

Zorg goed voor jezelf 💗

xx