YAŞAM ÇİÇEKLERİ

2.bölüm KÜL YAPRAK

"Her kalp, kendi içindeki çiçeğin kokusunu verir."
       
                                 -Abdulkadir Geylani

Gözlerimi açtığımda hâlâ ağaç ev de olduğumu anladım. Bana ne olmuştu da koltukta uzanıyordum?

En son neler olduğunu hatırlayınca gözlerim doldu.
Safir benim çoçukluk arkadaşımdı.

Onu nasıl unuturum, o benim çocukluğumdu o benim ailemdi. Ama ben bunlar hiç yaşanmamış gibi onu unutmuştum.

Ben kendi kendime sinirlenirken safir in geldiğini görmemiştim.Yanıma yaklaştı, beni dikkatle süzerken konuştu "iyi misin" başımı sallamakla yetindim. Ne kadar yorgun da olsam dudaklarımdan çıkan söze engel olamadım. "Bana herşeyi anlat. Beni nasıl buldun buralara nasıl geldin her şeyi bilmek istiyorum"
Gözlerini gözlerime dikti ve anlatmaya başladı.
"Yaklaşık 1 ay önce bu ormana fotoğraf çekmek için gelmiştim"
Onun fotoğraf çekmeyi sevdiğini bilmiyordum. Gerçi nereden bilebilirim ki yollarımız çok küçükken ayrılmıştı.

Ben basımı salladığımda konuşmasına devam etti "Ormanda gezinirken de bir eve denk geldim orada da sen ve baban
yaşıyormuşsun"

Annemi söylemediğine göre annemin öldüğünü biliyordu. Ama nereden biliyordu?
"Annemin öldüğünü nereden biliyorsun" dudaklarını araladı ama konuşmadı sanki konuşmak için doğru kelimeleri arıyordu.

"Türkiye'ye dönünce aklımda bir tek sen vardın, seni tekrar bulmak için canımı bile vermeye hazırdım.
Evinizi bulduktan kısa bir süre sonra babanın çalıştığı yeri de buldum.
Babanın yanına gittiğimde, dükkanın için de bir adam vardı ve babanı tehtid ediyordu"

Safir'in anlattıklarını dikkatle dinliyordum babam ne yapmıştı da biri onu tehtid ediyordu anlamamıştım. Safir konuşmaya devam etmeye basladığında düşünmeyi bırakıp dinlemeye başladım.

"O gün babanın hayatını kurtardığım için bana herşeyi anlatmaya başladı. Zaten beni ilk gördüğünde senin aksine beni tanımıştı"
Safir sözünü bitirince beynimi kurcalayan soruyu sordum. "Babamı neden birisi tehdit ediyordu" safir bu soruyu sorucağımı biliyormuş gibi hemen konuştu

"Annen öldükten sonra baban bir adamlardan yüklü bir para almış. Ama parayı ödeyemeyince
adam babanı tehtid etmeye gelmiş. Safir babamın hayatını kurtarmıştı, eğer safir orada olmasaydı babam...
Kötü şeyleri düşünmeyi bırakıp gözlerimi safir'e çevirdim, ayakta durmuş beni izliyordu.

Ayağa kalkıp ona sıkıca sarıldım bunu neden yaptığımı bilmiyordum ama içimden ona sarılmak gelmişti. Oda böyle bir şey beklemiyor olacak ki vücudunun gerildiğini hissettim.Sarılmama karşılık verdikten sonra saçlarımı öptü.

1 saat sonra

"Hey haksızlık yapıyorsun bütün güzel kartları sen almışsın!"
Safir'le oturmuş UNO oynurduk ama o hile yapmış bütün güzel kartları kendine almış, bana işe yaramazları vermişti. Sinirlendiğimi anlayınca yüksek sesle kahkaha attı. Kahkaha atınca yanağındaki gamzesi dikkatimi çekti. Yanağında gamze olduğunu ilk defa görmüştüm.

Kahkahasına son verdikten sonra oynamaya devam ederken konuştu "Ne yapayım güzelim şans hep benden yana"
Gözlerimi devirdim "Şans falan deme hile yaptın biliyorum"
Parmağının ucunu gösterip "Belki birazcık yapmışımdır" onun söylediğine karşı kahkaha attım. Ben gülünce oda gülmeye başlamıştı.

Vazonun içindeki çiçeklere dokunmaya başladım. "Bu çiçeklerin adı ne ilk defa gördüm" ben dikkatle çiçeklere bakarken safir bana bakıyordu gülümseyerek "Yaşam çiçekleri" dedi ona bakıp şaşkın bir şekilde sordum.