KANATSIZ

Gökyüzü sanki insanlardan nefret ediyormuş gibi yağdırıyordu yağmurunu.
Etraf toprak ,yağmur kan ve korku kokuyordu acı bir şekilde.

Kız gözyaşı ve korkuyla bakıyordu karşısındaki katiline.
Elinde kendi kanı ile bulanmış bıçakla durmuş bekliyoru katili.
Gözlerinde acımasızlık ve arzu vardı.

Öldürme arzusu!

Karşısındaki korkudan tir tir titreyen kıza baktı katili dudağının kenarı usulca yukaru kıvrıldı.
İstediği şey buydu
'korku'
Onu cezbeden şey.

Seviyordu insanların kendisinden korkmasını, karşısında yalvarmasını, insanların acı çığlıklarını.
Tıpkı aç bir aslan gibi kanın kokusunu içine çekmek onun arzuladuğı tek şeydi.

İnsanlar korkardı ondan. Adını duyduğu gibi bir titreme geçeredi hepsinden, herkes bir gün sıra onlarada gelir diye, bir gün o urganın ucunda kendi cansız bedenlerinin olmasından korkuyorlardı.

Hepsi korku ile yaşıyor, onu nefret ile anıyordu.
Kimisine göre bi katil, kimisine göre bir canavardı o, herkesin korkarak andığı kişi.

Oturduğu yerden kolundaki saate baktı katili. Zamanı gelmişti.

Bakışları karşısında korkudan tir tir titreyen kıza döndü. Kaçamıyacağını bildiği için sesiz ağlamaları ile sonunu bekliyordu
'Ölümü'

Biliyordu çünkü kaçamıyacağını, biri eyer onun kurbanı olarak belirlendi ise artık kaçışı yoktu yalvarsa yakarsa bile hazin son gelmişti.

Karşısındaki kızın korkudan ağacın dibine sineyip titremesi dahada gülümsemesini sağladı katilinin. Kaçamak bakışlar atan kız onun gülümsemesiyle daha fazla titremeye başladı.

Elindeki kanlı bıçak ile kalktı ayağa katili. Yavaş adımlar ile yaklaştı kurbanına.
Katilinin kendisine yaklaştığını gören kız ise çöktüğü yerde katilinin elindeki bıçak ile yaralanmış kolunu tuttarak daha çok sardı bedenini. Katilinin her adımında dahada sineye çekiliyor, arkasındaki ağaç ile sanki bütünleşicekmiş gibi geri gitmeye çalışıyordu.

Kızın yanına yaklaşınca üstten baktı kıza, sanki kendini koruyabilcekmiş gibi sarmıştı zayıf bedenini.

Tek ayğının üstüne yavaşça çöktü katili. Kızın yüzünü yakından inceledi. Güzel bir yüzü vardı, badem gibi gözleri ağlamaktan kan çanağına dönmüş, burnu ve yüzü savuktan kıpkırmızı olmuştu.
Sanki göz göze gelince yanıcakmış gibi kaçırıyordu katilinden gözlerini.
Ama bu hareketleri onu daha çok aşina ediyor, bundan zevk almasını sağlıyordu.

Kızın yüzüne dökülen bir saç tutamını parmağına dolayıp kulağının arkasına tıktı. Bu hareketi ile kurbanı dahada ağlamya başlamış sesli ağlamalarını dindirmeye çalılıyor ve ağlamaları hıçkırık olarak çıkıyordu dudaklarından.

Yavaşça yaklaştı kurbanınına ve kulağına doğru fısıldadı

"zamanı geldi seni bekliyorlar"

bu cümlesi üzerine kızın ağlamaları birer haykırışa dönmüş adeta boğazı yırtılırmışçasına ağlamaya başladı.

Hiçbir suçu yoktu, ne yapmıştı bilmiyordu. O sadece arkadaşları ile birlikte yaptığı pijama partisinden eve dönüyordu. Hiçbir suçu yoktu şu ana kadar hiçkimseyle bir sorunu olmamıştı, karşısındaki katili olan kişiye bile.
Onun böyle biri olduğunı bilmiyordu, ondan korkuyordu.

Her zaman haberlerde görüyordu ölen insanları, herkes gibi oda bir gün onların yerinde olmaktan herkesin korktuğu katil ile karşılaşmaktan ölesiye korkuyordu.
Yaşamayı seviyordu, ailesini, dünyayı seviyordu ama oda biliyordu artık geri dönüşünün olmayacağını. Karşısındaki katilin kurbanı olan, onunla karşılaşan kişinin artık yaşayamıyacağını, bunların son dakikaları olduğunu biliyordu.