EFNAN

10. BÖLÜM

Yaramı deşme yar imandan geçmedikçe , sevme beni ben yâre kavuşmadıkça .

Başım öne eğilmesin , kavak yolları dökülmesin , yürek sevdaya küsmeyesin , gönlüm sana düşmesin .

Aldırmadıkça gönül deşilmez yaram , kapanmadıkça açtığın yaralar yol gide gide biter .

Düştüm bir kara sevdaya deli etti beni hamdü senalarca .

Dışarıya deli dalgalar benim içimde sönmeyen ateşler .

Seni bu kalp atışı anlar diren gönül sabret ey hasret .

"Aşıkların gönüllerinin yanışıyla, gözyaşları olmasaydı dünya su olmazdı. Ateş de...

Hz. Mevlana "

*************

~ YAMANDAN ~

İnsan düştümü bir kara sevdaya unutamaz bir daha .

Ya kalbine rest çeker unutur gidersin yada o kalbinle aşk acısını tatmaya devam edersin .

Bende öyledim efnansız kendimi bulamıyordum.

Önümdeki rakıdan büyük bir yudum aldım.

Arkada " Aldırma Gönül" çalıyordu.

Gökhan'la birlikte oturmuş yirmilik rakı deviriyorduk , Gökhan normalde bu kadar ciddi olmazdı biraz gevşek bir arkadaş falan ama küçüklüğümden beri bana kardeşlik yaptı .

Gözlerim bardağın içindeki beyaz sıvıdaydı.

" Gözlerime baka baka gitti ! "

" Abi kız avukat gitmek zorundayım demiş biraz anlasan onuda hani"

Sinirle masaya bardağı vurdum .

" GÖKHAN ! bana laga luga yapma , benden nefret ettiğini söyledi ulan ! Nefret !"

Gökhan rahatlıkla kolunu yanındaki sandalyeye attı .

" Abi sende o zaman tutucaktın kolundan gitme bırakmam diyicektin."

Kafamı ona doğru yaklaştırdım öfkeli gözlerimi iyice ona sabitledim .

" Demedimmi ! Gitme ! Bırakma beni! Demedimmi zalımın kızı arkasına bakmadan gitti !"

Bardağımda ki rakıyı kafama diktim bardak boşalınca masaya koyup , yarısına rakı , yarısına da su koydum .

Gökhan bir anda olduğu yerden ayağa kalktı .

" Ehh yeter be içim şişti karamsızlık tan "

Sinirle gözlerimi devirdim.

" Oturlan şuraya iki dakika bir rahat dur."

Beni s!kine bile takmayıp içeri gitti bizim evin terasında masa kurmuştuk .

Hava hafif serindi . Gökhan elinde ses bombası ve telefonla geldi .