Sizden birşey rica edebilir miyim? Eğer hikayemi beğeniyorsanız arkadaşlarınız önerebilir misiniz? Yaparsanız sevinirim
Hikaye hakkında merak ettiğiniz birşey olursa yada anlamadığınız bir yer olursa mesaj veya yorum atabilirsiniz. Cevaplayacağıma emin olabilirsiniz
Keyifli okumlar
Hatırlatma
Emliyet kemerimi çıkardım.
"iyi akşamlar"
"iyi akşamlar su perisi"Arabanın kapısını açıp ayaklarımı aşağı doğru sarkıttım. Soğuk hava hemen yüzüme çarpmıştı. İlk önce irkilsemde benim için kötü değilde ayılır ve yaşadıklarımı unuturdum... Bekli
Arabadan yavaş adımlarla indim. Tam kapıyı kapattacakken tekrar açıp fikrimi uygulamaya karar verdim. Doğru olup olmadığını sonra düşünecektim...
"Araf?"
"Efendim?"
" Eve gelmeye ne dersin?" yüzümde istem dışı bir tebessüm oluşmuştu.Sağ kaşıni ilk önce kaldırdı. Yüzümün her hücresini ezberleyecek kadar dikkatli bakıyordu. Daha sonra kaşlarını çattı.
"Emin misin?"
Doğru bir karar verip vermediğimden o bile emin değildi.
" Emin olmasam çağırmazdım. Tabi işin yoksa?"
" Yoo hayır işim yok da şaşırdım."
" o zaman geliyorsun ?" yavaş bir şekilde başını salladı.
" Biraz hızlı olursan sevinirim. Hava biraz soğuk. "
Yağmur hala hafiften atışıyordu. Ama fazlasıyla rüzgar vardı. Ve insanın ilikleri üşütecek bir soğuk.
Hızlıca arabadan indip kilitledi. Hızlı adımlarla yanıma geldi. İyiyce montumun içine sindim. Ben iliklerime kadar üşürken o üstündeki siyah kapşonlusu ile hiçte üşüyormuş gibi gözükmüyordu.
Beraber hızlıca yürüyorduk. Eliyle belimi sardı. Binanın önüne geldiğimizde montumun cebindeki anahtarı çıkardım. Tam deliğe sokacakken anahtar elimden yere düştü. Yere eğilip aldım kalktığım sırada başımı kapının demirli kısmına çarptım. Acıyla inleyip kalkmaya çalıştım. Elim başımın üstündeydi. Gözlerim Araf'ın sıcak kahve gözlerini buldu.
" İyi misin Lara? Çok acıdı mı? Niye dikkat etmiyorsun?" gözlerindeki tedirginliği anlamamak için saf olmak lazımdı..
Benim için endişenmiş miydi? Benim için niye endişeleniyordu ki?
" merak etme iyiyim. Sadece çarptım hem o kadar da acımadı"
İçimdeki Lara çığlık atıyordu.Yalancı diye bağırıyordu. Ama zaten tedirginliği bu kadar belli olan Araf'ı biraz daha tedirgin etsem elime ne gelicekti ki?Tamam ondan pek haz ettiğimi söyleyemezdim. Ama sadist değildim. Zaten bugün yaptıklarından sonra ona daha iyi davranmalıydım.
Anahtar ile kapıyı açıp içeri girdik. Ben merdivenlere doğru yürürken Araf durmuş ne yaptığımı anlamaya çalışıyordu. Gözleri etrafı arıyıp bana döndü. Asansörü bırakıp merdivenler ile çıkmaya hazırlandığımı anlamış ama niye yaptığımı anlamamıştı. Zaten kim 5. Kata asansörü bırakıp merdivenle çıkardı ki?
" Niye merdiven ile çıkıyoruz Asansörde bir problem mi var?"
" Çıkmıyoruz ben çıkıyorum. İstersen sen asansörü kullanabilirsin. Ama ben kullanmıyorum. Daha doğrusu kullanamıyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SU PERİSİ
Ficção AdolescenteBizden siyah ve beyazın hikayesini yazmamızı beklemeyelim. Sonuç olarak ne sen beyaz olacak kadar temizsin ne de ben siyah olacak kadar kirliyim. İkimizde aslına bakarsak tek başımıza siyah ve beyazın hikayesiyiz. Birlikte grilerin hikayesini yazmay...