Ruhumu Geri Ver

Bir Son Daha

-Şimdi gelebilir miyim?
Bu saate kadar beklemiş olması belki de annesini görmek istememesinin açıklamasıydı ama Neslihan Yıldırım her ne kadar bir suçlu da olsa herkesin son bir kez ailesini görmeye hakkı vardı.
-Eğer gelirsen seni gizlice içeriye alabilirim.
Evet alıcaktım ama kimsenin duymaması ve görmemesi gerekiyordu yoksa başım belaya girerdi. Bu yüzden sesimi alçaltarak konuşuyordum. Neslihan hanım sanki tüm gardlarını indirmişti. Yanına birçok kez gidip avukat tutmasını, böylesinin daha sağlıklı olacağını söylemiştim ama beni reddetmişti.
-Geleceğim
Başka hiçbir çaresi yokmuş gibi konuşuyordu. Ona psikolog tutmak aklımdan geçmedi değil ama herkesin kendi kararıydı, ben bir polis olarak işin sadece yüzeysel tarafına karışabilirdim.
-Bekliyorum.
Telefonu kapatıp arkama döndüğümde 2 adım geriye gitmek zorunda kaldım. Kaya komiser arkamdaydı.
-Yaptığının hiçbir faydası yok
-Özür dilerim efendim ama kızını görmeye ihtiyacı olur diye düşündüm.
-Ne zamandan beri duygularınızla hareket ediyorsunuz Gülçin komiser.
-Olabilir, her insan duygularıyla hareket edebilir. Siz hiç duygularınızla hareket etmediniz mi?
Sanırım bunu söylememeliydim. Komiserin yüz ifadesi birden sertleşti. İki adım daha yaklaşıp gözlerini dudaklarıma dikti.
-Ben ne kadar duygularımla hareket etsem de bazı insanlar böyle şeylerden korktuğu için yaptıklarının arkasında durmuyorlar.
Artık nefesi üzerimdeydi. Evet o gün komiseri öptükten sonra yüzüne hiç bakmamıştım daha doğrusu bakamamıştım. Ne zaman beni odasına çağırsa kaçamak cevaplar veriyordum. İkimiz olamazdık bu imkansızdı. İki polis hemde aynı merkezden. Bu istifa demekti. Daha da yaklaşıyordu artık burnu burnuma değiyordu.
-Bu işi tamamlayalım.
Ona kondurduğum buseyi büyütmek istiyordu. Evet ben de istiyordum ama bu onu kabul etmem anlamına gelirdi.
-Kaya
-Efendim
Fısıldıyordu bu beni ona daha da itiyordu. Bir kadına nasıl yaklaşılması gerektiğini biliyordu. Artık geri dönüşü yoktu. Ellerimi boyuna doladım. Yanağımı okşamaya başladı. Dudaklarımda elini gezdirirken
-Siz o polissiniz!?
Duyduğum sesle Kayayı fırlattım.
-Asya?!
Utanmıştım.
-Siz annemi almak için gelen polissiniz. Gerçekten iyi bir zevkiniz var.
Göz altları şişmişti. Gözüm bacağındaki alçıya kaydı.
-Bacağına ne oldu?
-Önemli birşey değil. Siz sanırım beni annemle görüştürecektiniz.
-Neden daha önce annenizi görmeye gelmediniz. Bu saatte insanları rahatsız ediyorsunuz.
Konuşan Kayaydı, sanırım Asyanın burada olmasından pek de hoşlanmamıştı. Öksürdüm, bu toplanmak içindi.
-Hadi gidelim Asya.
-Hadi ama sizi biri yakalarsa hiç iyi olmaz.
-Sen bizi korursan muhtemelen biri yakalayamaz.
Kayayı peşimize takarak Neslihan Yıldırımın sorgu odasına gittik. Kafasını masaya gömmüştü.
-Neslihan hanım kızınızı getirdik.
Sanırım gerçekten uyuyordu. Asya kapının önünde duruyordu, içeriye girmek istemediği belliydi. Yerdeki fayansdan gözlerindeki yaşların yere düştüğü belli oluyordu.
-Anne ben geldim hadi kalk. Tamam seni affediceğim.
Bu yaşta bir kızı böyle görmek çok üzücüydü, gerçekten erken olgunlaşmıştı. Kaya sanki birşey fark etmiş gibi kaşlarını çatarak Asyanın annesine doğru yaklaştı. Yanımdan geçerken fısıldadı.
-Gülçin Asyayı çıkar buradan.
Ne olduğunu anlamıştım. Gözüm Neslihan Yıldırımın elindeki zehir şişesine kaydı. Asyaya döndüğümde durumu çoktan fark etmiş olacak ki, o noktaya odaklanmış bir şekilde ağlıyordu. Dizlerinin üzerine çöktü ve sadece öyle kaldı.
-Ne zaman içti, Beni bilerek mi getirdiniz?
Sesi titriyordu. Kaya ambulansı aramıştı, yaklaşıp nabzını kontrol ettiğimde nabzının atmadığını fark ettim.
-Asya hadi çıkalım canım
-Hayır çıkmayacağım! Sırf bir suçlu diye böyle bir muamele göremez izin vermiyorum!
Ayağa kalkıp annesinin yanına doğru koştu. Annesinin kafasını yukarıya doğru kaldırdığında ağzında birikmiş olan köpükler iğrenç görünüyordu
-Kalk! Duymuyor musun?! Kalksana! Daha seni azarlayacaktım! Kalk hadi!
Gözüm masanın üzerinde bıraktığı iki adet mektuba gitti. Kaya Asyayı tutuyordu. Ona yardım etmek için yaklaştığım sırada ambulans sesleri gelmeye başladı. Diğer karakoldan da polis heyeti gelmişti. Mektupları bir hışımla cebime attım. Asya hala çırpınıyordu, bir kolundan ben diğerinden Kaya tutuyordu. Artık sesi titriyordu. Ses tellerini koparmak ister gibi bağırıyordu...

Tarık YILDIRIM 20.03.2019

Neslihan YILDIRIM 9.01.2024

Kaan BALATLI 16.08.2022

Kitabı 2 veya 3 bölüm daha yazacağım sonra final olacak. Kitabı pek okuyan da yok açıkçası. Umarım kitabımı beğenmişsindir.