Somewhere In The Haze (Aloha Haven Series 1)

SIMULA

Ang paglubog ng araw ay nagpapatuloy at kasabay nang pagbukas ng langit sa mga alon ng ginto. Ang amoy ng dagat ay umaaligid sa akin at hinahagkan ng hangin ang aking mukha habang nilalakad ko ang puting buhanginan.

"Maligayang pagdating, Ma'am Nayumi." Lolo Lorenzo's staff greeted me.

I just came back from the states, Verona Italy. I was born in Aloha Haven and I was only fifteen years old when we went to Verona for my treatment. Doon narin ako nag-highschool at nag-aral ng college, first year to second.

Marami ang sumalubong na kasambahay sa akin pagkarating ko ng Aloha Haven. Sina Lolo, Mommy at Daddy ay masyadong natuwa sa pagbabalik ko kaya kaagad nila akong niyakap.

"Maligayang pagbabalik, Apo!"

Labis ang tuwang naramdaman ko nang makita si Lolo Lorenzo. Ilang taon kaming hindi nagkita at inaasahan kong marami na talaga ang magbabago sa kanya. Ang kanyang buhok ay pumuti na maging ang kanyang balbas. Kahit papaano ay napanatag ako dahil walang tungkod si Lolo, that means...He's still strong and healthy.

"Lolo!!" Dali-dali akong tumakbo papalapit sa kanya. Niyakap ko siya nang mahigpit.

Dinala ng mga kasambahay ang gamit ko sa itaas kung nasaan ang aking silid. Kumain narin kami ng hapunan sa hapag kainan. Marami ang tanong ng Lolo Lorenzo tungkol sa buhay ko sa Verona, sinasagot ko naman ito at tuwang-tuwa pa siya na marunong parin akong magsalita ng tagalog.

"How's life in Verona, apo?" Tanong ni Lolo.

"Maayos naman po, I have a lot of Italian friends there. I wish you were able to visit me there during holidays." Pagkwento ko.

There's a lot of food prepared on the table, with sweet ham or sweet and sour pork, chicken curry and other Filipino dishes.

"Mabuti naman at marunong ka parin magsalita ng tagalog?" Pagtawa ni Lolo. "Hinanda ko pa naman ang sarili kong magsalita sa wikang Italyano."

Even though I lived in Verona for several years, I really tried not to train myself in Italian language. I really tried to balance it. Marami rin akong naging kaibigan sa Verona, may mga nanligaw ngunit hindi ko na pinagtuonan ng pansin dahil alam kong mamamalagi narin ako rito sa Pilipinas. At tsaka wala pa akong panahon sa pakikipagrelasyon lalo na't hindi naman ako maalam sa kung paano ang pagha-handle roon.

Nang matapos ang hapunan ay hinayaan na nila akong makapagpahinga sa kwarto ko. Medyo nakakapagod rin kasi ang byahe kaya pinili ko na munang magpahinga.

The room is large, the wall color is white, the floor is made of walnut wood. There is a queen sized bed and next to it there is a table with a lampshade on it. There are also paintings with different designs, may nakasabit rin sa pader na malaking larawan ko. There are two doors where the bathroom and my walk in closet are. Naroon rin sa loob ang study room.

Naligo muna ako bago humiga sa kama. Sinuot ko ang anti radiation glasses ko dahil gumamit ako ng laptop para magcheck ng emails at kalaunan ay nakatulog rin.

I woke up around 6 o'clock, nag-ayos muna ako bago bumaba para samahang mag-umagahan si Lolo Lorenzo.

"Si Mommy po?" Tanong ko kay Lolo na ngayon ay kasalukuyang kumakain, nilagyan ko ng cheese and bread niya at kaagad niya namang tinanggap iyon.

"Bumalik na sila sa Maynila, kailangan sila sa kompanya, apo. I heard that there's a company that willing to give their shares to ours. Are you aware of that?" Tugon ni Lolo kaya tumango ako.

"Hmm, Yes Lolo." Sagot ko na ikinatuwa niya.

Hindi magtatagal ay ipapamana na sa akin ni Dad ang lahat since I'm the only child, ako lang ang mapagkaaktiwalaan. I have no problems with that since I'm also into businesses.