GÜNAH BENİM SOYADIM

Ben Babamın katiliyim...

"Belkide o gün dışarı çıksaydın baban şu anda yaşıyor olurdu!" 

 Δ 

O an sanki dünya benim için durmuştu.Çocukluğumda kabuslarımda gördüğüm Siyah Gözlü Canavar şu anda bana bakıyordu.Hiç bir şey yapmıyordum...Yapamıyordum.Sadece onun gözlerinin en içine bakıyordum.Gözleri acımasızlığın silsilesini yaşayan karanlık,dipsiz bir kuyu gibiydi.Onun gözlerinde sadece bir pişmanlık hissi aradım ama gözlerinde  hiç bir duygu yoktu...Boş bakıyordu...Sanki o geceyi ben değilde o yaşamıştı...Sanki onunda çocukluğunu elinden almıştılar...Sanki elinden alınan sadece çocukluğu deyildi...Başka şeylerde vardı...Hiss ediyordum.

O an bana öyle bir cesaret geldiki kendimi onun yanına hızlı adımlarken buldum.Ben ne yapıyordum Allah aşkına!Aptal kafam!Ama onunla yıllar sonra şimdi karşılaşmıştım!Tabikide ondan hesap soracaktım!

'Aptal Umay o elleri kanlı bir Katil!Geç olmadan dur artık!'

O an iç sesimi dinlemek kararı gelecektim ama çok geçti.Tam çocukluğumun katilinin karşısında duruyordum.Onun gözleri beni gözlerimde, benim gözlerim onun gözlerindeydi...İki adım geriledim.

"Ne o!Yanıma gelmeye cesaret buldun...Sonra geriye gitmek kararımı aldın."Yıllar sonra o korkunç sesini yeniden duymuştum...Kabuslarımdaki sesi...Lanet olası gözlerim hemen dolmaya başlamıştı.Üç adımda yanında bitmiştim. Başımı kaldırıp onun lanet olası yüzüne bakmaya başladım.

"Senin kadar aciz,şeref yoksunu adamdan mı korkuyacağım ben! Dur bir dakika,hakaret ettim özür dilerim..."Dedim düşünür gibi yaparken.Sonra yeniden konuşmaya başladım.

"İnsan dememeliydim...Hayvanda dememeliydim.Çünkü hayvanların bile duyguları var!Ama lanet olası sende hiç bir duygu yok.O gece beni babamın yanında öldürürken aklından ne geçti! Evet beni öldürdün diyorum çünkü o gece bende öldüm lanet olası Herif!"Dedim burnunun dibinde gözlerinin en içine bakıp haykırarak.

"Minik kuş...Ağzından çıkacak sözlere dikkat et ve burdan uzaklaş! "dedi tıslarcasına.

"Niye! Ne yaparsın! Beni babam gibi tek kurşunla öldürürmüsün!İşte sen böyle acınası bir insansın!"

"Minik kuş...Sabrımın sonlarındasın...Biraz daha burda dursan ve..."Fısıldarcasına bu sözleri söyleyip kendine ve bana bakıp...

"Bu pozisyonda dursan bu işin sonu kötü yerlere gidicek."Dedi gözlerimin içine bakarak.Etdiyi imanı anlayıp hemen geri çekildim.Pislik herif!

"Senden en kötü şekilde intikamımı alıcağım...O intikam günü geldiğinde bana yalvaracaksın Siyah Gözlü Canavar!"Dedim gözümden bir damla yaş düşerken.Aptal göz yaşları bir dakika durun!

Onun sırıtdığını gördüğümde sinirle arkamı dönüp gidecekken...

"Suçu başkalarında aramaktansa kendinde ara derim!"Pat diye söylediği cümleye takılı kaldım.

"Ne saçmalıyorsun sen."Dedim sakin bir şekilde.

"Sana şöyle anlatayım...Sen sırf özel okulda okumak istediğin için baban kumara başladı."Söylediği şeyle başımdan aşağıya kaynar sular döküldü.

"Yalan söylüyorsun!"Dedim geriye adımlayarak.Evet yalan söylüyordu.

"Ne o! Gerçekleri duymak zorunamı gitti! Ben babanın katili değilim! Asıl sensin babanın katili!"Bana doğru sovurduğu bu cümlelerden sonra başım dönmeye başladı.

Hayır!Hayır!Ben babamın katili değilim!Ben onun Kaptanıydım.Öylede kalacağım.Bu herif beni sinirlendirmek için söylüyordu bunları.

"Öyle değilmi...Baba?.Benim suçum yok...Öyle değilmi Baba?!Sırf ben iyi bir geleceğim olsun diye kendine bunu yapmadın değilmi?!Kumara başlamadığını söyle bana!Nolur Baba!..."Dedim kendimi göstererek.

"Bak bana!Benim iyi bir geleceğim mi var!Beni koruyan büyük yaprak olmadıktan sonra ben bir hiçim!Her kes benim çaresizliğimi görüyor!Her kes benim korkak biri olduğumu görüyor!...Yağmurun altında ıslanıyorum!...Kanatlarım ıslanıyor!...Korkuyorum!Hemde deli gibi!...Bir daha uçamayacağımdan korkuyorum!...Çünkü ben bir korkağım!"Gök yüzüne bakarak bu sözleri söylemeye başladım.

"Biliyorum,duyuyorsun beni...Bana cevap vermemekle beni dünyadan soyutuyorsun baba...Yaşama dair tüm umutlarımı öldürüyorsun baba."Tam arkamı dönüp gidecekken...

"Belkide o gün dışarı çıksaydın baban şu anda yaşıyor olurdu!"İşte bu cümle bardağı taşıran son damla olmuştu.

Gözlerim karalmaya başladığında son hatırladığım şey Canavarımın kollarında olduğumdu...

                                                                                     *             *               *

____________________________________________________

Selamlar sevimli okurlarım!

Nasılsınızz?! Umarım iyisinizdir!

Bölüm nasıldı?

Sonunda Umay Çakmayla Alp Soydan karşılaştı!Bu büyük karşılaşmayı nasıl buldunuz?İşte bu bölümden sonra asıl hikaye başlıyacak!...Umay Çakmağın hikayesi başlayacak!

Küçük bir duyuru!

Okurlarım izliyorsunuz ama yorum atmıyorsunuz.Bu beni çok üzüyor.Size söz veriyorum her birinizin yorumunu cevaplayacağım ama lütfen yorum atın...Bunu yapmakla beni ne kadar mutlu edeceğinizi tahmin bile edemezsiniz.

İyi okumalar ve...

İyi geceler!