FİKRİMİN İNCE GÜLÜ | DÜZENLENECEKTİR

2. AİLE

Hoş geldinn :)

Satır aralarına yorumlarını eklemeyi, bölüm sonunda yıldıza basmayı unutma.

Keyifli okumalar! 🤍

2. AİLE

2002, 11 Kasım

O günün üzerinden yıllar geçti. Ama ne Nergis'in ne de Fatih'in kalbindeki yangın geçmişti.

Geçen üç yıl boyunca o konu hiç açılmadı.

Her o odanın karşısından geçtikçe, büyük sevinçle, heyecanla dekore ettikleri bebek odasına girince, aldıkları oyuncakları gördükçe, hiç kullanılmamış beşiği görünce o acıyı ilk kez gibi yaşıyordular.

Doğumuna günler kala bebeğini kaybetmenin acısı nasıl geçerdi ki?

Nergis ile Fatih'in acısı dinmemişti hiç bir zaman.
Kucaklarına alacağı günleri hayal etmişlerdi.
Ama o hayal hiç bir zaman gerçekleşmedi.

Nergis bebek odasındaki hiç bir şeye dokunmamıştı. Kıyamamıştı.

Fatih çoğu zaman yaptığı gibi yine işten erken çıkmış, Nergis ile beraber mezarlığa gelmiştiler.

Bu gün doğmasına günler kala bebeklerinin melek olduğu gündü.

Bebeklerinin üzerine çiçekler dikmiştiler. Gelirken kendileri ile bir kaç şişe su getirmiştiler.
Elindeki su şişelerini kenara koyup bebeğinin mezarının yanında oturdu Nergis.
Derin nefes alırken sol gözünden ilk damla düştü.
Fatih'in de ondan bir farkı yoktu.
Konuşamıyordular.
Bebeğinin adının yazdığı taşa bakıp sessiz, için için ağlıyordu Nergis.

Fatih su şişesinin birinin kapağını açıp çiçekleri sulamaya başladı.
Küçük, beyaz, mavi çiçekler dikmiştiler.

Nergis gözyaşlarını silip kısık sesle konuşmaya başladı.

"Doğsaydın bugünlerde üç yaşında olacaktın, benim melek oğlum."

Fatih dayanamayıp arkasını döndü. Elleri ile yüzündeki yaşları sildi.

"Annen seni çok özledi, meleğim."

Nergis'in ağlaması şiddetlenirken Fatih hemen yanına gelip ona sımsıkı sarıldı.

Melek olan oğullarının yanında biraz daha zaman geçirdikten sonra büyük özlem ve hiç bir zaman dinmeyecek olan o acı ile eve döndüler.

***

2003, 14 Temmuz

Aylarca düşündüler.

Yetiştirme yurduna bir bebek evlat edinmek için gittiler.

On günlük bir erkek çocuğuna aile olmak istediler.

Küçük kahverengi gözleri ile, tombul yanakları ile çok tatlı bir bebekti.

"Murat," dedi Nergis gözleri dolarken. "Murat olsun ismi."

Fatih devam etti.

"Bugün olsun doğum günü,"

Nergis ise "Hayır. 11 Kasım olsun" dedi gözünden akan yaşı silerken.

"Hoş geldin ailemize, oğlum." Dedi Fatih kucağındaki bebeğe bakarken.

Bazı işlemleri tamamladıktan sonra üç kişi eve döndüler.

Nergis'in yıllardır dokunmadığı oda, artık küçük Murat'ın odası oldu.

O günden sonra Nergis ve Fatih acılarını kalplerine gömdüler ve Murat'a iyi bir anne baba olmak için çabaladılar.

Üç yıl sonra ise Murat'ın küçük, sarışın bir kız kardeşi oldu.

Nergis ve Fatih çocuklarına çok güzel bir anne baba oldular.

❤️‍🩹❤️‍🩹❤️‍🩹

Bölümün kısalığının farkındayım, bunu geçiş bölümü olarak farz etmenizi rica ediyorum. 🥹

Gelecek bölüm günümüzde geçecektir.

Ufacık da olsa bu bölüm kalbine dokunduysa yıldıza basmayı unutma. Ayrıca yorumlarınız da benim için çok önemli. 🫶🏻

Bölümler haftada bir kere, pazar günleri saat 21.00da gelecek.

3. Bölümde görüşmek üzere. 🌟

İnstagram hesabım:
@s.murgzvaa