FİKRİMİN İNCE GÜLÜ | DÜZENLENECEKTİR

8. TESADÜF MÜ?

Hoş geldinn ;)

Şimdiye kadarki en uzun bölüm. Umarım seversin, paragraf aralarında yorumlarını bırakmayı ve bölüm sonunda yıldıza basmayı unutma. 💝

Sevdiğim bölümlerden oldu ^^ 🌸

Keyifli okumalar! 🌼

8. TESADÜF MÜ?

Murat Arslan

Leyla'nın Hasan'ın kızı olmasına şaşırmıştı Murat. Fatih ile Hasan kaç yıllık arkadaşlardı. Hasan amcasını çok severdi.

Onlar evlerine girdikten sonra Murat da geldiği yönden geri döndü. Marketin karşısından geçtiğinde alacağı şeyi hatırladı. Sigara alacaktı ama onu gördüğünde unutmuştu. Sigarasını alıp eve dönene kadar aklı hep Leyla'daydı. Kızı neredeyse bir haftadır tanıyordu ama çok garip hissediyordu. Daha önce buna benzer şey hissetmişti ama böyle kuvvetli değildi işte.

Anahtarı ile kapıyı açıp içeri girdiğinde kardeşi ile annesinin mutfaktan seslerini duydu. Bir şey hakkında konuşuyorlardı. Karşı komşunun kızının düğününü eleştiriyorlardı.

Gözleri babasını aradı. Bu saatlerde hep balkonda çay içerdi. Garip bir his yayılmıştı içine. Babası ile arası hep çok iyi olmuştu. Şimdiye kadar tüm sorunlarını, derdini babasına anlatırdı. Birlikte çözüm bulmaya çalışırlardı. Manevi biyoloji filan bilmiyordu Murat. Onun tek babası Fatih'ti. Tek annesinin Nergis olduğu gibi.

Hep olduğu gibi yine içindekileri babasına dökmek için yanına gitti. Balkona çıktığında tahmin ettiği görüntü ile karşılaştı. Bir elinde çay bir elinde gazete bulmaca çözüyordu. Murat derin bir nefes alıp babasını karşısına geçip oturdu.

"Oğlum?" Fatih elindeki gazeteyi masaya bıraktı. "Kendine de çay getirseydin ya."

"Yok, bir şey istemiyorum. Sadece," ellerini masada birleştirip oyalanmaya başladı. Fatih'in kaşları çatılırken devam ettirdi cümlesini.
"Sadece? Bir şey yok değil mi?"

Yolda gelirken çok düşündü Murat.
Nasıl anlatmaya başlayacağını bilmiyordu.
Aklına gelenle konuşmaya başladı.
"Konuşmak istedim öyle. İlla bir şey olacak değil ki." Dedi Murat burnundan gülerek. "Hasan amcayı gördüm. Sana selamını iletti. Ha bir de bir ara görüşüp tavla oynamak istiyormuş."

"İyi," Fatih şu aralar çok boş olamıyordu. Hastahanede baş hekim olmuştu. İşleri bayağı yoğundu. "Yakın bir zamanda misafir gideriz ya da onlar gelir. Nergis ile konuşurum ben bunu."

Murat kafası ile onayladı ama babasının ne dediğini tam anlamadı. Masanın üzerindeki elleriyle oyalanıyordu hâlâ.
Aklı yine bir çift yeşillere gitmişti...

Murat sessiz kalmaya devam edince Fatih boğazını temizleyerek ilgisini çekmeye çalıştı oğlunun.

"Sayın Murat Arslan," Dedi Fatih dalgaya vurarak. "Babanıza anlatmak istediğiniz bir şey var gibi duruyor. Bizimle de paylaşır mısınız?"

Babasının sesini duyunca aklındaki düşüncelerden sıyrıldı. Hafif gülümsedi önce. "Bu yaz kafede çalışmak istiyorum. Hatta mümkünse yarından itibaren."

Fatih'in kaşları kalkarken düşündü biraz. Kötü fikir değildi de kafede nasıl çalışacaktı? Ona uygun bir şey olduğunu sanmıyordu. "İyi iyi güzel de, ne yapacaksın oğlum? Aklında bir şey var mı?"