Bölüm 2 Perdenin açılışı

198 7 0
                                    



2.Bölüm:Perdenin açılışı

"Her şey daha yeni başlıyor..."

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Şimdi ne oldu zamana durdu sanki herkes durdu her şey sanki bizim için beş saniye durdu hayat bizi öyle bir yere götürüyor ki bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçiyo ama biz neden biz? Hayat niye bizi seçti hiç anlamış değilim gördüm şeyler karşısında şok olmuştum amcam Semih beyin elindeki kağıdı ışık hızında alıp yırttı adamın suratına fırlattı ve.

"Sen beni salak mı sandın? Ha." Amcam'ı ilk defa böyle görüyorum.

"Sen bittin OLTAN ATAHANLI BİTTİN SOYUNU KURUTUCAM SENİN SOYUNU!" Semih Bey bağrıyodu noluyor ya? Of normalde amcamla Semih Bey çok iyi anlaşır ama şimdi olana inanamıyorum koşarak amcamın peşinden gittim kimseyi umursamadan birileri bana sesleniyor ama ben duymuyorum dim dik ileri bakıyorum  dışarıya çıkıp amcama baktım arabaya biniyordu hızla yanına gittim fakat yetişemedim son sürat gitti bir kaç dakika boyunca nefesimin düzene girmesini bekledim saate baktım ders başlamıştı yaklaşık on dakika geç kalmıştım üstelik bizim sınıf ders işlenecek bir vaziyette değildi ilk gün başıma gelene bak ya  geldim gibi sınıfa geri gittim sınıfın kapısında durdum sesler geliyordu yine mi kavga ediyor bunlar? Kapıyı tıkladım.

"Gel." Dedi sesin sahibi içeri girdimde gözlerime inanamadım sınıf sanki hiç birşey olmamış gibi herşey yerli yerindeydi içeri bi adım attım. 

"Geç kaldım için özür dilerim." Bahar hoca kafasını sallayarak yerime geçmemi işaret etti  sınıfa baktım en arka sıraya geçmişlerdir bizimkiler  Hazal'ın yanına geçtim ve dersi dinlemeye başladım Hazal beni dürtüp telefonu işaret etti telefonumu aldım sesinin hepsini kapattım bildirim sesi duyulmasın diye gruba girdim ve yazmaya başladım.

LEYLA: Noldu Hazal?

 HAZAL: Kanka cama baksana.

Kaşlarımı çatıp Hazal'a baktım kafasıyla camı işaret etti kafamı cama çevirdim de düşmanlarımın bana baktını gördüm harika koca bir sene onları görücez çok kötü bakıyolardı gözlerinden belliydi nefret, kin, öfke ve acımasızlık her duyguyu görebiliyodum gözlerimi onlardan ayırmadan Hazal'a yaklaştım.

"Yarın planı devreye sokalım." Sinsice sırıtarak bana baktı ve o da sırıttı ders boyunca gözümüzü bir dakika bile ayırmadık onlardan arada arkamı dönüp  Duruy'la Azra'da bakıyor mu diye merak ediyodum onlarda bakıyodu dersler geçip gitti eve gitme vakti gelmişti artık kızlara döndüm.

"Ya kızlar siz bu sınıfı nasıl düzeltiniz? Harabeydi burası." Dedim.

"Biz düzeltmedik ki Barkın bir kaç adam çağırmış onlar düzeltti." Diye mırıldandı Azra. 

Düşmanlarımın gölgeleriWhere stories live. Discover now