Ölü Ruhlar Resitali

17.İmza

Barlas
Lalinin kollarımda gözlerini kapatmasının üzerinden saatler geçti.Vücudu hiçbir tepki vermiyor parmakları bile yerinden oynamıyordu.Diğerleri de Poyrazla ilgileniyor Acar ise kısa aralıklarla ikisinin de yaralarıyla ilgilenip nabızlarına bakıyordu.Hala bir anormallik yoktu ama ikisi de uyuyordu.

Poyraz bazen nefes nefese kalıp öksürük krizleri geçiriyordu.Boynu ipin etkisiyle mosmor olmuştu.Tekrar öksürmeye başladığında Alaz onu sakinleştirmeye çalıştı."Lalin!"
Poyraz gözlerini açtığı ilk an Lalini sayıklayınca bütün gözler onu döndü."Poyraz iyi misin?"Alaz Poyraza yardımcı olmaya çalışıyordu ama görünen o ki Poyrazın tek düşündüğü Lalindi..

"Lalin iyi mi?" Cevap vermezsek daha binlerce kez aynı soruyu soracağını anladığımızda cevap veren bendim."O iyi sorun yok.Şimdi sakinleş."Anlık tepki olarak biraz fazla çıkışmıştım sanki.Daha az evvel yaşananlardan sonra kim olsa Poyraz gibi davranırdı bu muhtemeldi.

Poyraz hala nefes nefeseydi.Kendini yavaş yavaş sakinleştirdiğinde neler olduğunun yeni yeni idrakına varıyordu."İp,Şifre..Be-ben çok özür dilerim.Laline beni bırakmasını söyledim.Dinlemedi,gitmedi.Ben istemedim.Ben ölmek istedim-"Kendi kendine sayıklamaya devam ediyordu ve hiç birimiz onu durduramıyorduk.

Alaz küçük müdahalelerde yavaş yavaş kendine getirmeye çalışırken bizde olanları şaşkınlıkla izlemekten başka bir şey yapamıyorduk.Etrafımız dört duvar,içerisi kıyamet,dışarısı bilinmezlikti.Kaç gün geçti ne kadar zaman oldu.Bunu bile bilmiyoruz çünkü Güneş kaç kez battı.Ay kaç kez gökte gezintiye çıktı hiç görmedik..

"Acar-"Nida bağırdığında bütün dikkatler onun üzerinde toplandı."Lalin uyanıyor sanırım!"
Hepimiz aceleyle Lalinin başına toplandık.Daha gözlerini açmadan öksürük krizi geçiriyordu.Alaz başı yere çarpmasın diye tutarken Lalin onu zehirleyen gazı kusmakla meşguldü.

Sonunda kendine geldiğinde onu hiç bu kadar bitkin görmemiştik.Yaşananlar en çok onu yorup yıpratmıştı.Hepimiz de ona yüklenmiştik farketmeden ama devamı olmayacaktı.Bu bizim kendimize sözümüzdü.

Lalin
Şu an halimi tabir etsem yıkılmış bir binanın yerle bir olmuş enkazı derdim.Ellerimi kaldırmaya bile takatim yoktu.Etrafımı fark ediyor,sesleri alabiliyor buna rağmen uyanamıyordum.

Sonunda kendimi çok zorlayıp gözlerimi açtığımda bu sefer de öksürük krizi tutmuştu.Herkes başıma toplandığında her birinin bakışları pişmanlık doluydu.Resmen bakışları benim durumumdan daha beterdi.Sonunda öksürük krizim geçtikten sonra bu seferde midemde olan olmayan her türlü şeyi boşalttım.Tabi midemde sadece uzun zaman önce içtiğim birkaç yudum su harici bir şey varsa..

Öğürmekten böbreklerime kramp girene kadar bu böyle sürüp gitti.Ta ki dudaklarımdan demirimsi acı bir tat gelene kadar bu devam etti.Elimi yorgunlukla dudaklarıma götürdüğümde elimin kırmızıya boyandığını gördüm.Herkes korkuyla bana bakarken ben sadece gülümsemekle yetindim.

Bu kan günlerdir yaşadığım her şeyin sonucuydu.Vücudum artık bana yalvarıyor.Ne olur dur diyordu.Belki de sonumu kendi kırmızımla yazdığımın habercisiydi.Artık hayatımın kontrölü bende değildi.Hayatımın sonunu irademin ne kadar dayanacağına bağlıydı.Hayat bir kumar derler ya bende oynayıp iflas ettim işte.

Barlas bağırarak üstüme doğru geldiğinde hala kanla boyanmış elime bakmakla meşguldüm."Lalin Lalin bana bak!"Çenemi nazikçe kavradığında ben inatla başımı çevirmiyordum.Kimsenin beni böyle görmesini istemiyordum."Lalin ne olur bana yüzünü dön."Tekrar yüzüme bir gülümseme takınıp diğerlerine doğru döndüm.