4.Hatırlanmayanlar

23 10 2
                                    

Hala oturup sessizce ölümümüzü bekliyoruz.Gerçekten çok saçma en azından küçük de olsa bir çaba sarf etsek belki birşeyler çıkacak ortaya belki kurtalacağız burdan ama yok kimse kalkıp bir kelime bile etmiyor.Bu gerçekten çok aptalca.

Diğerlerini bilmem ama ben buradan kurtulacağım.Kurtulamazsam bile çaba sarfedeceğim.Nida yanımda yorgunluktan uyuyakaldı.Benimde yorgun olmam gerekirken hala enerji doluyum.

Şimdi gidip burdan kurtulmanın bir yolunu arayacağım.Madem katilin ortaya çıkmaya niyeti yok, bende kendi özgürlüğümü kendim yaratacağım.

Ayağı kalktım ama başımdaki keskin ağrıyla olduğum yerde kalakaldım.Şimdiden böyle olursa çok fazla dayanmam ilk ben ölürüm.Kendimi zorlayarak yürümeye başladım ama daha iki adım atmışken odanın kapısında olduğum yere oturmak zorunda kaldım.

Oturduktan sonra elimi başımın ağrıyan kısımlarında gezdirdim.Elime gelen kurumuş kan ile baş ağrımın da sebebini anlamış oldum.Bir insan bayılmışken neden yine başına vurursun ki.Ne gereği vardı acaba.

Belki geçer umuduyla gözlerimi kapattım.Belki bir süre beynimi dinledirirsem geçerdi.

Yok geçmiyordu.Bu baş ağrısı nerden çıkmıştı şimdi bu kadar belanın içinde.Of of başıma ne geldiyse şu aptallığımdan geldi zaten.

"İyimisin?"

Gözlerimi açıp sesin geldiği tarafa baktığımda Barlası gördüm.Emin olamayarak gözlerimi birkaç defa kırptım belki hayal görüyorumdur diye ama bana bu soruyu soran kişi Barlastı.Hayal falan görmüyorum.

"İyiyim." diyerek Barlasa cevap verdim.İkna olmayarak "Emin misin hiç iyi görünmüyorsun."dedi."Eminim." diyerek tekrar yardımı reddettim.

Yeniden ayağa kalkmaya çalışırken bu sefer de güçsüzlükten olduğum yere düştüm.Gerçekten çok iyi bir durumdayım,mükemmel ya.Barlasa da o kadar iyiyim dedim ama kesinlikle iyi değilim o kesin.

Barlas hala önümden ayrılmamıştı ve kalkmam için bana elini uzattı ve "Tut elimi." dedi.Bende mecburen ayağa kalkmak için elini tuttum.Barlas elimi sıkıca tutarak kalkmama yardım etti.

"Teşekkür ederim."diyerek yanından uzaklaştım.Tabi buna uzaklaşmak denirse.Her adımda topallayarak gidiyorum hatta ayakta bile zor duruyorum.

Tam düşecekken arkamdan bir el uzandı ve düşmeden beni tuttu.Anın gerginliğiyle gözümü kapattım ve açtığımda ilk Barlasın gözleriyle karşılaştım.Hemen kendimi düzelterek ondan uzaklaştım."Teşekkür ederim ama bu kadarı yeterli ben kendim halledebilirim."diyerek olduğum yere sakince oturdum.

Tam Barlas gitti diyecekken aynı anda elinde bir su şişesi ile geri döndü."İç.Belki iyi gelir."diyerek su şişesini bana uzattı.

İlk içinde birşey vardır belki diye tereddüt ettim ama sonra aklımdakinin saçmalık olduğuna karar verip su şisesini aldım.Bir yudum içtikten sonra yeniden şişeyi Barlasa uzattım."Tekrar teşekkür ederim."dedim.Barlas da "Önemli değil.Şimdi daha iyimisin?"diyerek yeniden soru sordu.

"İyiyim.Sadece biraz başım dönüyor."diyerek cevap verdim.

"Başındaki yara çok kötü gözüküyor ondan dolayı olmalı."

"Evet büyük ihtimalle.Buraya gelmeden önce kafama çok ağır bir darbe aldım da."

"Kötü olmuş."

Ölü Ruhlar ResitaliHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin