Przybycie do wieczności #1

Rozdział 53

Że też on potrafi być taki bezczelny. Wysłał list, mimo że przyczynił się do śmierci moich rodziców. Kiedy zobaczyłam od kogo jest, aż mnie zmroziło. Treść sprawiła, że wypuściłam go z rąk.

-Od kogo ten list?

Usłyszałam pytanie od siostry, ale jakby do mnie nie docierało. Tylko patrzyłam na ten list, który teraz leżał na ziemi. Szydził ze mnie.

-To... Silvan. Składał kondolencje hipokryta.

-Co?

Każdy był w szoku i nie dało się tego nie zauważyć. Nikt się tego nie spodziewał.

-Myśli, że mnie zabił i nie wie, że rozejm został zerwany. Chce poznać nowych władców.

Cisza nastąpiła moich słowach. Nie tego się spodziewali.

-Co teraz zrobimy?

-Mam pomysł, ale ryzykowny.

-Mów.

-Pozna władców, ale nie prawdziwych. Jest przekonany, że nie żyję. Musimy go schwytać i się zemścić.

-Kogo ty chcesz tam wysłać?

Miałam świadomość tego, że nie spodoba im się mój plan. Jednak to była jedyna szansa. Sam się nam podkłada jak na tacy.

-Zanim wam powiem musicie wiedzieć. Ochronie was zaklęciem ochronnym. Sama na siebie zastosuję magie niewidzialności i schwytamy go. Ariya i Araav musicie udawać parę królewską.

-Chyba żartujesz! Chcesz wystawić siostrę jakiemuś psycholowi?! Nie zgadzam się na to! Nigdy nie zgodzę!

I właśnie tego byłam pewna. Aarav się uruchomił. Wiedziałam od początku jak patrzył na moją siostrę, zresztą ze wzajemnością. To było do przewidzenia, że zacznie jej bronić.

-Nie wystawiam jej to po pierwsze, a po drugie macie inny pomysł. Sam się nam wystawia, bo myśli, że jego plan wypalił i ja już dawno nie żyję tak samo jak i moi rodzice. Chce poznać nowych władców. Pewnie liczy, że coś jeszcze osiągnie. Będę cały czas obok i pamiętaj, że w końcu jesteśmy siostrami. Obie władamy magią.

-Zabijmy go od razu i będzie z głowy.

Żeby to było takie proste, ale nie jest. To byłoby zbyt proste, a jemu należy się największa kara. Nie miał litości i sumienia, więc ja też nie będę miała. Musze się zemścić by spokojnie spać. Zniszczył mi życie, więc ja zrobię to samo.

-Nie zabijemy go od razu. Nie zasługuję na to. Zemścimy się za wszystko co nam zrobił, ale i innym.

Chciałam, żeby mnie poprali i zrozumieli. Jednak wystarczyło mi poparcie jednej osoby, a kiedy złapał mnie za rękę widziałam w jego wzroku to co chciałam ujrzeć. Thorin nie był przeciwko mnie i to mi wystarczyło.

-Zemścijmy się razem.