İnsanlığın Ayak Sesi

7- Kırılmış Kalpler ve Aynı Acı

Bölüm Şarkısı - Amy Winehouse/Black To Black

Gözlerimi açamıyordum. Beynimdeki sesler susmuyordu ve hepsi birer hançer gibi saplanıyordu. Gözlerim yavaş yavaş açıldığında beni ilk karşılayan şey beyaz tavan oldu. Hastanede değildim, olsam anlardım. Gözlerimi etrafa bakındığımda bir salonda olduğumu gördüm. Ev o kadar güzel döşenmişti ki hayran kalmıştım.

Arkamdan ayak sesleri geldiğinde kafamı çevirdim. "Uyanmışsın." Gördüğüm kişiyle ağzım şaşkınlıkla aralandı. Kaşlarım havalandı, gerçekten bana yardım eden kişinin o olduğunu asla düşünmezdim. "Ağzını kapa." Oturur pozisyona geldiğimde baş ucuma oturdu.

"Güzel bir tanışmamız olmadı biliyorum ama" Elini bana uzattı. "Baştan başlayabileceğimizi umuyorum. Ben Derek." Hala şaşkınlık içerisindeydim ama gene de bir nezaket yapıp elimi uzattım. "Nora."

"Tanıştığımıza şimdi daha çok memnun oldum Nora." Başımı salladım. "Senin evin mi burası?" Evet anlamında başını salladı. "Evet, geçen gelmiştiniz." Şüpheyle kaşlarım çatıldı. "Evin dışarıdan harabe gibi gözüküyor."

Ayağa kalktığında masanın üzerinden cüzdanını aldı ve bana uzattı. "Tamam şunu bir açığa çıkartalım." Cüzdanındaki arma ile rahat bir nefes verdim ama hala şüphelerim vardı. "Teğmen Derek Allkimda."

"Şüphelenmemden mantıklı ne var sence?" Ellerini teslim oluyorum der gibi iki yana kaldırdı. "Bir şey demedim Nora. Haklısın." Rahat bir nefes verdim. Halâ tam anlamıyla güvenmesemde rütbeli bir asker olması içimi ferahlatmıştı.

"Seni gördüğümde çok kötü bir haldeydin. Bende seni buraya getirdim. Nereye götüreceğimi bilemedim gerçi. Miden bulanıyor olabilir sana yemek hazırlayayım, istersen sende o ara duşa gir. Yatağın üzerine kıyafet bıraktım."

Başımı salladım. "Çok sağ ol Derek. Gerçekten bu yaptığını asla unutamam."
Omuz silkti. "Bir şey yapmadım. Ayrıca bana bu kadar önyargılı olmanız beni kırdı. Düşmanımda olsa onu o halde bırakmazdım."

Bir iki adımla gelip yanıma oturdu. "Eğer anlatmak istersen neden o haldeydin?" Başımı iki yana salladım. "Gerçekten hatırlamak isteyeceğim bir olay değil Derek. İzin verirsen eğer duşa girsem çok iyi olacak." Başını salladı. "Sağdan ikinci oda. Rahat rahat takıl bende yemek hazırlayacağım."

Derek'in dediği odaya girdim ve odanın kapısını kitleyip duş olduğunu düşündüğüm yere girdim. Üzerimdeki kıyafetleri çıkarıp suyu ayarladım.

Daniel haklıydı, konuşmamalıydık. İkimizde sakinleşmeden konuşursak olacakları biliyorduk ama konuşmayı seçmiştik.

Sen istedin, o değil.

Ben istemiştim ve hata etmiştim. Kalbim Daniel tarafından parçalanmıştı.

Sana vaz geçilmez olduğunu düşündüren ne?

Şu şımarık hallerini bir kenara bak.

Neden böyle sorumsuzca davrandığını anlamıyorum.

Beynimdeki sesler susmuyordu. Saçlarımı daha sert şekilde köpürtürken göz yaşlarım hızlı hızlı akıyordu.

Durdur arabayı!

Lütfen..yalvarırım

Biri yardım etsin!

Sanırım öldü.

Kendimi zar zor duştan attım. Başım dönüyordu. Midemin bulanmasıyla tuvaletin içine doğru eğildim ve ne var, ne yok içimdeki her şeyi çıkardım. Rahatladığımda Derek'in bana verdiği havluyu sardım bedenime.