ညေနခင္းတြင္ ျပည့္ျမတ္ေက်ာ္စြာဆီသို႔ ဖုန္းေခၚလာခဲ့သည္။ ဖုန္းေခၚေသာသူ၏ဖုန္းနံပါတ္ေၾကာင့္ ျပည့္ျမတ္ေက်ာ္စြာၿပဳံးလိုက္ေလသည္။ ဤဖုန္းကိုေမ်ာ္ေနတာ ၾကာလွၿပီ၊အခုမွဘဲဆက္တယ္ကြယ္ဟု ခပ္တိုးတိုးကေလးညီးၫူမိလိုက္ေလသည္။
"အခုမွဘဲဆက္တယ္ကြယ္...."ဟု ခပ္တိုးတိုးကေလးေရ႐ြတ္လိုက္မိသည္။ ၿပီးေနာက္ဖုန္းဝင္ေနသည့္ေနရာမွ အစိမ္းေရာင္ ေလးကိုအေပၚသို႔ဆြဲတင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ကအရင္ဦးစြာ ၿပဳံးေပ်ာ္စြာျဖင့္ေျပာဆိုမိလိုက္သည္။
"ဟယ္လို..."
"ခ်စ္ ေမာင္ပါ..."
ထိုအသံၾကားရခ်ိန္တြင္ အသည္းႏွလုံးတို႔ေအးခ်မ္း၍သြားခဲ့သည္။ ထိုအသံကို ထိုအသံကို ေမ်ာ္ေနရတာ ၾကာေရာေပါ့ေမာင္ရယ္။ ေမာင့္ကိုေမ်ာ္ေနခဲ့တာ ၾကာလွၿပီ။
"အင္းေျပာေလေမာင္..."
ျပည့္ျမတ္ေက်ာ္စြာ၏အသံသည္ေအးစက္စက္ပင္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ မိမိကိုပစ္သြားေသာခ်စ္သူကို ဒီလို ေအးတိေအးစက္ေတာ့ လုပ္သင့္တယ္မလား။ မလုပ္သင့္ဘူးထင္ရင္လည္းလုပ္မည္။
"ေမာင္ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ၿပီ...၊ ဒီတစ္ေခါက္သေဘၤာတက္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတယ္...၊ေမာင့္ကိုလြမ္းေနတယ္မလား..."
"မလြမ္းပါဘူးေနာ္..."
တစ္ဖက္ကလြမ္းေနေသာ္လည္း ျပည့္ျမတ္ေက်ာ္စြာသည္ မလြမ္းဘူးဟူေသာ စကားသံကိုေျပာဆိုလိုက္သည္။ ဖုန္းထဲကေန ရယ္သံကေလးေတြထြက္ေပၚကာလာသည္။ ထိုရယ္သံ သူလြမ္းေနခဲ့ရတဲ့ထိုရယ္သံေလး။ ရင္ထဲကိုေအးခ်မ္းသြားလို႔ေနသည္။
"ခ်စ္လြမ္းေနတာ ေမာင္သိသားဘဲ..၊ ခ်စ္ကေလ လိမ္လည္းမလိမ္တတ္ဘဲနဲ႕။"
"ေအာင္မာ တကယ္မလြမ္းပါဘူးဆိုတာကို။"
"ဟုတ္ပါၿပီ ေမာင့္ကိုအခုလာႀကိဳေလ... ေလဆိပ္မွာ။"
"ဟုတ္ေမာင္၊ဒါဆိုဒါဘဲေနာ္၊အေမနဲ႕အတူလာခဲ့မယ္..."
စကားကိုအဆုံးသတ္ပစ္ခ်လိဳက္ကာ ခုန္ေပါက္ကာခုန္ေနမိသည္။ အေမကလည္း ဘုမသိဘမသိလိုက္ခုန္ေသးသည္။ ညေနခင္း၏ေနေရာင္ေၾကာင့္ အေမနဲ႕ ျပည့္ျမတ္ေက်ာ္စြာ၏ ခုန္ေနေသာ ျမင္ကြင္းသည္ အေတာ္လွသည္ဟုခံစားမိသြားသည္။ အေမ့ကို အဝတ္အစားေသခ်ာကေလးလဲၿပီးမွ ေလဆိပ္ သို႔သြားရန္ျပင္ေလေတာ့သည္။
VOUS LISEZ
ဟင်္သာ ဒိုင်ယာရီ (ပထမအတွဲ) (Complete)
Horreur။ကိုယ်ချစ်ရတဲ့သူဆီက "မင်းကိုချစ်တယ်"လို့ ပြောသံကြားခဲ့ရင် ဒီကမ္ဘာမှာ အသက်ရှိလျက် နိဗ္ဗာန်ကို ဦးစွာရောက်တဲ့သူဟာ ငါပဲဖြစ်လေတော့မယ်။ S2 မျှော်
