အပိုင္း ၂၄

1 0 0
                                    

၁၉.၄.၂၀၁၉ (ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕)

မနက္ခင္းတြင္ စိုင္းဆိုင္ေအဖတစ္ေယာက္ ၿခံထဲ၌ ပန္းပင္မ်ားကို ေရေလာင္းေပါင္းတင္ေနခ်ိန္ ျပည့္ျမတ္ေက်ာ္စြာသည္ အနီးအနားသို႔ေရာက္လာခဲ့၏။ ျပည့္ျမတ္ေက်ာ္စြာသည္ ပန္းပင္ေရေလာင္းေနေသာ စိုင္းဆိုင္းေအဖကို ခုံေပၚမွထိုင္၍ အေသအခ်ာၾကည့္၍ေနသည္။

မၾကာလိုက္ပါေပ စိုင္းဆိုင္ေအဖ၏ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ မင္းခန့္သည္ ၿခံထဲသို႔႐ုတ္တရက္ႀကီးဝင္လာေလ၏။ စိုင္းဆိုင္ေအဖ၏ သူငယ္ခ်င္းကို ျပည့္ျမတ္ေက်ာ္စြာ ျမင္ဖူးသလိုလိုေတာ့ရွိေန၏။ မည္သည္ေနရာတြင္ ျမင္ဖူးသနည္းကို သူကိုယ္တိုင္မသိပါေပ။

"ေဟ်ာင့္စိုင္းဆိုင္"

"ဟင္!"

စိုင္းဆိုင္ေအဖသည္ ပန္းပင္မ်ားကို ေရေလာင္းေနလ်က္ပင္ သူ႕၏သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ မင္းခန့္ဆီသို႔ ၾကည့္လိုက္ေလ၏။

"ငါ့တို႔ ညေနက် မုန့္သြားဝယ္စားၾကမယ္"

"ဟင္ ထူးထူးဆန္းဆန္း ႏွာေခါင္းေခ်းေစးတဲ့သူကဝယ္ေကြၽးမယ္"////(ကပ္စီးနည္းက ဝယ္ေကြၽးမယ္)

"ငါႏွာေခါင္းေခ်းေစးတာက နည္းနည္း မင္းေစးတာက ပိုမ်ားတာ"

"မင္းဝယ္ေကြၽးမယ္မလား?"

မင္းခန့္ေခါင္းညိတ္၏။ မင္းခန့္လို ကပ္စီးနည္းေသာ သူတစ္ေယာက္သည္ မုန့္ဝယ္ေကြၽးမည္ဆိုေတာ့ စိုင္းဆိုင္ေအဖ သိပ္ေတာ့ယုံခ်င္စဖြယ္မရွိ။ မင္းခန့္သည္ ေကာ့ေသာင္းသားပီပီ စကားကိုေတာ့ လိမ္မေျပာတတ္ပါေပ။

"ေအ အဲမွာထားအုံး၊ ေနေအးနပ္ၾကရာဆိုဝါ ဟိုဇာ ေစ်းႀကီးမွာေလ အိုးပိန္သုတ္ဆိုင္မွာ လူေတြ ၿဖဲၿဖဲစင္ေနဘိရယ္" ////(အဲဒါနဲ႕ေလ ညေနက်ဆိဳ ေစ်းႀကီးမွာ အိုးပိန္အသုတ္ဆိုင္မွာ လူေတြအမ်ားႀကီးပဲ)

"အယ္ပဲ့လား"////(တကယ္လား?)

"အယ္ပဲေပါ့ဟန့္"////(တကယ္ေပါ့ဟဲ့)

ထိုစဥ္စကားဝိုင္းထဲသို႔ သူတို႔ေျပာတာနားမလည္ေသာ ျပည့္ျမတ္ေက်ာ္စြာက ဝင္ေရာက္လာခဲ့၏။
ျပည့္ျမတ္ေက်ာ္စြာသည္ သူတို႔ေျပာေသာစကားကို သိပ္ေတာ့နားမလည္ေပ။ သို႔ေသာ္ ထိုစကားသည္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသည္ဟုထင္မိ၏။

ဟင်္သာ ဒိုင်ယာရီ (ပထမအတွဲ) (Complete)Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz