ΚΡΆΤΑΣ ΜΥΣΤΙΚΌ;

1

περπατώντας στον καταπράσινο κήπο.. πήγα κοντά της και στάθηκα πλάι της, κοιτάζοντας από μακριά το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας .

" Καλησπέρα " είπε με τα γλυκά κατακόκκινα χείλη της και δεν μπορούσα παρά να χαμογελάσω.

" Καλησπέρα πριγκίπισσα.. δείχνεις εκθαμβωτική σήμερα..όπως κάθε μέρα " έψαξα τα λαμπρά χαρακτηριστικά της περιμένοντας μια αντίδραση από τα απέραντα γκρι μάτια της..η ίσως ένα γλυκό χαμόγελο από τα κάτασπρα ίσια δόντια της .  Τα χείλη της έσμηξαν και μου χάρισαν ένα στραβό γλυκό χαμόγελο . Μου ήταν αρκετό για να συνεχίσω την ημέρα μου χαρούμενος .. ήμουν έτοιμος να φύγω όμως πέρασε το χέρι της πάνω από το δικό μου και χασκογελασε ελαφρά γεμίζοντας τα αυτιά μου με το χαρούμενο ήχο της φωνής της.

" Κρατάς μυστικό ?" Μου ψιθύρισε και εγνεψα θετικά.. αμέσως μετά ήρθε κοντά μου και κάνοντας μύτες μου ψιθύρισε στο αυτί

" Ώρες ώρες σε κάνω γούστο"

Δεν περίμενα ούτε κατά διάνοια τέτοιο σχόλιο

" Λενόρ " είπα γλυκά το όνομα της και χασκογελασα νιώθοντας  το αίμα μου να τρέχει στα μάγουλα μου, χαρίζοντας τους ίσως μια ελαφριά ροζ όψη.. "τολμηρή όπως πάντα μπορώ να πω."

Έσμιξε τα φρύδια της σαν να νευριάζει και την στιγμή που άνοιξε το στόμα της για να μου απαντήσει, μας διέκοψε ο φρουρός Γαβριήλ. Ένας από τους προσωπικούς της φρουρούς.

" Καλησπέρα, Λενόρ" είπε κάνοντας μια μικρή υπόκλιση και συνέχισε " ο πατέρας σου σε ζητάει "

Έκανε έναν μορφασμό που μόνο εγώ πρόλαβα να παρατηρήσω και προτού εξαφανιστεί γύρισε και μου είπε με πονηρό ύφος "δεν τελειώσαμε "

Είμαι σίγουρος..ήθελα να της απαντήσω όμως είχε ήδη περπατήσει μακριά μου, κουνώντας παράλληλα το μακρι στενό γαλάζιο φόρεμα της. Οι γραμμώσεις στο σώμα της φαινόντουσαν με κάθε της ανάσα..αναρωτιέμαι πόσο έντονη εκπαίδευση είχε κάνει για να έχει χτίσει ένα τόσο δυνατό σώμα.. ίσως να φταίει η ιππασία που τόσο λατρεύει .. δεν θυμάμαι να μην την έχω δει ούτε μια μέρα μακριά από τον σταύλο .. είναι πραγματικά ατίθαση .. ακόμη και όταν κάναμε εξάσκηση μαζί, μπορούσα να αντικρίσω κάθε της μυει να συσπάται. Το πάθος της για την μάχη ήταν απέραντο.

Αρκετά για αυτή τώρα , σκέφτηκα και έκανα πέρα τις σκέψεις μου. Προσπέρασα τον βασιλικό κήπο και λίγα λεπτά αργότερα είχα φτάσει στους στάβλους. Ανέβηκα στον μαύρο επιβήτορα μου και πέρασα το σπαθί μου στην σέλα του αλόγου. Καλπασα έξω από τα τοίχοι κάνοντας περιπολία.. το μαύρο ίσιο μαλλί μου μπλέχτηκε και δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ τα λεπτεπίλεπτα χέρια της Λενόρ να το ξεμπερδευουν όσο μου κάνει κήρυγμα που δεν φόρεσα για ακόμη μια φορά περικεφαλαία ..

Δεν πέρασε αρκετή ώρα και από την γωνία του κάστρου ξεπρόβαλε μια όμορφη μαυρομαλλα με μπούκλες φορώντας το μαύρο κυνηγητικο της φόρεμα όπου από κάτω ήταν ραμμένη γυναικεία παντελόνα, κάνοντας ευκολότερο για μια γυναίκα να ιππεύσει. Είχε μαζί της το ασημένιο ξίφος της όπου η λαβή σχημάτιζε μια μικρή κορόνα απο κόκκινα ρουμπίνια. Καλπασε κοντά μου και έκανε επιδεικτικά μια σούζα με το μάυρο της θηλυκό όπου είχε μια άσπρη λευκή γραμμή στο μέτωπο του . Χειροκρότησα αφήνοντας τα ηνία στο πλάι

Μου χαμογέλασε και ξεκούρασε το αριστερό της χέρι πλάγια πάνω στην λαβή του σπαθιού .

" Έχεις χρόνο για μια γύρα μαζί μου ?"