ΚΡΆΤΑΣ ΜΥΣΤΙΚΌ;

14

Κάποια στιγμή αργότερα αφού φάγαμε όλοι μαζί .. ο Γαβριήλ ξεκίνησε το κήρυγμα

" Δεν έπρεπε να πας..έπρεπε να σε κρατήσω εδώ με το ζόρι .. δες τι έκανες ! Τώρα όλοι θα τον ψάχνουν, ξερουν ότι είναι εδώ "

" Δεν υπάρχει βασιλιάς για να τους διατάξει να τον σκοτώσουν πλέων .." είπα με δισταγμό και ο Γαβριήλ βαρεσε το τραπέζι εκνευρισμένος

" Δεν μιλάω για εμάς Λενόρ !"

Ο Άντριαν πρόσθεσε " για τους Πολωνούς λέει .. στο κάτω κάτω για αυτούς ξεκίνησε το κυνήγι μου.. για να με παραδώσουν και να ξεμπερδεψουν από αυτούς .."

" Θα φύγουμε από εδώ τότε . Θα πάμε αλλού " επιμένω προσπαθώντας να τους περάσω την διορατικότητα μου.

"Λενόρ " είπαν και οι δύο ταυτόχρονα και κοιταχτηκαν.

" Θα πάμε πίσω .. θα πάρω τον θρόνο που μου ανήκει ..-" νείρομαι ασταμάτητα σκεπτόμενη τι μπορώ να δημιουργήσω στο άμεσο μέλλον μας, όμως με διακόπτουν και τα όνειρα μου γκρεμίζονται μονομιάς.

" Θα κυβερνήσεις στην θέση του πατέρα σου και μετά ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα?? Δεν είναι παραμύθι Λενόρ !" Μου φώναξε ο Γαβριήλ μέσα στα μούτρα και κάρφωσα το πιρούνι στο ξυλινο τραπέζι κοιτάζοντας τον έτοιμη να τον ξεκοιλιασω.. το βουλωσε και επιτέλους με άκουσε .

" Θα πάρω τον θρόνο .. και όλοι μαζί θα πάρουμε πίσω τον Θρόνο του Άντριαν"

" είσαι τρελή !?" Φώναξε ο Γαβριήλ και ο Άντριαν συμφώνησε με ένα νεύμα.

" Δεν με νοιάζει το κάστρο Λενόρ.. δεν θα διακινδυνεψω την ζωή κανενός για μερικές πέτρες"

" Τότε τι είναι αυτό που θέλεις ?" Τον ρώτησα ξαφνιασμένη.

" Εσένα.. μονάχα εσένα "

" Αχ σοβαρά τώρα ?" Πρόσθεσε ο Πρίαμος με μια δώσει αηδίας και σηκώθηκα.. πήγα στον Άντριαν και τον αγκάλιασα.

" Πάμε σπίτι τοτε .." του είπα γλυκά και μου χάρισε ένα απαλό φιλί στο μέτωπο, κάνοντας την φλόγα της καρδιάς μου να υψωθεί και να κάψει ότι τοίχος διχόνοιας είχε απομείνει.

"Πάμε σπίτι "