ΚΡΆΤΑΣ ΜΥΣΤΙΚΌ;

3

Έγειρε ελαφρός το κεφάλι της στα πλάγια και το χέρι μου αφήνοντας τις μπούκλες της ταξίδεψε στο λευκό δέρμα του λαιμού της και ξεκουράστηκε στο πηγούνι, χαϊδεύοντας με τον αντίχειρα το κόκκινο μάγουλο της .

" Άντριαν.." μου ψιθύρισε γοητευμένη.. φαινόταν να διστάζει και ήξερα πως αν έκανα κίνηση δεν θα με άφηνε να την φιλήσω.. μια πριγκίπισσα πρέπει να παντρευτεί έναν πρίγκιπα..και όχι έναν φρουρό.. κάποια στιγμή ελπίζω να μπορέσω να της εκμυστηρευτώ την αλήθεια .. κάποια στιγμή..

" Πρέπει να φύγεις.." μου είπε με λύπη στην φωνή της..

" Το ξέρω.." έγειρα κοντά στα χείλη της δοκιμάζοντας τα όρια της..δεν κουνήθηκε.. είχε καρφωμένα τα μάτια της στα δικά μου..αμέσως μετά τα χείλη μου άλλαξαν πορόια και βρέθηκαν να φιλάνε το μέτωπο της .

" Δεν πρέπει να ξανά έρθεις "

Την άκουσα να μου λέει απαγορευτικά και ένιωσα έναν πόνο στο στήθος ..

" Θα ακούσω μόνο εσένα.." της εκμυστηρεύτηκα..

Και την είδα να διστάζει..έτσι πρόσθεσα " ζήτησε μου να μην σε ξανά ενοχλήσω.. θέλω να το ακούσω από τα χείλη σου .. και θέλω να το εννοείς .. " για μια στιγμή γύρισε το βλέμμα της αλλού και την άκουσα να παίρνει μια βαθειά πικραμένη ανάσα.. αμέσως μετά γύρισε και με κάρφωσε με τα θλιμμένα μάτια της

" Φύγε. φύγε και μην ξανά έρθεις"

Με πλήγωσε .. παρόλαυτα εγώ της το ζήτησα .. έσκαψα τον δικό μου λακο..δεν με παίρνει να κάνω παράπονα..

" Νόμιζα ότι είχαμε κάτι ..-"

Είπα με μια τελευταία ελπίδα στην καρδιά.. ακόμα και αν δεν λειτουργήσει αυτό που έχουμε .θέλω να ξέρει .. να ξέρει ..

"Άντριαν -" είπε βιαστικά και έσμηξε τα χείλη της με τα δικά μου.. με απόπειρε και αμέσως μετα τυλίγοντας τα χέρια μου στη μέση της, την τράβηξα πάνω μου σαβουριάζοντας τη στιγμή .. μια στιγμή που θα κατοικεί στην καρδιά μου αιώνια .

..

Μεριά Λενόρ *

Έπρεπε να γίνει ... Σκεφτόμουν και έβρισκα λόγους να τον βγάλω από την καρδιά μου ..έκανα σβούρες στο κρεβάτι με μόνη συντροφιά το μαξιλάρι .. εκείνο το βράδυ, δεν κοιμήθηκα ..

Νόμιζα πως είχε ξημερώσει όταν άκουσα έναν χτύπο στην πόρτα μου.. είναι ακόμη τέσσερις η ώρα. Άντριαν ? Σκέφτηκα και βιάστηκα να ανοίξω .

"Γαβριήλ??" Είπα ξαφνιασμένη

" Συγνώμη για την αναστάτωση πριγκίπισσα... Ο πατέρας σου σε ζητάει "

" Μα ..είναι ξημερώματα "

" Το γνωρίζω .. έλα μαζί μου παρακαλώ "

Δεν μπορούσα παρά να μην τον εμπιστευτώ και λίγο προτού βγω από το δωμάτιο άρπαξα μια μικρή λεπίδα και την έβαλα στην νυχτικια μου ..

Τον ακολούθησα μέχρι το δωμάτιο του πατέρα μου όπου με το που μπήκα η πόρτα πίσω μου έκλεισε .

" Τι συνέβη ?"

Ρώτησα αγνοώντας το επικρητικό βλέμμα του

" Έχω στείλει την καμαριέρα σου στο δωμάτιο. Θα σου πακετάρει τα απαραίτητα.. στην πίσω πύλη υπάρχει μια άμαξα και σε περιμένει."

" Δεν καταλαβαίνω. Με διώχνεις ??" Είπα ξαφνιασμένη