ΚΡΆΤΑΣ ΜΥΣΤΙΚΌ;

13

Με το τελευταίο μου βέλος στόχευσα και πέτυχα τον ιππότη στον αυχένα .. αμέσως μετά γύρισα να αντικρίσω την φρουρά

" ΣΤΑΜΑΤΉΣΤΕ!" Φώναξα και υπάκουσαν

" Μα τι περιμένετε!" Φώναξε ο βασιλιάς και το άλογο μου τρομοκρατημένο έκανε μια σούζα προσπαθώντας να με ρίξει . Κρατήθηκα γερά και μόλις σταμάτησε αντίκρισα τον πατέρα μου .

" Η κόρη σου ..  η κόρη σου θα σε μισούσε αν ήξερε τι πας να κάνεις !"

" Την ξέρεις !? Πες της πως για το καλό της τα έκανα όλα ! Δεν γίνεται να επιτρέψω σε αυτό ..αυτό το τέρας να ζει! Όχι όταν προσπαθεί να κάνει ότι πιο πολύτιμο έχω δικό του !"

" Η κόρη σου είναι ότι πιο πολύτιμο ?" Είπα ειρωνικά και γέλασα σκεπτόμενη ποσο απόμακρος ήταν από πάντα μαζί μου .

Ένα ιππότης ήρθε προς το μέρος μου και ύψωσε το σπαθί του .

" Αρκετά !" Φώναξα προειδοποιητικά και ύψωσα το δικό μου ώστε να το δουν όλοι .

Ο ιππότης έκανε πίσω

Μερικοί κατάλαβαν αμέσως ποια ήμουν και σταμάτησαν.. οι υπόλοιποι κοίταζαν με απορία

" Επίθεση!" Φώναξε και ήξερα ότι ο μόνος τρόπος να τους σταματήσω ήταν ένας . Με μια κίνηση τράβηξα την μπούρκα μου και την άφησα να πέσει κάτω

Ο πατέρας μου με κοίταξε σοκαρισμένος

" Με απογοητεύεις " του είπα και άνοιξε το στόμα του έτοιμος να πει κάτι .. δεν τα κατάφερε όμως.. πιάνοντας την καρδιά του έπεσε κάτω.. όλοι έσπευσαν να τον βοηθήσουν.. όχι εγώ όμως.. γύρισα το άλογο από την αντίθετη μεριά και καλπασα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Μια ώρα μετά κατάφερα να φτάσω στην αρχαία Νεμέα.. μόλις είδα το άλογο μου έξω από την καμπίνα, μου έφυγε ένα βάρος από το στήθος..

Κατέβηκα τρέχοντας και μπήκα μέσα . Αντίκρισα τον Πρίαμο ο οποίος με κοίταξε ξαφνιασμένος
" είσαι καλ-"

" Που είναι ???"
Είπα διακόπτοντας τον και εκείνη την στιγμή ο Γαβριήλ βγήκε από το δωμάτιο

" Είναι μέσα .." μου έριξε ένα αυστηρό βλέμμα.. ξέρω ότι τον βοήθησε για χάρη μου

"Μου χρωστάς" είπε επικριτικά

"Ευχαριστώ" του είπα και έτρεξα στο δωμάτιο . Ξάπλωνε ήρεμος .. είχε κλειστά τα μάτια ..

" Άντριαν..?"

Τον πλησίασα και έκατσα δίπλα του..  οι ώρες πέρασαν..με πήρε ο ύπνος δίπλα του . Του κρατούσα το χέρι ..κάποια στιγμή ένιωσα να με σφίγγει και άνοιξα τα μάτια μου

"Λενόρ .." είπε τρυφερά με την γλυκιά του φωνή

Τον κοίταξα .. μου χαμογελούσε.. χώθηκα στην αγκαλιά του και δίχως να το καταλάβω άρχισα να κλαίω σαν μωρό παιδί .. με τύλιξε με τα χέρια του και άρχισε να μου χαϊδεύει τα μαλλιά ..

"Ηρέμησε.. τελείωσε .."

"Πέθανε.. Άντριαν..πέθανε.." είπα μέσα στους λυγμούς μου και τότε κατάλαβε και ανασηκώθηκε με την πλάτη στο κρεβάτι ..

" Πώς ?? Αποκλείεται να το έκανες εσύ .."

" Μόλις φανέρωσα ποια είμαι .. έπαθε ανακοπή.. δεν .. δεν το ήθελα" συνέχισα να κλαίω .. με έφερε κοντά του και μου φιλούσε το κεφάλι ξανά και ξανά

" Δεν φταις εσύ .. δεν φταις.."