නිදුක්

episode 26

2019 August 02
ජීවිතේ මෙච්චර අමාරුද කියල හිතෙනවා. අනේ මට තවත් නම් දරා ගන්න අමාරුයි.
පල්ලෙවත්ත කුලියට ගත්ත ගෙදර කිසිම සැනසීමක් නෑ .පුදුම අපා දුකක් විදින්නේ .
හිත ලෙඩ වුනාට කමක් නෑ ඇගට හරි නිවනක් තියෙනවනම්. එහෙම නැත්නම් ඇග ලෙඩ වුනාට කමක් නෑ හිතට සැනසීමක් තියෙනවා නම්. ඇගටත් සැනසීමක් නැතුව වේදනා විදින්න ලැබිලා හිතටත් කිසිම නිවනක් නැති වුනහම කොහොමද දෙයියනෙ කෙලින් කටින් හිටගෙන ජීවත් වෙන්න හේතු හොයන්නෙ ..?

මේ ගෙදර වතුර ටැප් කරල නෑ. ගමටම තියන පොදු ලිඳෙන් ඕන වතුර ගේන්න .ඒකට නම් මීටර් දෙසීයක විතර දුරක් තියෙන්නෙ .අනික ඉස්කෝලෙ ට දුර හන්දා මම උදේ තුනයි තිහට නැගිටිනවා. අම්මට උයන්න වතුර ගෙනත් දෙන්න එපැයි නෙ .මේ ටිකේම පාන්දර නැගිටලා අම්මට හොදටම සෙම . මම අද ඉස්කෝලෙ ඉදියෙ බඩගින්නේ .මම ඇහරෙව්වේ නෑ අම්මව .
රුපියල් පනහක් දුන්නා බස් එකේ ගානට අමතරව .ඒකෙන් ආප්පයක් ගත්තා ලූණු මිරිස් එක්ක .කැන්ටිමේ ගෑනී ට හෙණ හත ගහනවා අසරණ ලමයින්ට දහ ජරාව කවනවට. බල්ලටවත් කන්න බෑ ඒ ආප්ප .
මම බඩගින්න වැඩිකමට කෑවා ..
වමනෙ යන්නත් වගේ.
ගෙදර එනකොට අම්මා හංදියේ ඉස්පිරිතාලේ ට ගිහින්. මම එයා එනකන් ගේ ඉස්සරහ තිබුන අඹ ගහ පාමුල වාඩි වෙලා ඉදියා .මහන්සි වැඩිකමට මට නින්දත් ගිහින් ඇහරැනේ ගහ දිගේ යන මොක්කුද මන්දා පුංචි සත්තු වගයක් ඇගට විදිනකොට..
අම්මා එනකොට හතර පහු .අද ඉස්කෝලෙ වැඩත් තියෙනවා හෙන ගොඩක්. ලබන සතියේ බදාදා වාර විභාගය පටන් ගන්නවා. අදත් ගණිත මිස්ගෙන් හොද පදෙන් අහගත්තා ගෙදර වැඩ කලේ නෑ කියලා..
කොහෙ කරන්නද .මේ කාලේ පෑවිල්ලක් අල්ලල ලිදේ වතුර ත් බාගෙට බාගයක් හිදිලා..ඊට එහායින් කන්දේ ලිඳක් තියෙනවා ඒකේ වතුර නම් හිදිලා නෑ .මම ඉතින් රෙදි පොට්ටනියත් අරන් ඊයේ ගියා ඒ කන්දේ බඩගාගෙන. ජඹුරයි ලිඳ.අත් දෙකත් එක්ක හොද ගණන් රෙදි කන්ද හෝදලා ඉවර වෙනකොට. ඒ ගමන් නාගෙන ඇවිත් ගෙවල් ලග ලිඳෙන් වතුර ඇද්දා රෑට උයන්න ..
අත් දෙක කැඩිලා වගේ. ගණන් වැඩ කර කර ඉන්නකොට ම මට නින්ද ගිහින්..

අදත් මම බයේ ඉදියේ කන්ද බඩ ගාන්න වෙයි කියල. දෙවියො මගේ දුක බලලද කොහෙද ඊයේ රෑ වැහි වලාවෙන් ලඟ ලිඳේ වතුර සෑහෙන්න පිරිලා තිබුනා. ඒ වුනාට මේ ගෙදර හිල් කූඩේ වගේ. ඇදත් තියෙන තැන තෙමෙනවා . බැරිම තැන ඇද සාලෙට ඇදගෙන නිදා ගත්තේ..
ඔක්කොමත් හරි අම්මා පොඩ්ඩ ඇත්නම් බනිනවා. වෙන මොකටවත් නෙවෙයි ගමේ මිනිස්සු දන්නෙ නෑ මගේ තාත්තා මලා කියලා. අම්මා එයාලට කියල තියෙන්නෙ බාප්පා තමයි මගේ තාත්තා කියලා..බාප්පට තාත්තා කියල කතා කරන්න කියලා මට බනිනවා. ඒත් මගේ දිව නැමෙන්නේ නෑ ඒ වචනය කටින් පිටකරන්න..
ඒක හන්දා මට හරියට හොදින් කතා කරවන්නෙත් නෑ .අදත් ඇවිත් කෑ ගැහුව උදේට නැගිටින්න බෑ කියලා ඉස්කෝලෙ මේ දවස් ටිකට නොගිහින් ඉදින් කියලා.
අනේ මන්ද හෙට ඉස්කෝලෙ යන්න හම්බ වෙයිද දන්නෙ නෑ..
කොච්චර හරි ඒකට රණ්ඩු වෙලා මම තාම කාලාවත් නෑ .අම්මා මට කන්න කිව්වෙත් නෑ  ..ගානට හාල් හුණ්ඩුවක් ලිපේ තියල එයා කාලා ටික වෙලාවක් ඉදල බත් ඔක්කොම අනලා පාරේ ඉන්න බල්ලෝ දෙතුන් දෙනෙක් ට අඩගහල දැම්මා.
මට බඩගින්න ඉවසගන්න බෑ .හිතේ දුක් ගින්න ඊට එහායින්. රෑ ඩියුටි ඕප් වෙලා බාප්පා එන කතාවක් කෝල් එකෙන් කියනවා මට ඇහුනා..මොනවහරි ගෙනාවොත් රවන්න ලෑස්ති නොවී අකැමැත්තෙන් හරි කන්න හිතාගෙන ඉදියේ. එයා ඉතින් මට මොනවහරි ගෙනත් දීලා මම ගත්තොත් ඒකෙන් සතියක් විතර යනකන් මිනිහගෙ අමුතු තාලේ ඇල්ලිලි මිරිකන හු ## වල් මම ඉවසගෙන ඉන්න ඕන ..
මට හැමදාම උදේට හිතෙනවා අදවත් මාව මැරිල ගියා නම් කියලා..ඒත් තව දවසක් ගෙවෙනවා .ආයෙමත් අර වගේ ම දවසක් එනවා .මම ජීවත් වෙනවා ..