ტკბილი ტანჯვა (დასრულებული)

♡2♡

*უეცრად შ/ს
ჯონგუკთან მიდის და პირდაპირ ამაყად ეუბნება*
-ჯონგუკ, ადექი, მე საწოლზე დავიძინებ, შენ დივანზე გადადი *ამბობს ამაყად, ჯონგუკი კი საწოლზე უფრო მეტად იშლება და ტუჩის კუთხეს ტეხავს, მის საოცარ ტანს ასკანერებს და ტუჩებს ილოკავს*
-მართლა? და როგორ აპირებ ჩემს ადგილიდან დაძვრას? *ჯონგუკი იცინის, მისი თვალები შეჯიბრის სურვილითაა აღსავსე, შ/ს ხმამაღლა იოხრავს*
-მე გოგო ვარ, დამითმე, საწოლზე მე დავიძინებ, შენ დივანზე გადადიი! *მაგრამ ჯონგუკი არც კი ინძრევა, შ/ს-ზე ჯიუტი აღმოჩნდა, ჯონგუკი ამაზე უფრო იცინის, მკლავებს იჯვარედინებს და არც კი იძვრის ადგილიდან*
-მოდი და გადამაწვინე! *ჯიუტად უყურებს, აინტერესებს როგორ აიძულებს ის მას რომ საწოლი დატოვოს*
*კი მაგრამ როგორ შეძლებს ის ამას? მისი დაკუნთული და დიდი, მაღალი სხეულის წინაშე ის ისეთი პატარა და დაუცველია, მისი ძალის წინაშე არაფერს წარომადგენს, მაგრამ ძალიან ჯიუტია, ამიტომ შ/ს იღებს ბალიშს და თვითონ მიდის დივანზე დასაძინებლად.
ჯონგუკი კი მას ბედნიერი ღიმილით უყურებს, ძალიან სიამოვნებს ის ძალა რაც მათ შორისაა. როცა ის მიდის და დივანზე წვება ჯონგუკი მაქსიმალურად იშლება საწოლზე, აჩვენებს მას რომ საწოლზე ძილი უფრო კომფორტულია. შ/ს ცდილობს ბრაზის შეკავებას, ცდილობს დაიძინოს მაგრამ ვერ ისვენებს, დივანი არაკომფორტულია, ბოლოს თვალებს ახელს და დივნიდან დგება.*
Შ/ს- კარგი შენ მოიგე... მიმიწიე დივანზე ვერ ვისვენებ, მეც საწოლზე უნდა დავიძინო.
*ჯონგუკი ისმირკება, სიამოვნებს რომ ხედავს თუ რა უცბად დაიმორჩილა ის. ჯონგუკი ნელა ბრუნდება და გამოყოფს პატარა ადგილს მისთვის, მაგრამ ეს ადგილი საკმარისი არაა კომფორტისთვის*
- აი ესაა შენი ადგილი. *ამბობს ჯონგუკი,
შ/ს მის გვერდით წვება იმ პატარა ადგილას რომელიც მან დაუტოვა დასაძინებლად, მაგრამ ადგილი ძალიან პატარაა და შ/ს-ს მთელი სხეული ჯონგუკს ეხება უკნიდან და უეცრად...
შ/ს საწოლიდან ძირს ვარდება და თავს მტკივნეულად არტყამს იატაკზე*
- ჯანდაბა! მტკივა!
*ჯონგუკი ჩუმად იგინება, შემდეგ დასცინის შ/ს-ს, მაგრამ როდესაც ხვდება თუ რამდენად ატკინა შ/ს-ს ტრიალდება მის დასახმარებლად, როცა ის ბრუნდება და ხედავს რამდენად პატარა ადგილი დატოვა შ/ს-სთვის თავის თავზე ბრაზდება*
-რა ჯანდაბაზე ვფიქრობდი. მოდი, დაგეხმარები...
*ამბობს ჯონგუკი, ხელს უწვდის მას. შ/ს ეჭიდება ჯონგუკის ხელს და როცა ის
შ/ს-ს თავისკენ სწევს, გოგონა პირდაპირ მის მკლავებში ვარდება, მას თავი ძალიან სტკივა*
-ჯანდაბა! თავი ძალიან დავარტყი... მტკივა
*შ/ს ამბობს და მისი თვალებიდან ცრემლები ვარდება*
-რა დაგიშავე ასე ძალიან რომ გეზიზღები? *ჩურჩულებს შ/ს და ტკივილისგან გამოწვეულ ცრემლებს იწმენდს, ჯონგუკი კი რაღაც უცნაურ გრძნობას გრძნობს მკერდში როცა მის ცრემლებს ხედავს რომელიც მან გამოიწვია, დანაშაულის გრძნობას გრძნობს. მას არ სურდა მისთვის ასე ეტკინა. ჯეონი შ/ს-ს თავის მკლავებში იქცევს და ეხუტება, (გამომივიდა ესეც მოსიყვარულე ქმარი 😆).*
-თავი მტკივა... გამიშვი წამალს დავლევ! *შ/ს საწოლიდან დგება, მიდის საწოლთან არსებულ უჯრასთან და პირველივე შემხვედრ წამალს სვამს, ჯეონი უყურებს მის ფიგურას, დანაშაულის გრძნობა კიდევ უფრო უმძაფრდება, იცის რომ ცუდად მოიქცა.
შ/ს წამალს სვამს და ისევ დივანზე ბრუნდება დასაძინებლად, აღარ წვება მის გვერდით საწოლზე, როდესაც დაძინებას აპირებს უეცრად ჯონგუკის ხმა ესმის*
-ამის გაკეთება არ არის აუცილებელი...
*იცის რომ უსამართლოდ მოიქცა მის წინაშე, ჯეონს აღარ უნდა რომ შ/ს-მ დივანზე დაიძინოს*
-აბა რა გავაკეთო? *შ/ს ეკითხება მას, დაბნეულობა იკითხება მის თვალებში, ჯეონი კი ღრმად ისუნთქავს, მისკენ ტრიალდება სახით*
-დივანზე მე დავიძინებ, შენ საწოლზე დაწექი... *ამბობს ჯეონი და საწოლიდან დგება, შ/ს-ს თვალები ბრწყინდება, მაშინვე ხტება დივანიდან და საწოლზე ეცემა*
-ღმერთო ჩემო!! არ მჯერა! საწოლი
*შ/ს ყვირის და ბალიშებს ეხუტება, ის ძალიან საყვარელია, ომი მოიგო და საწოლი მისია, ჯეონს კი მის ასეთ ბავშვურ ქმედებაზე ეღიმება, დივნიდან უყურებს მას. იმის გამორიცხვით რომ გაბრაზებულია და ეჭვიანობს რომ ფუმფულა საწოლი მისი აღარაა, მაინც რაღაც უცნაურ სითბოს გრძნობს მკერდში. ჯეონი ხვნეშის და ცდილობს დივანზე მოთავსდეს.*

*რამოდენიმე წუთის შემდეგ უეცრად
შ/ს იწყებს ოფლიანობას, და რაღაც მიზეზის გამო ნელ-ნელა აღგზნებულობას გრძნობს. შ/ს-ს ჰორმონები მის შიგნით იბრძვიან.  შ/ს პირზე ხელს იფარებს და ჩუმად კვნესის. უეაცრად ახსენდება წამალი რომელიც თავის ტკივილისთვის დალია... შ/ს იღებს წამლის კოლოფს და როცა წამლის სახელს კითხულობს მისი თვალები ფართოვდება... ეს არ იყო თავის ტკივილის წამალი... ეს... ეს ვიაგრაა.
შ/ს ვეღარ ითმენს და კიდევ ერთხელ კვნესა სცდება მის ბაგეებს, მაგრამ ეს კვნესა ზედმეტად ხმამაღალი იყო.
ჯონგუკმა გაიგო მისი კვნესა. ჯეონი თავს ატრიალებს შ/ს-სკენ და ხედავს
შ/ს-ს რომელიც დაბნეული და შეშინებული უყურებდა წამლის კოლოფს, ჯონგუკის სახეზე დაბნეულობა გამოისახა*
-რა ხდება?
*ჯეონი ჩუმად კითხულობს და დივანზე წამოჯდა*
-მე... აააჰჰჰ არ..არაფერი
*შ/ს ჩურჩულებს, როდესაც კიდევ დაიკვნესა, თან უფრო ხმამაღლა ვიდრე აქამდე და ჯონგუკიც არ მოეშვა იმის კითხვით თუ რა მოხდა, შ/ს ჩურჩულს იწყებს*
-ჯონგუკ... .მე... მე... ააჰჰჰ წამალი შემეშალა და... შემთხვევით ვ-ვიაგრა.. დავლიე~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

შემდეგ თავებში 18+ სცენებია.
Vote✅
Comment✅
Follow✅
718 სიტყვა