ტკბილი ტანჯვა (დასრულებული)

♡5♡

გათენდა..
შ/ს მაშინვე თვალებს ახელს, სულმოუთმენლად ელოდება როდის წავლენ. ვერ ითმენს და ჯონგუკის გაღვიძებას იწყებს.

-ოოჰჰ ჯონგუკ ადექი დავიგვიანებთ! მალე... ვეღარ ვითმენ!

ჯონგუკი ჩუმად ხვნეშის, ცდილობას თვალები გაახილოს.

-მმმ, კარგი, კარგი. რამდენიმე წუთი მაცადე ნორმალურად გავიღვიძო.

ჯეონი იღიმის და საწოლში ტრიალდება, ნელა, თითქოს ცხოვრება ეზარებოდეს ისე "იზმორება".

-ოოჰჰჰ რა ზარმაცი ქმარი მყავს...

*შ/ს ვეღარ ითმენს და მისსავე სიტყვებზე ეცინება.

-გთხოვ, მხოლოდ 5 წუთიც და გპირდები ყველაფერს მოვაგვარებ.

ჯონგუკი იდაყვს ურტყამს მას და იცინის.

-გაიღვიძე მამიკო...!

ამბობს საწოლზე მჯდომი გოგონა და იცინის.

ჯეონი იცინის, როცა ის მამიკოს ეძახის, ფრთხილად კიდევ ერთხელ ამთქნარებს და საწოლზე ჯდება.

-კარგი ხო, მღვიძავს. წავედით!

დგება საწოლიდან, ხელს უწვდის რომ ისიც წამოაყენოს.

მალე ისინი უკვე იწყებენ მზადებას, იცმევენ, მის მომზადებულ საუზმეს ჭამენ და ჰალილუიიაა წავიდნენ სანაპიროზე, ძალიან ლამაზ და დიდ სასტუმროში, ყევალფერი ძალიან ლამაზია და შ/ს ძალიან ბედნიერია. უკვე ნელ-ნელა მას ის უფრო და უფრო უყვარდება. ყევალფერი დაათვალიერეს, ერთად ბედნიერი დრო გაატარეს. ისეირნეს, ისადილეს და ისე იქცეოდნენ როგორც ნამდვილი წყვილი იქცევა. მალე დაღამდა და ისინი დასაძინებლად თავის ნომერში ავიდნენ.

ჯონგუკი უღებს მას კარს და პირველი მას უშვებს ოთახში. (ოჰ რა ჯენტლმენობაა ბატონო ჯონგუკ 😏). ათვალიერებენ ლუქსის სტილის ნომერს, მათი თვალები როგორც იქნა სიხარულით სავსეა.

-ამ ღამით ეს ოთახი ჩვენია...

ამბობს ჯეონი და დიდი საწოლისკენ
მიემართება.