E S A R E T

Bilinmezlik

Yeşilliğin içimi açtığı toprağın kokusunun huzurla doldurduğu yerdeyim, ben buraya ne ara gelmiştim uzun zamandır buraya gelmiyordum yani annemin vefat ettiği günden belli, etrafıma son kez bir göz gezdirip hızlı adımlarla ormanın sonuna ilerlemeye başladım sanki orada beni çeken bir şey varmış gibi. Ormanın sonuna yaklaşmıştım ama içimde çok garip bir his vardı sanki zorunluluğun verdi bir üzüntü, belirsizlik gibi gözlerime her zaman annemle oturduğum kaya görünmeye başladı gözlerimin yanmaya başladığını hissettim ve oraya koşmaya başladım  "Anne" diye bağırdım. Kalbim sıkışmaya başladı içimdeki üzüntü kendini göstermeye başladı, oraya varmıştım arkalarındaydım umut dolu ve üzüntülü sesimle "Anne" dedim tekrardan sesimin duyulduğundan bile şüpheliydim küçük kızın bana bakmasıyla afalladım o bendim. her zaman ki gibi çok bilmiş ve çekingen bir tavırla "kimsiniz ?."
kadın küçük kıza döndü
"ne oldu kızım." kız çok yüksek sesle ağlamaya başladı annemin bana bakmasıyla gözlerim kamaştı...

Bir anda gözlerimi yakan beyaz bir ışıkla karşılaştım, hastane odasındaydım etrafa bakarken gördüğüm rüyanın etkisinden çıkmaya çalışıyordum tam oturmaya çalışırken bel boşluğumda yanma hissetmemle dün gece aklıma geldi başım çok ağrıyordu ve düşüncelerimin içinden "yine görüşeceğiz" fısıltısı yankılandı. Bedenim korkudan titremeye başladığını hissettim, benle kimin ne gibi bir derdi olabilirdi ki o sırada odanın kapısı açıldı içeri giren hemşire uyandığımı görünce "geçmiş olsun." dedi. Güler yüzlü bir şekilde serumumu çıkardı.  yakınlarınıza uyandığınızı haber edeyim tekrardan geçmiş olsun dedi ve çıktı. Yaşadığım şeylere anlam veremiyordum bana zarar veren kişinin yüzünü hatırlamıyordum ama ses tonu aklımdan çıkmıyordu, ben bunları düşünürken odaya kemal dayım, eslem ve alpay girdi, eslem endişeli ses tonuyla bana koşarak sarıldı ve  "gece sana bir şey olacak diye çok korktum ne oldu hepsini anlat hemen şimdi süründürecem o herifi."
Eslem aniden sarıldığından dolayı nefes alamamıştım ve yaramın yandığını hissetmiştim bunu gören alpay eslem yakasından çekti
  "sarılacaksın diye boncuğun canını acıttın salak." Eslem, alpay öyle söyleyince daha çok telaş yaptı ve  "gece çok özür dilerim bir anda şey oldu."
üzüntülü ses tonu endişesini daha çok göstermişti.  kemal dayım yanıma yaklaştı gözleri dolmuştu ilk defa dayımı öyle görüyordum

  "güzel mavim nasılsın ağrın var mı.?" Boğazımı temizleyerek

" gayet iyiyim dayı sadece kendimi çok yorgun hissediyorum."
Dayım  "sana bunu yapanın kim olduğunu görebildin mi gece."
Ses tonu çok meraklı ve öfkeli gözüküyordu,

  "hayır dayı göremedim sadece sanırım ben bayılmadan önce dediği iki kelimeyi hatırlıyorum" Alpay  "ne hatırlıyorsun ne dedi sana."
dedi ve yumruklarını sıkmaya başladı,
"yine görüşecekmişiz bunu söyledi ondan sonrasını hatırlamıyorum." dedim

dayım sinirli bir şekilde odanın içinde sakallarını kaşıyarak dolanmaya başladı bakışlarımı esleme çevirip
"ben  buraya nasıl geldim."

Eslem" bana dün gece, bir konum attın ve acil attığım konuma gel yazmışsın bende o sırada abimle birlikteydim sana yazdık, aradık mesajlara ve çağrılara bakmadın ardından zaten biz geldik seni yerde yatmış bir şekilde gördük yanına geldiğimizde kanı görünce hemen hastaneye geldik."
Gerçekten biri bana ya düşmandı ya da eşşek şakası yapıyordu sinirden çıldırmak üzereydim.
"neyse en azından çok şükür sen iyisin gece mermi belini sıyırmış sadece."dedi Alpay.

Bu sakinleşmem için gerekli olan cümle asla değildi, gördüğüm kabus ve dün ki yaşananlar beni çok etkilemiş ve öfkem git gide çoğalıyordu, o sırada dayım esleme dönerek
"sen geceye yardım et kızım bende alpayla doktorla konuşup, hasta çıkışını yapalım."
Eslem kafasını sallayarak bana döndü ve gülümsedi, çok içten bir gülümseme verdi öfkemin az da olsa sakinleştiğini hissettim, dayımla alpay odadan çıkacağı sıra  "babam nerde onun haberi yok mu neden gelmedi dayı."

Dayım gözlerini kaçırarak ne diyeceğini bilmiyormuş gibi
"benden memnun değil misin eşşek sıpası." tatlı bir kızgınlıkla bende anlamış şekilde kafamı sallayıp mavilerimin dolduğunu hissetmiştim, gülerek
"gecen sana kurban olsun."
herkes kahkaha attı dayım odadan çıktı ardından alpay da çıkacağı zaman göz kırptı ve o da dayıma eşlik etti. Başımı esleme döndüğümde üzgün bir şekilde bana bakıyordu yeşilliklerinin dolduğunu gördüm üzülmüştü üzülmesi acınası hissettirdi bana.
gözlerimi kaçırıp çantaya ilerledim,benim için kıyafet getirmişti eslem ,hızlıca üstümü değiştirmeme yardım etti  eslem , hemen ardından  alpay kapıyı tıklattı ve içeri girdi
"kızlar hazırsanız çıkalım her şey tamam."
eslem ve ben usulca kafamızı salladık ve odadan çıktık, çıkışa ilerlerken alpay'a başımı çevirdim
"dayım nerde."
Alpay  "eve seni benim bırakmamı söyledi  boncuk akşama yanında olacağını söyledi."
Yumruklarını sıktı sanırım dayımın gitmesine canı sıkılmıştı ve meraklanmıştı. Alpay çıkışa geldiğimizde  "siz burada bekleyin ben arabayı getirip geliyorum."
Usulca başımızı salladık ve esleme döndüm
"eslem bana su alır mısın hemen içerdeki otomattan."
Eslem hızlıca kafasını sallayıp
"tamam hemen geliyorum maviş."
içeri girdi, o sırada uzun boylu bir adam yanımdan geçerken cebime bir şey koydu sıçramama sebep oldu ve hızlıca
"siktir." diyebildim.
önümüze duran arabaya hızlıca yolcu koltuğuna binip gitti,arkasından zorlayarak koştum ama yetişemedim plakayı da görememiştim salaksın gece, elimi cebime attığımda bir kağıt ve flaş çıktı o sırada alpay gelmişti ve eslem de bana kızgın bir şekilde geliyordu
"ne işin var oraya kadar gittin, götünde kurt mu var kızım senin."
ardından  endişelenmiş şekilde
"gece iyi misin." 
Alpay arabadan inip hemen yanıma geldi
  "gece bembeyaz olmuşsun bir şey mi oldu."
telaşla beni süzmeye başladı kontrol ediyordu beni sanırım çok endişelenmişti benim için, yavaşça arabaya yürümeye başladım
"sadece eve gitmek istiyorum yorgunum."
arabaya bindim ardından alpay ve eslem de arabaya bindi. Yol boyu eslem ve alpay asla susmamıştı, ben ise sessizliğime eşlik ederek, cebimde taşıdığım şeyi hem merak ediyor ve korkuyordum. Ben kime ne yapmış olabilirdim. Yol boyu düşünmek den başım ağrımıştı eve geldiğimizde mavilerim ilk babamı aramıştı ama babam evde yoktu, nasıl olurda bir baba kızını merak etmezdi, nasıl sevmezdi aklım almıyor gördüğüm kabusla ve babamın evde olmadığını görmem içimde ki fırtınayı arttırmış ve bana zarar verdiğini hissediyordum, birden eslem ve alpaya dönüp
"ben biraz yalnız kalmak istiyorum ısrar etmeyin birşey olursa ararım yazarım."
eslem ve alpay isteği reddetmediler ve anlayışla gittiler. 
Alpay ve eslemi yolcu ettik den sonra odama gittim yatağımın ucuna oturarak, aklıma cebimdeki kağıt ve flaş geldi ve çıkardım flaşı kenara koyup kağıdı açtım;

"seninle tekrar görüşmeden önce, çığlıklarınla cehennemin fısıltısına eşlik et."

yazıyordu. Bedenim titredi ve korkudan bembeyaz olduğuma emindim kendimi çaresiz hissetmek ağzımın içini küfürlerle dolduruyordu öfkeyle kağıdı buruşturup kenara attım. Yanımdan flaşı alıp bilgisayarı açtım ve taktım dosyalara girdiğimde
(gece yıldız) diye bir dosya vardı dosyaya girdiğimde annemin resimleriyle doluydu annemin öldük den sonra resmi bile vardı, kanımın donduğunu hissettim. annemle ne ilgisi vardı kafayı yemek üzereydim, boğazım düğümlendi yukarda bir video gözüme değdi hemen açtım video da dayımın ve babamın isimleri olan mezarlıklar vardı ve birden ekranda ;

"Özgürlüğün senin olsun,esaretini ben yarattım."

Yazıyordu, çok korkuyordum ekrana baktığımda ekranda her şey birden silindi , hemen telefonumu aramaya başladım dayımı ve babamı aramam gerekiyordu. Salona geçtiğimde koltuğun üstünde gördüm babamı aradım ama açmadı ardından dayımı aradım üçüncü çalmadı telefon açıldı dayım nefes nefese 
"ne oldu mavişim."
sesi çok değişik geliyordu birden telefondan silah sesi duydum,
"dayı, iyi misin dayı."
Belli bir süre cevap gelmeyince ağlamaya başladım ses tonunu tanıdığım biri, sert ve öfkeli şekilde ;

"hoş geldin gece güzeli."