The Unexpected Heartbeat

CHAPTER 17: ( ⚠️WARNING ⚠️)

CHAPTER 17:

WALANG TIGIL sa ka-dudotdot ng cellphone si Mia. Abala siya sa paghahanap ng matutuloyan. Malayo-layo na rin sana sa City ng sagayon ay mas panatag siyang mapapalayo na siya mula kay Deo. Malayo sa City para 'di niya na ring isipin pang bumalik at magpakita pang muli sa binata. Mabigat man sa loob niya ang gagawin, pero iyon lang ang tanging paraan ang naiisip niya.

Hindi siya pumasok ngayong araw, sa trabaho para lang mas makapag-focus siya sa paghahanap. Sinabi niya na rin kay Ate Aya niya ang kaniyang binabalak na pag-alis. Tutol man ito pero wala itong magawa dahil desisyon naman niya iyon. Tinulongan na lamang siya nito sa paghahanap ng matitirahan.

Nang magtanghalian ay naisipan niya nang lumabas ng kwarto para magluto ng noodles na kakainin. Ayaw niya nang umasa sa mga tinitirang pagkain sa kaniya ni Deo. Ayaw niya nang sanayin ang sarili sa ganoong bagay. Naging independent s'ya sa mahabang panahon , kaya ayaw niya nang dumepende sa isang taong panandalian lang namang ipapadama.

"Mia, can we talk?"tanong ng taong iniiwasan niya , na ikina-gulat ni Mia, dahil hindi niya namalayan na andito pala ito ngayon sa bahay. Kala niya  kasi umalis ang  binata , dahil tahimik naman ang buong sala ng lumabas siya, kaya panatag din siyang lumabas na tanging big t-shirt lang at panty lang sa ibaba niya ang kasuotan.

Ayaw niyang harapin ito dahil bukod sa wala siyang suot na bra, ay ayaw lang talaga niyang harapin ang binata dahil ayaw  rin naman niyang kausapin ito.

"Aherm. Maybe later."nasabi na lang din ni Deo. Nakaramdam siguro ito ng pagka-ilang dahil  sa kaniyang kasuotan.

"Hutek kasi Mia! Bakit kasi panatag kang lumabas ng kwarto ng ganito lang ang suot."pagalit na ani ni Mia sa sarili.

Nangmatapos sa pagluluto ng noodles ay naisipan na nga lang din ni Mia na kainin na ito ng mabilisan sa kusina para makapasok din siya agad sa loob.

Nasa sala man ngayon si Deo ay hindi niya ito nililingon , maging gan'on din naman sa kaniya si Deo. Mabuti na lang talaga dahil nahihiya siya sa lagay ng damit niya.

Nang matapos kumain at hugasan ang pinagkainan ay nagmamadali nang umalis si Mia sa kusina para tungohin ang kaniyang kwarto. Pero dahil sa pagmamadali ay nakasagi pa siya ng nakaumbok na bagay sa sahig  dahilan nang muntikan niya nang pagkangudngod sa sahig. Mabuti na lang at mabilis ang kamay ni Deo na hatakin siya , sa lakas nga ng pagkakahatak ni Deo sa kaniya ay napa-upo siya sa kandungan nito. Na siyang ikinalaki niya ng mata, napalingon pa siya kay Deo na iniiwasan siyang tingnan. Halata ang pag-iiba ng ekspresyon ni Deo ngayong nakapatong siya sa kandungan nito. Dama niya ang pamumukol ng harapan nito dahil tanging panty lang naman ang tumatabon sa kaniyang pang ibabang kasuotan.

"Deo."pagbanggit niya sa pangalan ng binata, na imbis maging tuwid ay paungol niyang nabanggit ito. Because even though her 
delicacy was covered, she couldstill feel the young man's 
hardness hitting it.

Napalingon dahil doon si Deo sa kaniya. Agad siyang napatakip ng bibig, dahil hindi niya naman sinasadya na maging tunog ungol ang pagbanggit niya sa pangalan nito. Nahihiya siya sa nagawa. At ang ekspresyon ngayon ni Deo ay mas tumindi pa ang pag-iiba ng ekspresyon nito. Halo-halo ang nakikita niyang ekspresyon na nakalatay ngayon sa mukha ng binata. Kasama dito ang pagkabigla, pagpipigil at pagkasabik sa hindi niya malaman kung saan nang gagaling.

Bago pa siya mailang ng tuluyan ay na isipan niya na ngang tumayo sana, kung hindi lang hawak ni Deo ang braso niya. Braso na hinila nito para hindi siya mangudngod sa sahig kanina.  Sa pagtangka niyang pagtayo ay agaran din siyang napa-upo dahil sa mas humihigpit na pagkakahawak sa kaniya ni Deo. At dahil sa kaniyang pagbagsak muli sa kandungan nito ay muntikan muling mapa-ungol si Mia. Kundi lamang niya na agapang takpan ang bibig.