"Ano ba itong pinaggagawa mo Veron? Bakit ang dami mong mali sa mga files na sinesend mo sa akin?! Pinagmamayabang pa naman kita sa board na ikaw ang pinaka matalino kong empleyado!" Dismayadong sabi sa akin ni Mr. Rascal habang hinihilot ang kanyang sentido.
Hindi ako makasagot sa kanya at napayuko nalang ako. I'm so disappointed with my self kasi hindi ko rin napanindigan na mas lalo kong gagalingan ang aking trabaho bilang isang Manager sa bangko. Gusto kong maiyak ngayon, sa loob ng isang dekada na nagtatrabaho ako ngayon lang ako nakadinig ng sermon mula kay Mr. Rascal.
"Ayusin mo itong trabaho mo Veron." Malumanay na sabi niya sa akin bago ako iniwan sa sarili kong opisina.
Pabagsak akong umupo sa chivel chair. Bakit ba ako nagkaganito? Dahil ba kay Richard? Oo, dahil sa kanya lahat. Buong araw siya ang laman ng utak ko. Hindi ako makapag focus sa aking ginagawa dahil kahit saang sulok ako tumingin mukha niya lang ang aking nakikita.
Mabait naman si Mr. Rascal, kaya nga nahihiya ako sa kanya. Mamayang gabi ko na siguro ayusin ang mga papers na iyon. Napatingin ako sa rolex na aking suot. Alas singko na nang hapon kaya naglgpit ako ng aking mga damit para umuwi.
As usual, nag commute na naman ako. Isang oras lang ang aking binyahi dahil hindi gaanong traffic. Pagkababae ko sa taxi, hinilot ko ang aking leeg sa sobrang stress kanina sa Kompanya.
"How's your work, sweetie pie?" Bumulaga si Richard mula sa pintuan na naka topless.
Muntik na akong mapasigaw sa sobrang gulat. Hindi ko inaasahan na inaabangan niya pala ako sa may pintuan.
"Bakit mo naman ako ginugulat?!" galit kong tanong rito.
Tumawa siya sa akin at kinurot ang aking pisngi. "Ang sungit mo naman sweetie pie," nakangusong sabi nito at pinasingkit ang kanyang mga mata para nagpapa kyut sa akin.
Nilagpasan ko siya. "I'm just stress." Pabagsak akong umupo sa sofa at sinandal ang aking likod sabay pinag krus ang aking mga paa.
Sinandal ko rin ang aking ulo sa may sofa at pinikit ang aking mga mata. Pagod na pagod ako sa kakaisip sa mga gawain ko mamaya. Ramdam ko na umupo si Richard sa aking tabi pero hindi ko siya pinansin.
Napapitlag ako ng ipinatong niya sa aking hita ang kanyang kamay at pinisil iyon.
"Gusto mo bang hilotin kita para mawala iyang pagod mo?" tanong nito.
Tanging tango lang ang aking naitugon. Pumwesto siya mula sa aking likuran at hinilot ang aking sentido. I must say, nababawasan nga talaga ang sakit ng ulo ko.
Pinaba niya ang paghilot sa aking batok at marahan na pinisil pisil iyon. Napaungol ako sa sarap ng aking pakiramdam.
"May talento ka palang magmasahe ha, hmmm…" Namamanghang sabi ko.
"Hindi lang masahe ang talento ko." Bigla niyang binaba ang kanyang dalawang kamay sa magkabilaang dibdib ko at marahan na pinisil iyon sabay singhot niya sa aking buhok. Kinagat niya ang aking tainga at nilaro iyon gamit ang kanyang dila.
"Mas lalo bang gumanda ang pakiramdam mo?" Pabulong na tanong nito sa akin.
Tumango ako bilang tugon. Napasinghap ako ng itinaas niya ang aking damit at hinubad ang aking bra tapos kinapa ang nipple ko at nilaro iyon.
Pinagapang niya ang kanyang halik sa aking leeg, batok at dibdib.
"Oh, shit! Kaya excited akong umuwi dahil dito 'e," nakangising sabi ko.
"Hayaan mo akong tanggalin ang pagod mo, sweetie pie. Sumandal kalang riyan, ako na ang bahala." sabi nito at lumapit siya sa aking harapan.
Wala siyang sawa sa paghimas sa aking dibdib. Pinag-untog niya ang dalawang dibdib ko at isahang sinubo ang aking utong. Mas lalo akong nabaliw sa ginawa niya. Panay anh ungol ko sa bawat labas masok ng naninigas kong nipple sa mabasa at mainit niyang labi.
