MABIGAT man sa loob ko ay kailangan ko itong gawin. Masyado na akong nakakasira ng Pamilya at pati ang pinsan ko ay binigyan ko pa ng sakit nang ulo. Wala talaga akong utang na loob. Sa tingin ko, hindi papayag sina Victor at Richard na paghatian ako kaya mas mabuti pang ako nalang ang iiwas. Bitbit ko ang aking maleta at dahan-dahan na bumaba mula sa kwarto ko. Ayokong makalikha nang ingay nang sa ganoon ay walang makaalam na aalis ako. Nahihiya rin akong magpaalam kay Sylvia, tiyak na magtataka iyon kung bakit ako aalis nang ganoon nalang.
Masakit para sa akin na gawin ang bagay na ito. Masyado nang namapahal sa akin ang dalawang magkapatid. Hindi lang sex ang gusto ko sa kanila, mahal na mahal ko silang pareho. Pakiramdam ko, parang sinaksak ng kutsilyo ang aking dibdib at tagos iyon hanggang sa buto kaya ang sakit sakit. Nangingilid ang aking luha habang pinipihit ng mahina ang pintuan. Ako rin naman ang may kasalanan kung bakit ako nasasaktan ngayon. Ayoko rin pagsisihan ang mga nangyari dahil nagustuhan ko rin naman iyon, ang gusto ko lang sa ngayon ay mapigilan ang pagtatalo ng magkapatid.
Akmang isasara ko na ang pintuan nang may madinig akong yabag mula sa aking likuran. Bumilis ang tibok ng puso ko pero naglakas loob akong tingnan kung sino iyon.
“Aalis ka para maisalba mo ang sarili mo? Ang unfair mo naman. Hindi mo pala kayang panindigan ang lahat, pero bakit mo sinimulan?” Panimula ni Richard, habang taas baba akong tinitingnan.
Napalunok ako. Gusto kong tumakas pero nahuli pa ako. Daig ko pa ang magnanakaw na halos hindi alam ang gagawin dahil nahuli ng napagnakawan niya.
“I'm not doing this for myself, Richard.” Mariin na sagot ko.
Mahina siyang napatawa at lumapit sa akin sabay hila sa kamay ko ng maleta. “Hindi mo kailangang umalis, Veron!” Aniya habang masama akong pinagmamasdan.
“At ano ang gusto mong mangyari? Hihintayin pa natin na mabuko tayo ng Mama mo bago ako gagawa ng paraan? Sapat na ang ginawa mo kay Victor, para mapatunayan sa akin na hindi mo kayang magtago ng sekreto, Richard!” Galit na sagot ko at hinila mula sa kanya ang aking maleta pero hindi niya iyon binitawan.
“Fuck!” Galit na bumagsak niya ang gamit ko sa sahig. “Your making me crazy, Veron. Sino ba naman ang matutuwa sa gusto mong paghatian ka namin ni Victor?!” aniya. “Mahal kita kaya ayokong may kahati ako sa'yo!” Mahinang sabi nito. Nanginginig ang boses niya habang sinasabi ang katagang iyon. Ramdam ko ang sakit na nararamdaman niya.
“M-Mahal din naman kita, Richard. Mahal ko kayong dalawa.” Mahinang sambit ko sabay hagulgol ko sa iyak. Pero kahit masakit, nilakasan ko pa rin ang loob ko na hilain ang aking gamit at mabilis na humakbang palayo sa bahay nila. Itong nararamdaman ko, lilipas rin naman. Kaysa naman magpatayan ang magkapatid dahil sa akin.
Hindi manlang ako lumingon kahit isang beses. Alam ko na sinusundan ako ng tingin ni Richard, I felt it. Nang tuluyan na akong nakalayo sa bahay nila, naupo ako sa gilid ng kalye at doon ibinuhos ang sakit at lungkot na nararamdaman ko. Ano nalang kaya ang magsasabi ni Victor, na kapag nagising siya ay hindi na niya ako makikita? Ito ‘yung literal na tamang pag-ibig pero nasa maling tao.
Iyong feeling na kahit gusto mo ng ipagsigawan sa mundo na nagmamahal ka pero hindi pwedi dahil bawal. Iyon bang akala mo magpapasaya sa'yo hanggang dulo pero nakakasakit pala. This is the real definition of expectations versus reality. Pero nasa reyalidad ako na ang mga taong mahal ko ay hindi ko dapat minahal. Halos hindi ako makahinga sa kakaiyak. Sisikapin ko silang makalimutan at buksan ang puso ko sa ibang tao. Hinilot ko ang aking dibdib dahil naninikip na iyon.
“You can't run away with us, Veron!”
Napatayo ako ng madinig ang baritonong boses mula sa aking likuran. Alam ko kung sino iyon. Hanggang dito ba naman ay sinundan niya ako? Pwes, kung gusto niya akong pigilan, huwag ka niyang subukan dahil hindi na magbabago ang pasya ko.
“Lubayan mo na ako, Richard!” Muli akong humakbang palayo sa kanya.
“Iiwan mo nalang ba kami?” sabi ni Victor.
Doon ako napatigil. Hindi lang pala si Richard, ang sumunod sa akin kundi silang dalawa pa. Dahan-dahan akong napalingon at nakita ko ang dalawang magkapatid na inaakbayan ang bawat isa habang nakangiti sa akin.
“Bati na kayo?!” Hindi makapaniwalang sabi ko.
Sabay na tumango ang mga ito.
“May choice pa ba kami? Kahit hindi namin gusto ang isa’t-isa, kailangan naming magkaayos kaysa naman iwanan mo kami.” Sagot ni Richard.
“Tita, huwag mo kaming iwan.” Si Victor na nagmamakaawa sa akin.
“Alam ninyo kung sinasabi niyo lang iyan para bumalik ako, please huwag na kayong magpanggap. Alam ko naman na hate ninyo ang bawat isa at ganoon din naman ang mangyayari, mag-aaway lang kayo ulit.” Inirapan ko silang pareho at muling pinunasan ang luha ko.
“What if, mag agree kami na maghati sa'yo? Hindi kana ba aalis?” Tanong ni Richard sa akin.
Oh, I think this is real. Mukhang seryoso naman ang dalawa. Pero kailangan kong siguraduhin na buo na nga ang kanilang desisyon na maghati sila sa akin.
“Paano ako makakasiguro na pumapayag kayong dalawa sa gusto ko?” Taas kilay na tanong ko sa mga ito.
“We talked about it, Tita. Noong una, hindi talaga kami pumayag na maghati sa'yo. Until ginising niya ako kanina at sabi niya ay aalis ka raw. Ayun, siya rin ang unang nag agree na paghatian ka namin.” Paliwanag ni Victor.
Tumingin ako kay Richard, at umiwas siya ng tingin sa akin. “Totoo ba ‘yun?” tanong ko pa.
Kita ko itong tumango. “Dahil ayokong mawala ka kaya pumayag nalang ako.”
Sa sobrang tuwa ko y napayakap ako sa kanila ng mahigpit. This is it pansit! Papayag din pala silang maghati sa pukekay ko ‘e, ang dami pa nilang drama at nagbugbugan pa.
“Salamat talaga at naiintindihan niyo rin ako.” Pabulong kong sabi sa mga ito at isa-isang hinalikan ang kanilang mga labi.
“Veron, pumayag ako pero hindi ibig sabihin na ganoon nalang tayo habang buhay. 1 month is enough para makihati ako sa kanya pero pagkalipas ng Isang buwan ay kailangan mo ng mamili sa amin kung sino ang magiging permanente,” ani ni Richard.
Grabi din talaga ang Isang ‘to. Hanggang kailan may mga kondisyon talaga.
“I agree with that, Kuya. At kung sino man ang mapili niya sa ating dalawa, walang samaan ng loob.” Victor looked at me and then wink.
Isa pa ‘tong bata na ‘to. Ang lakas ng loob makipag pustahan sa kapatid niya. Imbes na sumagot ay tumango nalamg ako sa kanila. Kung kanina ay durog na durog ang puso ko, ngayon ay puno na ito ng saya at excitement pagdating sa kama.
“So, pwedi na ba tayong bumalik sa bahay?” ani ni Richard, sa akin.
Binitbit ni Victor ang maleta ko. Si Richard, naman ay binuhat niya ako habang naglalakad kami sa kalye.
“Ibaba mo ako baka magselos si Victor,” mahinang sabi ko.
“Okay lang, ayoko rin naman na nahihirapan kang maglakad.” Sabat ni Victor at ngumiti sa akin.
Makalipas ang ilang minuto ay nakabalik na kami sa bahay nila. Hinatid nila ako sa kwarto ko at ngayon ay maayos na kami. Ganoon ako ka rupok. Isang halik lang, tanggal na kaagad ang angas at sama ng loob ko.
Humiga ako sa kama ko. Dumagan sa akin si Victor, at si Richard naman ay hinihilot ang aking mga hita.
“I thinks it's fun kung mag threesome tayo ngayon,” nakangising sabi ni Victor.
“Uy, bad!” Saway ko sa kanya at mahina siyang hinampas sa dibdib.
Sabay kaming tatlo na napatayo mula sa kama ng bumukas ang pintuan ng kwarto ko. Niluwa nito si Sylvia na galit na galit at nakapameywang pa habang nakatingin sa amin. Nahuli niya na nakadagan si Victor sa akin, at nakita niya rin ang paghawak ni Richard sa aking mga hita.
