Tampo ang nararamdaman ko kay Richard, feeling ko hindi pa ako sapat para sa kanya dahil nakuha pa nitong tumikim ng ibang babae. Malinaw pa rin sa utak ko ang lahat ng aking nakita. Bumabalik din sa tenga ko na para bang sirang plaka ang ungulan nilang dalawa ng babae niya. Talagang magaling humanap ng tyempo ang gago, bumili lang ng gamot ang Mama niya, nakuha niya kaagad na makipag talik sa loob ng sasakyan. Ang kapal talaga ng mukha niya. Ilang araw rin na hindi ko siya kinikibo kaya pati ang petchay ko ay nalalanta na rin dahil walang dilig. Minukmok ko ang aking sarili sa pagtatrabaho. Bakit nga ba masyado kong pinapagod ang sarili ko? Ang sarap sarap ng buhay ko sa Probinsiya kaya.
Naalala ko si Ate Melba, siya ang nag-aalaga sa bahay ko sa Probinsiya habang wala ako roon. Medyo matagal tagal na rin ako diti sa Maynila, at ni minsan ay hindi ko manlang naisipang tumawag sa kanya. Paniguradong nagtatampo na sa akin iyon. Siya rin ang nag-aalaga sa akin simula noong bata pa ako at sobrang komportable ko sa kanya, kahit matanda na siya ngayon ay hindi ko siya pinapaalis sa bahay. Parang Ina na rin ang turing ko dito. Ilang beses na nag ring ang telepono ni Aking Melba pero hindi niya ito sinasagot. Bigla akong nabahala na baka may nangyaring masama sa kanya roon.
I dialled her phone number again and again at tila ba nabunutan ako ng tinik nang sumagot siya.
“Hello? Aling Melba?” sabi ko pa.
“Hello po, sino po sila?” Tanong ng babae sa akin mula sa kabilang linya.
“Si Veron, ito.” Pagpapakilala ko pa.
“Ma’am Veron, kayo po ba iyan?! Mabuti naman po at tumawag kayo sa akin. Si Abby ito, gusto ko Po sana kayong balitaan na si Lola Melba ay namatay na po dahil na stroke siya.” Sabi pa nito.
Natahimik ako bigla. Mahal ko si Aling Melba, at nalungkot ako sa aking nabalitaan. Nawalan na ako ng Ina noon, tapos ngayon ang kinikilala kong Ina ay wala na rin.
“Kailan pa?” My voice is shuttering in pain. Nakahawak ako sa aking dibdib habang pigil ang sariling huwag mapahagulgol.
“Noong nakaraang linggo lang po, nangyari po kasi ang lahat ng iyon nang may dumating na mga kalalakihan sa bahay ninyo at pinapaalis siya. Ang sabi pa daw po nila, sila na raw po ang may-ari ng bahay at hindi kayo,” dagdag pa nj Abby.
Sa pagkakatanda ko hindi ko binenta ang bahay namin. Mga hayop sila, pinaalis lang nila ako tapos aangkinin na ang bahay ko? Malaman ko lang sino sila, mananagot ang mga iyon lalong lalo na sa nangyari kay Aking Melba.
“Salamat sa impormasyon, Abby. Bukas na bukas uuwi ako riyan sa Probinsiya. Dadalawin ko rin ang puntod ni Aking Melba.” Mapait akong ngumiti at binaba ang telepono.
Paniguradong ang mga Angeles na naman ang gumawa ng bagay na iyon. Isa sa mga rason kung bakit ako nagtungo dito sa Maynila, para malayo ang sarili ko sa mga Angeles. Sila kasi ang numero unong kalaban nina Papa sa negosyo at nagpupumilit pa ang mga ito na pakasalan ko ang kanilang anak. Kaya para makaiwas, lumuwas ako dito.
Gusto kong balitaan si Insan, sa mga nangyari. Lumabas ako sa aking kwarto at tinungo ang kwarto ni Insan. Akma na sana akong kakatok nang may marinig akong tili mula sa loob. Dinikit ko ang tenga ko sa may pintuan. Well, hindi lang pala simpleng tili iyon kundi may kasamang ungol. Lihim akong napatawa, iba talaga si Insan, may asawa na pero nagpapadilig pa rin sa iba.
“Yes! Fuck me harder, honey! Just like that! Ohh! Yes! Yes!” Ungol ni Insan.
Dinig ko rin na umaalog ang kama sa loob. Napayapos ako ng aking labi habang naluluhang tumatawa. Kakaiba rin si Sylvia. Sa loob pala ang kulo. Tsk.
“Ohhh! Ayan na, honey! Sige pa! Harder! Harder! Ohhh-”
Nilayo ko ang tenga ko mula sa pintuan. Ang chismosa ko talaga. Kahit ni isa ay walang binanggit si Insan tungkol sa kanyang lalaki kung hind ko pa narinig ngayon di ko pa malalaman.
