FINALLY, natapos na rin ang pinapagawa sa akin ni Mr. Rascal, sana naman wala na siyang mairereklamo sa mga gawa ko. Sobrang nahihiya talaga ako sa kanya, kahit stress na stress ako kagabi malaki ang naitulong ng pagtalik namin ni Richard para mawala ang pagod ko. Nandito ako ngayon sa kusina habang nagkakape at naghihintay kay Sylvia. Maaga pa naman kaya hindi ko kailangan magmadaling umalis para tumungo sa trabaho ko.
Si Richard talaga ang kulit niya. Hindi niya ako tinigilan tuksuhin kaya ito ako ngayon hindi na makatulog kapag hindi natitikman ang itits niya. Nakakatawa lang isipin na dito ko pa sa Maynila mahahanap ang taong magdidilig sa akin araw-araw. Kahit papaano ay naging healthy ang petchay ko. Kung wala si Richard baka tuluyan na akong nalanta.
“Anong breakfast natin?”
Napaigtad ako ng may nagsalita sa king likuran. Boses iyon ni Richard, hindi ko na siya nilingon at itinaas ang palda ko para malabas ang aking hita.
“I prepared a delicious food for you, sweetie pie,” nakangiting sabi ko habang hindi nakatingin sa kanya.
Sandali siyang natahimik.
“Hindi mo ba ito gusto?” tanong ko ulit.
“It's not mean na hindi ko gusto but it's not right, isn't?” aniya.
Kumunot ang aking noo. Hindi magsasabi ng ganoon si Richard sa akin. Napapikit ako ng mariin at kinagat ang aking pang-ibabang labi nang mapagtanto kung sino ang lalaking nakatayo sa likuran ko.
Ang landi landi ko talaga. Nakakahiya naman ang ginawa ko. Gusto ko ng matunaw na parang yelo dahil sa kahihiyan.
Dahan-dahan akong lumingon at nahihiyang ngumiti rito. It's Victor. Umiwas kaagad siya ng tingin sa akin.
“Victor, pasensiya na nagbibiro lang ako,” sabi ko.
“O-Okay lang po, Tita Veron.” aniya pero hindi pa rin niya makuhang tumingin sa akin.
“Tumingin ka sa akin Victor, iyong ginawa ko kanina ahmmm…mali talaga iyon. Akala ko kasi kung…”
“Okay lang po huwag kayong mag-alala wala iyon sa akin.” Putol nito sa aking sasabihin. “Kaya lamang na hindi ko makuhang tingnan ka dahil nakalabas po ang panty ninyo, I just trying to be respectful here.” dagdag nito.
Shit! Motherfucker!
Hindi ko pala nababa ang dulo ng palda kong itinaas ko kanina.
Inayos ko ang aking palda. “Okay na, naitago ko na!” Sobrang awkward na sabi ko.
Sa ngayon ay nakuha na niya akong tingnan with a serious face. Ibang iba siya sa Kuya niya.
“Next time don't do it again!” seryosong sabi nito.
“Of course, nagkamali lang ako.” sagot ko.
Para mas ako pa ang bata kung pangaralan ni Victor.
“Nagkamali ka? Akala mo ba ako si Kuya?” tanong nito sa akin.
Nanlaki ang aking mga mata. Paano niya nalaman na iyon nga ang nasa isip ko? Mind reader ba ang batang ‘’to?
“Paano mo naman nasabi iyan-”
“Oh common, huwag mo nang itanggi Tita Veron. I saw my brother last night, galing siya sa kwarto mo. And I heard you both moaning and groaning with pleasure. It's mean, you have sex last night. Till me that I was wrong?” Bakas sa boses niya ang galit.
Ilang beses akong napalunok. Malakas ang boses niya kaya kinakabahan ako na baka bumaba si Sylvia at marinig niya lahat.
“V-Victor,” nauutal kong sambit sa kanyang pangalan dahil sa kaba.
“Ano? Deny mo pa? Alam ba ni Mama ang mga pinaggagawa ninyong dalawa? Siguro noong nasa Universidad si Mama, inubos ninyo ang buong sulok ng bahay na ito sa kakatalik ano?” walang prenong sabi nito sabay ngisi sa akin.
“That's not true!” Mariin kong sabi at pinanlakihan siya ng aking mga mata. “Mag-isip ka bago mo ako pagsalitaan ng ganyan, Victor. Im you auntie, you should know how to respect me!” Medyo tumaas na ang boses ko dahil sa inis.
Nainsulto ako doon sa mga pinagsasabi niya. Totoo naman pero kailangan niyang lumugar. Wala siyang alam sa mga pangyayari, ni minsan ay hindi ko niyaya ang Kuya niyang magtalik. Palaging si Richard ang may gusto, kaya how could I say “no” to him?
“Your asking for respect that you don't deserve? Huh?!” Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. “Mahal ko si Mama, kaya ayaw kong magkaroon siya ng problema dahil sa inyo ni Kuya. Huwag kayong maging baboy sa bahay na ito dahil unang una sa lahat ay hindi ito sa'yo!”
Parang kutsilyo na sumaksak sa puso ko ang pinagsasabi niya. Hindi ko inaasahan na tumulo ang aking luha dahil sa sama ng loob. Saan siya kumuha ng guts na sabihan ako ng ganoon? Ang lakas ng loob niya ha!
“H-Hindi tama ang iniisip mo sa amin ng Kuya mo. Naroon lang siya sa kwarto ko kagabi dahil may ibinigay siya sa akin. After that, walang nangyari at kaagad siyang umalis. Ano bang tingin mo sa akin, ha?” pagtatanggol ko sa sarili ko.
“Let's see, siguraduhin mo lang na hindi ko kayo mahuhuli!” Idinuro niya pa ako sa mukha.
“What's happening here?!” Isang baritonong boses ang sumigaw dahilan para mag echo ang boses nito sa buong bahay.
“Bakit mo dinuduro si Tita Veron?” Kunot noong tanong ni Richard kay Victor.
“It's not your business!” Supladong sagot ni Victor sa Kuya niya at tinalikuran niya ito.
Mabilis na hinila ni Richard ang kanyang kamay. “Tiyahin natin siya kaya may karapatan akong makialam kung ano ang ginagawa mo sa kanya!” Galit na sabi naman ni Richard.
“Richard, tama na ‘’yan! Hayaan mo na si Victor,” awat ko sa kanilang dalawa.
Hinawakan ko ang damit ni Richard at napatingin siya sa akin kaya kaagad niyang binitawan ang kamay ni Victor.
Muling bumalik si Victor sa itaas kaya kaming dalawa nalang ang naiwan. Napahilamos ako ng aking sariling kamay sa mukha.
“Bakit?” tanong ni Richard.
“Alam niya,” tipid kong sagot.
“Ang alin?” takhang tanong naman nito.
“Ang nangyari kagabi.” mangiyak ngiyak kong sagot.
“What? How?!” Tila hindi rin makapaniwalang sabi nito.
“Iwan ko. Siguro, huwag kana munang lumapit sa akin sa ngayon dahil baka matuklasan ni Sylvia-”
“No worries, I'll take care of this. Kakausapin ko si Victor,” sabi nito.
“Mas lalo lang magiging magulo ang lahat. Iwasan na muna natin ang isa't-isa.” Pigil ko naman sa kanya.
Umiling si Richard at hinawakan ang aking pisngi. “Sweetie pie, hindi ko kayang iwasan ka. Bahala na kung anuman ang mangyari basta ipagpatuloy natin ito. Huwag mo ng pansinin si Victor, ganyan lang talaga iyan siya kapag nasasapawan. Baka type ka rin niya at gusto rin niyang maka score sa'yo kaya siya nagkakaganyan.”
“Hindi ito biro, Richard!” saway ko naman sa kanya.
“I know. I know. Let me handle this, okay? Tapusin mo na ang almusal mo at ako na ang bahala sa kapatid ko. Madadala ito sa usapan,” sabi nito sa akin at mahigpit akong niyakap.
Authors Note:
Hello po sa lahat! Thank you for reading my novel. Sana Po patuloy ninyong suportahan hanggang sa dulo.
Mahal ko po kayo. Huwag ninyong kalimutan na i-vote ang bawat pahina at mag-iwan ng komento♥️
