“Happy birthday!”
Naalingpungatan ako nang pumasok si Sylvia at ang kanyang mga anak sa loob ng kwarto ko. Bitbit pa ni Insan ang maliit at bilog na cake habang may nakasinding kandila sa itaas niyon. Today is my birthday, ito ang araw na ayaw kong maalala. Imbes na matuwa ako ay biglang naging malungkot ang nararamdaman ko. Today is the day when my parents died. Naaksidente ang kanilang sasakyan. For me, sobrang badluck ang araw ng pagsilang ko. Napansin ata nila na hindi ako masaya kaya nawala ang kanilang mga ngiti sa labi habang nakatingin sa akin.
“Insan, may problema ba?” Her face is concerned at me. Inilapag ni Sylvia ang cake sa maliit na mesa at naupo sa tabi ko. Hinawakan niya ang aking kamay ng mahigpit. Hindi naman lingid sa kasalanan niya ang mga nangyari, pero heto siya mukhang tanga na nagtatanong kung ano ang problema.
“Why did you remind me this day?” Seryosong tanong ko rito.
“Anong masama? Pinsan, tapos na ang mga nangyari noon. Sabi nga nila, past is past na. Dapat maging masaya ka sa araw na ito at hindi puro kalungkutan ang nakikita ko diyan sa maganda mong mukha.” She touches my face. “Kami na ang bagong Pamilya mo, parang kapatid na kita at mahal ka rin ng mga anak ko. You should be grateful dahil humahaba pa ang buhay mo, Veron.” aniya.
Huminga ako ng malalim. Tama naman siya, pero bumabalik pa rin sa akin ang sakit kapag maalala ko ang birthdate ko. Ilang taon rin na hindi ako nagcelebrate, at minsan pa ay nakakalimutan ko na talaga. Tumingin ako sa dalawang magkapatid at nakikita ko rin ang concern sa kanilang mga mukha. They both sad, siguro dahil nakita nila akong malungkot.
“Marami akong niluto na pagkain para sa ating apat. Alam mo na, nagcecelebrate din ako ngayon,” masayang tumawa si Insan sa akin.
Kumunot ang aking noo. “Celebrate saan?” Usisa ko pa. Halata kasi na tagos a puso ang saya niya.
“Kasi sa wakas unti-unti nang natupad ang mga pangarap ko. Basta, bawal sabihin ngayon ‘e, huwag kang mag-alala sasabihin ko rin sa'yo, soon!” sagot pa nito.
Hindi ko na ipinagpatuloy ang pag-iintruga kay Sylvia. Hinipan ko ang cake na hinanda nila. Nakakahiya naman kasi, nag effort pa naman sila. Ang wish ko, sana tuluyan ko ng mabaon ang masakit na alaala ko sa aking mga magulang nang s ganoon ay hindi na iyon makakasagabal sa akin na i-celebrate ang birthday ko.
“Kayong dalawa, tulungan ninyo ang Tita niyo na magligpit ng kanyang higaan para mabilis na matapos.” Utos sa kanila ni Sylvia.
Parang mga bata sila kung utusan ni Sylvia, at sila naman at tango nang tango lamang.
“Naku, hindi na kailangan na tulungan nila ako, Insan. Mabilis lang naman ito e,” giit ko pa.
“Basta tutulungan ka nila, at may surprise din sila sa'yo. Oh siya, mauna na ako sa baba ha!” sabi nito.
I smell something fishy. Iiwan na naman niya ang kanyang mga anak sa akin? For sure, may gangbang na naman magaganap ngayon. Nang makalabas na si Sylvia , ay may inabot sa akin si Victor na malaking kahon. Excited akong makita ang laman ng bagay na iyon kaya kaagad kong binuksan. Tumambad sa akin ang gold na damit. Dress siya, at sobrang ganda. Mamahalin din ito. Pinamangha talaga nila ako ng husto.
“Binilisan mo ‘to for me?” Hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya habang nakangiti ng malapad dahil sa sobrang saya.
“Kaming dalawa ang bumili niyan. Gusto namin na isuot mo iyan ngayon,” nakangiting sagot ni Richard.
Napatalon ako mula sa kama at isa-isang niyakap ang magkapatid. Pinaulanan ko rin sila ng halik sa kani-kanilang mga pisngi. Walang paglagyan ang saya na nadarama ko. Ngayon ko lang ulit naramdaman na may Pamilya ako, oo Pamilya ko sila.
