YAŞAYAN ÖLÜLER

✨3. BÖLÜM✨

YAVAS YAVAS ABE HAAAYYRRRRREEENNNNNNNN JFHKLJSHDFJKAHFLAJKS

YAZARINIZ ÇOCUKLUK FOTOĞRAFLARINI BULDUUUUUUU.BİR TANESİNİ MEDYAYA KOYDUMMM AMAN YARABBİİİİİİ SHNDHSKDJDMF

MORALMANLARIM COK BOZUK...

KİTAP OKUNMA SAYISI COK DÜSÜK BAYILACAGUM SİMDİ.SİZLER HER NE KADAR OY ATARSANIZ BÖLÜMLER O KADAR HIZLI GELİCEKTİR<3

SİZİ SİVİYİRİM FJKHLSJKDHFA

HA BU ARADA KİTAPLARA İNSTA HESABI ACMISEM ;

sayfa_sirlari

Bİ TAKİP EDİVERİN SİZE ZAHMET. KİTAPLAR HAKKINDA DUYURULAR FELAN ORADAN GELİCEKKK.KİTAP KARAKTRLERİNİN FOTOĞRALARINI MERAK EDİYORSANIZ TAKİP ETMENİZİ RİCA EDİYORUM EFENİM.

NEYSEM DEVAM EDELİMMM

***************

"Yaram oluşunu kanıtlayamadım,izin yok diye inanmadılar."

Zordur bazı yollarda yürümek.Anlamazsınız insanları,göremezsiniz sırları,bilemezsiniz haritaları.Zordur yaşamak.Nefes alamazsınız,ayakta duramazsınız,gözlerinizi açamazsınız.Hayatın darbelerine alışamazsınız.Zorunda olsanız bile.

İnsanları açıklayan en derin noktadır gözler.Doğruları söyler belki de ya da siz öyle olsun istersiniz.Açıklayamazsınız bazı anları.İçinizden geçen duyguları anlatamazsınız.Ancak gözleriniz ele verir sizleri.

Rahatsızlanarak açtım gözlerimi.Sanki yatak batıyor gibiydi.Gözlerimi birkaç kez kırpıştırarak etrafa bakındım,daha sonra telefonu alarak biraz kurcaladım.Saat 7:30 olmuştu bile.Yataktan kalkarak banyoya gittim.İşlerimi halledip Hatice Teyze'nin kapısını çaldım."Hatice Teyze ben birazdan çıkarım."uyku mahmurluğuyla gülümserken kafasını salladı."Tamam yavrum.Mutfakta sandviç yaptım sana.Almayı unutma."minnettarca gülümsedim ve kapıyı kapatarak odama gittim.

Okul üniformamı giyerek aynadan kendime kısa bir bakış attım.Göz altlarım morarmış,yanaklarım iç çökmüş,elmacık kemiklerim iyice ortaya çıkmıştı.Son zamanlarda canım pek bir şey yemek istemiyordu.Saçlarımı düzelterek mutfağa gittim.Hatice Teyze'nin yaptığı sandviçi ve suyumu alarak odaya geri döndüm.Bugün bir kaç boş dersim vardı.Okumak için yanıma herhangi bir kitap aldım.Daha fazla oyalanmamak adına ayakkabılarımı giyerek evden çıktım.

Otobüs durağına kadar yürüdükten sonra zaten gelmiş olan otobüse binerek köşede ki koltuklardan bir tanesin oturdum.Telefonumdan gelen bildirimlere tekrar tekrar baktım.Trendyol...Sen olmasan arayan soran yok.Alışkın olduğum durumlardandı.Ya Hatice Teyze mesaj atardı ya da uygulamalar.Bazen can sıksa da umursamazdım.

Çantamı omzuma daha da sabitleyerek yerimde hareketlendim.İneceğim durağa az kalmıştı.Her ne kadar yakın olsa da geç kalmak istemediğim için otobüse biniyordum.Otobüs kısa bir süre sonra durduğunda ayağa kalktım ve indim.Ellerimi ceplerime soktum ve okula girdim.Etrafta itişen kakışan erkekler ve onlara hayranlıkla bakan kızlar,köşede durmuş kitap okuyanlar,canı sıkılıp millete sataşanlar ve daha niceleri.

Klasik okul günleriydi.Herkes bıkkınlıkla gelir,derslerin geçmesini beklerdi.Hepsinin hayalleri vardı.Kimisi mühendis,doktor,oyuncu olmak isterken kimisi asker,mimar,pilot gibi şeyler isterdi.Benim ise tek hayalim savcı olmaktı.Umarım hayal olarak kalmazdı.Bıkkın bakışlarımı sınıfta gezdirdim.En son sırama geçip çantamı kenara astım.Son sınıftım.Bu sene yapabildiğim kadar çalışacak üniversiteyi kazanacaktım.