Kendinizi nasıl görüyorsunuz? Şımarık? Güzel?Çirkin?
Peki hiç yalnız gördünüz mü?Kimsesiz kalmış hissettiniz mi?Hayat kimsesizler için bir cehennemdir.
Peki bu cehennemin kurtuluşu nedir?
Telif hakları saklıdır!
Reklam yapmak yasaktır!
AİLE KURGUSUD...
ARKADASLAR BEN ASIK OLDUM(YANKILI).BEN DE İSTİYORUM BUNDAN.BUNDANIM OLSUN BENİMDE.
2K OLMUSUZ SAKA MII
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O ZAMAN NE YAPIYORUZ OY VE YORUM ATIYORUZ.DÜŞÜNCELERİNİZ BENİM İÇİN ÇOOOOOOKKK ÖNEMLİ.
YAZIM YANLIŞI VARSA ŞİMDİDEN KUSURUMA BAKMAYIN HER NE KADAR KONTROL ETSEMDE BAZEN CIKABILIYOR<3
*************
"Ölmek için çok genç,yaşamak için fazla telaşlıydık."
Habersizdik belki çoğu olaydan.Habersizdik yaşadığımız hayattan.Habersizdik nasıl davrandığımızdan...
Bir çocuğun duygularını öldürmekte en büyük cinayettir aslında.Hayatı boyunca iz bırakırsınız her ne kadar fiziksel olmasa da.Kalp kırmak ne kadar kolaydır oysa ki.Ufacık bir söz bile incitir insanı.Hep sevgiyle bakan gözler artık kırgınlıkla bakmaya başlar.Özür dilersek geçer mi?
Ölüm en büyük ayrılıktır sevdiklerimizden.Veda bile edemeden ansızın gelen hiçliktir.Pişmanlık duyarız belki de,yanında olsaydık,yakın davransaydık ne olurdu diye düşünürüz her gece yatağımızdan tavana bakarken.Son kez özür dilesem her şey düzelir mi?Beni yine de sever misin anne?
Etrafımda eğlenerek dönen sohbetlere yabancı gözlerle bakıyordum.Her şeyi başa sarsak,zamanı geriye alıp beklesem düzelir mi?Bu aile ile büyüsem güzel bir çocukluğum olabilir miydi?Düşüncelerimden sıyrılarak tabağıma baktım.
Sadece kuş sütü eksikti.Sabahları bir şey yemek kesinlikle bana göre değildi.İştahım olmuyordu ve genellikle ya okulda ya da çalıştığım restorant da atıştırıyordum.
"Kızım?Eğer canın istemiyorsa başka bir şey yaptıralım."içten bir şekilde gülümsedim.Bu kadar yakın davranmaları içimi ısıtıyor ve beni mutlu ediyordu.
"İlginiz için teşekkür ederim Yaşar Bey sağ olun.Sabahları pek iştahım olmuyor,istesem bile çok fazla yiyemiyorum."biraz düşünür gibi yaptı ve gülümseyerek tabağına döndü.
"Ben dedim ama dikkat ediyordu diye babacım.Dinlemiyorsunuz ki,prensesimiz diken üstünde duruyor şuan."Batuhan bana iğrenerek baktığında göz devirdim.
O kadar salaktı ki bir insan ile nasıl konuşulması gerektiğini bile bilmiyordu."Batuhan oğlum sırası mı sence?Yemeğini ye okuluna git."Yaşar Bey her ne kadar sakin gözükmeye çalışsa da sinirlenmişti.
"Babacım biricik kızımızın yanında kızmak hiç yakışıyor mu sana?Hem madem bu kadar iyi bir babasın kızımıza kim ile karıştığını da söylemek istersin."Emre her zaman ki gibi lafını esirgemez iken Yaşar Bey'in bağırması ile yerimden sıçradım.
"Kesin sesinizi ve yaşınıza göre davranın!Kimse sizin çocuksu hareketlerinizi çekmek zorunda değil,ya düzgünce kahvaltınızı yaparsınız ya da kalkıp gidersiniz!"
