BU BATUHAN,SEREFSİZ AMA YAKISIKLI....COGRAFYA KADERDİR BE BATUHAN OLSUN BİZ SENİ BÖYLE KABULLENDİK.
ALLAHIM,HASTALIKTAN GEBERİYORUM....
KARANTİNAYA ALDILAR BENİ BUGÜN KARANTİNANINSON GÜNÜ VE BEN BİTİK DURUMDAYIM.SINAV HAFTAM VE HİÇ SINAVA GİRMEDİM.
HAFTAYA GİRECEĞİM HEPSİNE.DUA EDER MİSİNİZ BANA,GÜZEL GEÇER İNŞALLAH...
YALNIZ CİDDEN BATUHAN YAKISIKLIYMIS HA BU KADAR BEKLEMİYORDUM BENDE
NEYSE İYİ OKUMALAR EFENİM OY VE YORUM ATMAYI UNUTMAYINIZ (LÜTFEN)
******
Maybe in another life...
(Belki başka bir hayatta...)
"Bunu da koyayım mı kızım?"kafamı sallarken dürdüğüm tişörtümü bavula koydum. "Kız Hatiş şu kitapları koyacak bir çanta var mı? Sığmazlar çünkü."dizlerine tutunarak ayağa kalktı. "Ben bir bakayım yavrum."sessizce mırıldanırken bavulumu kapatıp kenara çektim.
"Elbiseler,tuvaller.kitaplar...Hepsi tamam."kafamı kaşıdım ve yıllarımın geçtiği odama baktım. Bazı zamanlar ağladığım bazen de neşeyle güldüğüm köşelerine hasretle göz gezdirdim.
Belki geri dönerdim. Kim bilir yapamazdım oralarda ya da kabul etmezlerdi beni. Kafamda ki düşünceleri bi kenara bırakarak Hatice Teyze'nin bağırışına karşılık verdim. "Efendim?!"elinde büyük bir çantayla odadan içeri girdi.
"Bu olur mu kuzum?"kafamı salladım ve elinde ki çantayı alıp yere oturduktan sonra kitaplarımın hepsini koymaya başladım."Patronuna söyledin mi?"
"Evet söyledim.İstersem biraz daha izin alabileceğimi söyledi ama ben istemedim. Hem okul hem yeni ev derken kafam çok dolu olur. En azından kafamı dağıtacak bir uğraşım olsun."elini omzuma koyarak sıvazladı.
"Sen bilirsin kızım."ona gülümseyerek işime devam ettim. Uzun süre toplandıktan sonra Giray'ın aramasıyla bavulun kapağını kapatıp kapıya götürdüm. Tüm bavulları verirken kaşının tekini kaldırmış bana bakıyordu.
"Bu kadar mı?" nolduğunu anlamaya çalışarak ona baktım. Giray eşyaları almaya gelmişti. "Yok ya öylesine sordum."kafamı salladım ve eve doğru arkamı döndüm."Bana biraz izin verir misin Giray?"haliyle şaşırmıştı."Tabi arabadayım ben."o arabaya binerken ben de eve girdim. Hatice Teyze mutfakta durmuş camdan dışarı bakıyordu.
"Hatişim..."gözlerini silerek arkasını döndü. Dudaklarımı büzdüm ve dolmuş gözlerim ile kollarımı açarak yanına gittim. Artık göz yaşlarım yanaklarımı ıslatmaya ve hıçkırıklarım omuzlarımı sarsmaya başlamıştı.
"Ay yeter .Ağlaya ağlaya gözlerimiz çıkacak şimdi."gülerek göz altlarımı silerken Hatice Teyze burukça bana bakıyordu. "Yedek bir anahtar var kızım. Eğer olur da yalnız kalmak istersen diye .Bir şey olursa hemen ara bizi."kafamı salladım ve etrafa bakındım.
"Ben bir odama gideyim."odamın kapısına geldim ve kapıyı yavaşça açarak içeri girdim. Bir zamanlar heves edip duvarın bir kısmını boyamış ve posterler asmıştım. Şimdi posterler yoktu,kaldırmıştım hepsini. Daha sonra penceremin önüne ve diğer taraflara bakındım.
Çocukluğumun her köşesi burada geçmişken geride bırakmak o kadar zordu ki...Derin bir hava alarak odadan çıktım. Daha fazla beklemenin bir amacı yoktu.Ben gittikten sonra Hatice Teyze bir akrabası ile gidecekti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAŞAYAN ÖLÜLER
Chick-LitKendinizi nasıl görüyorsunuz? Şımarık? Güzel?Çirkin? Peki hiç yalnız gördünüz mü?Kimsesiz kalmış hissettiniz mi?Hayat kimsesizler için bir cehennemdir. Peki bu cehennemin kurtuluşu nedir? Telif hakları saklıdır! Reklam yapmak yasaktır! AİLE KURGUSUD...
