YAŞAYAN ÖLÜLER

💫7.BÖLÜM💫

OFF BİLMİYORUM ÇOK KARARSIZ KALDIM JLJDHFKJHFD AMA BU FOTOĞRAF TEMSİLİDİR SİZİN HAYALLERİNİZ EMİNİM DAHA GÜZELDİR JHLKHDFJKADGF

MEDYA:DAĞHAN

AYY BÖLÜM İSTEMENİZ BİLE BENİ O KADAR MUTLU EDİYOR Kİ ANLATAMAM JLKHFKJSHDLJFHSDK

O ZAMAN ÇOK UZATMAK İSTEMEM OY VE YORUM ATMAYI UNUTMAYIN BEBEKAMINLARIM<3

************

"Çünkü her ne olursa olsun hayat bir şekilde,bir yerlerde devam ediyor,sen kayıp,o ayıp etmiş olsa da..."

Eksik çocuklardık biz.Kimsesizdik.Her ne kadar ailemiz olsa da.Hiç kalabalığın içerisinde yalnız hissettiniz mi kendinizi?Öylece durup izlediniz mi etrafı?Hiç dışlanmış hissettiniz mi?Evet belki bir ailem vardı,ancak ne ben kendimi onlardan hissediyordum ne de onların yanın da rahat hissedebiliyordum.

Yanı başımda duran Giray'a baktım.Çünkü aşırı derecede Yaşar Bey'e benziyordu."Nasıldı bugün?Eğlendin mi zeytin gözlü?"doğrusu bunu beklemiyordum.

"Zeytin gözlü?"keyifle sırıttı.İşaret parmağıyla gözlerimi gösterdi."Evet zeytin gözlü.Baksana şu gözlere!"o kadar koyu değil gibiydi sanki ama...Dudaklarımın kenarı kıvrılırken önüme döndüm."Peki,öyle olsun."oflayarak gaza daha fazla bastı.

"Biraz neşelen böyle sırıt,gül ya da ne bileyim şakama karşılık ve zeytin gözlü.Somurtma."ne ben mi!?"Ben mi somurtuyorum?"kafasını onaylar bir şekilde salladı.

Dişlerimi gösterecek şekilde güldüm ve bozmadan konuştum."Oldu mu?"keyiflenerek camı açtı."Oldu." her ne kadar diğerlerinden olgun olsa da şuan çocuk gibi davranıyor,neşeleniyordu.Ama aklımı sürekli karıştırıldığım kız deşeliyordu.Artık dayanamayarak sordum."Giray?"beni dinlediğini belli ederek kafasını salladı.

"Karıştırıldığım diğer kız nerede?"sorumla birlikte yüzü kireç gibi atmış,buz gibi olmuştu.Boğazını temizleyerek konuştu."Bunu bana sormamalısın Mahperi.Ben..."devamını getirmekte zorlandı.

Sinirlenmiştim."Neden hepiniz aynı cevabı veriyorsunuz?Birden hayatıma girip hiç bir şey yokmuş gibi bana sizinle birlikte yaşamamı, hayatımı sürdürmemi bekliyorsunuz.Ben size soru sorduğumda ise cevaplayamayacağınızı söylüyorsunuz!"sinirden kıpkırmızı olan yüzüm ve titreyen ellerim ile Giray'a bakıyordum.

Ona yüklendiğimin farkındaydım.Ancak bu kadar süre içerisinde sürekli bu soruyu sorduğum da bana aynı cevapları veriyor,sorumu yanıtsız bırakıyorlardı.Ben ise her ne kadar onlara şans vermek istesem de onların böyle davranması beni yanıltıyor,kendimi geri çekmemi sağlıyordu.

Giray böyle davranmamı beklemiyor olucak ki arabayı sağa çekerek bana baktı."Mahperi.İyi misin?"endişeli hali beni çıldırtıyordu.Sorumu umursamayarak böyle davranması beni daha da kızdırmıştı."Birde soruyor musun?Öncelikle soruma cevap verin KİM İLE KARIŞTIRILDIM VE O NEREDE!" arabanın içerisinde bağırmış olmam bile benim için büyük bir şeydi.

Duygularımı dışarı vurmam ve tepki vermem kendimi iyileştirdiğimin sonuçlarıydı.Yavaşça gözlerini yumup açtı.Derin derin nefesler alıp veriyor,kendime gelmeye çalışıyordum.Ellerini uzatarak ellerime koydu ve konuştu."Seni anlıyorum Mahperi,ancak böyle yaptıkça hem kendine hem de bize zarar veriyorsun.Sana söz veriyorum bunun cevabını alıcaksın.Ama şuan değil.Kimse buna hazır değil,yeni toparlanmaya başlamışken bunu yapamam."biraz olsun dikmiş öfkem ile bir şey demeden öylece durdum.

"Bunu evet olarak kabul ediyorum."diyerek önüne döndü ve arabayı çalıştırdı.İçeride ölüm sessizliği hakimdi.Sadece nefes seslerimiz duyuluyordu.En sonunda araba durduğunda yavaşça kapıyı açıp aşağı indim.Giray ise sanki daha demin bağırmamışım gibi gülerek yanıma geldi.Her ne kadar bu haline gıcık olmuş olsam da şaşkınlıkla ona bakıyordum.