YAŞAYAN ÖLÜLER

✨11.BÖLÜM✨

YAVRULARIM SORRY. EVET FARKINDAYIM UZUN ZAMANDIR YOKUM ANCAK BELLİ BAŞLI NEDENLERİM VARDI. BİRAZ DA OLSUN YALNIZ KALMAYI BAŞARARAK YAZABİLDİM SONUNDA JHFKLHKSJHDLKF

NEYSE UMARIM TELEFİ EDEBİLİRİM.

AY BU YAKİSİKLİ RÜZGAR. MAALESEF COCUGUM SENDE YAKİSİKLİ AMA PEZEVENKSİN.

NEYS BOL BOL OPENZİ OY VE YORUM ATIN CANLARR

*******

"Gü-nay-dın-lar efendim. Sabahın Sultanı Seda Sayan'a hoşgeldiniz."elimde ki kumandayla oturmuş televizyon kanallarını geziyordum.Seda Sayan'ı görünce kumandayı bir kenara bırakarak arkama yaslandım.

"Kız ne demek kaçtım.Rahat mı battı anam?"yeni uyanmama rağmen kapanan gözlerimi kırpıştırarak açmaya çalıştım.Yeterdi harbiden ama ha.

Seda ablacım azıcık yana kaysan da adamı görsek be keşke.Kendi halime gülerek ayağa kalktım ve mutfağa girdim.

Evde kimse yoktu. Sabah kahvaltıda büyük bir gerginlik vardı. Yıllar yıllar sonra gelip de hemen kabul edilmeyi beklemiyordum, o yüzden hiç takmadan yemeğimi yemiş ve keyfime bakmıştım.

Handan Hanım ve Yaşar Bey işleri olduğundan dolayı çıkmışlardı, diğerleri ise ya işine gitmiş ya da arkadaşları ile buluşmaya karar vermişti. Buzdolabını açarak içinden birkaç tane erik alarak geri koltuğa oturdum.

Kendimi yaşlı teyzeler gibi hissediyordum. Elime telefonumu aldım ve Hatice Teyze'nin ismine tıkladım. Özlemiştim tontoşumu. Kısa süre çaldıktan sonra açılınca Hatice Teyze'nin sesi duyuldu. "Mahperim, ne yaptın kızım? İyi misin, nasılsın?" bu haline gülerken dolan gözlerimi sildim.

"Ay ne olsun Hatişim iş güç valla.Sen ne yaptın? Fatih Amca nasıl iyi mi?" bacak bacak üstüne atarak kafamı koltuğa yasladım. "İyi kızım, selam söylüyor. İyi davranıyorlar mı sana? Canını sıkacak bir şey yapmadılar değil mi? Eğer öyle bir şey varsa söyle gelip alalım seni hemen kızım. Kalmak zorunda değilsin orada. Hallederiz bir şekilde."ağzımda ki eriği yutarak güldüm.

"Yok Hatişim çok sıcak davrandılar bana. Hatta aileye yeni gelmeme rağmen sanki yıllardır buradaymışım gibi, biliyor musun bir sürü abim oldu. Takma kafana yani, rahatım burada."rahatlayarak nefesini verdi.

Uzun bir süre konuştuktan sonra vedalaşarak kapattık, gerçekten büyük bir özlem duyuyordum ancak elden ne çare gelirdi?

Oflayarak koltuktan aşağı kaydım. Sıkılmıştım. Ayağa kalkarak evi gezmeye başladım. Gerçekten zenginlerdi ancak bu kadarı da abartı gibiydi.

Merdivenlerin kenarları tek tek oyulmuş ve başlarına küçük figürler konulmuştu. Yavaş yavaş ve inceleyerek yukarı çıktım. Daha önce hiç görmediğim odaya doğru ilerledim.

Handan Hanım buranın kime ait olduğunu söylememişti. Kapıyı araladığım da hoş bir koku beni karşıladı. Oda pembe ve beyaz renklerle döşenmiş ve çok güzel dizayn edilmişti.

Böyle kasetli bir evde bu odanın bulunması şaşırtıcıydı doğrusu. Odanın içine ilerledikçe koku daha çok yayılmış ve etrafı sarmıştı.

Odanın içerisinde bir sürü peluş oyuncak ve oyuncaklar bulunuyordu. Kimindi burası? Sağımda ki makyaj masasına doğru yürüdüm ve masanın üzerinde bulunan resimleri inceledim.