τι θα μπορούσε να γίνει

Μια φαμίλια

Ο Αντρέι είχε φτάσει στον πύργο τον Γερακάριδων.

Οι Τούρκοι τους απηλούσαν για τον χαμένο αδερφό του Μπέι, που το έκοψαν το λαρύγγι την ίδια μέρα που πάτησαν τα μανιάτικα εδάφη.

Ο Αντρέι δεν θα βοηθούσε του πειρατές για την ψυχή της μάνας του. Κάθε άλλο θα έπρεπε να τους είχε σφάξει στο γόνατο μετά από την αιχμαλώτιση και τον τρόπο που του φέρθηκαν σε συνδυασμό το δέσιμο στο πάσαλο μέσα στην θάλασσα.

Όχι, εκείνος θα τους βοηθούσε καθώς έτσι θα μπορούσε να έρθει σε επαφή με όλους σχεδόν τους άρχοντες της Μάνης αλλά ταυτόχρονα θα μπορούσε να σπείρει τα λυθαράκια της επανάστασης, όπως την ελευθερία.

Ο Σπήλιος τον είχε συμπαθήσει.

Ίσος ήταν επειδή είχε πολλές γνώσεις για το πεδίο της μάχης ή επειδή ήξερε για το κούρσεμα εκείνης της νύχτας και εκτιμούσε την προσφορά του Αντρέι ακόμα περισσότερο.

Μαζεύτηκαν λοιπόν στην τραπεζαρία του πύργου, διότι ήταν πολύ και δεν θα μπορούσαν να τα πουν άνετα αλλιώς.

Μια δούλα τους σέρβιρε καφέδες, όμως ο Αντρέι θα ορκιζόταν πως την έχει ξανά δει.

Πριν όμως μπορέσει να την παρατήρηση περισσότερο, η πόρτα άνοιξε και από εκεί βγήκε ο Σπήλιος μαζί με τον Θράσο,τον γεροδεμένο άντρα που εκείνο το βράδυ βρισκόταν στο κούρσεμα και μια γυναίκα, σχετικά μεγάλης ηλικίας με ξανθά μαλλιά.

"Μπορεί να είμαι γυναίκα, όμως όλοι σας εδώ μέσα ξέρετε τι έχω θυσιάσει για την ανεξαρτησία της Μάνης. Για αυτό λοιπόν και εγώ σας ζητάω να βάλετε πέρα τις διαφορές σας και να κάνετε εκεχειρία , όπως και οι παλιοί, για την δική σας ευημερία." Είπε η γυναίκα, της οποίας η επιβλητική παρουσία είχε γεμίσει το δωμάτιο περισσότερες φορές από ότι μπορούσε ο καθένας από αυτούς εκεί μέσα.

Όλοι είχαν σωπάσει, μέχρι που μίλησε ο μεγαλύτερος γιός των Τριβολέων

"Την ακούσατε την κυρά. Έχει δίκιο. Ο Θεός, ο κύριος όλων μας, θυσιάσει τον μονάκριβο του για να είμαστε εμείς μονιασμένοι. Και αν το να ξεπαστρέψουμε τους Τούρκους για άλλη μια φορά μας φέρει σε ομόνοια τότε ας είναι."

___________________________________________

Μετά από την φωτιά στην αγορά, τα πράγματα είχαν αρχίσει να σοβαρεύουν.

Ακόμα και οι Λασκαρέοι είχαν πλέον συνάψει της δύναμης τους μαζί με τα συμπεθέρια τους.