τι θα μπορούσε να γίνει

Πατρότητα

Η ανησυχία του και το άγχος του έκαιγαν τα σωθικά .

Η καρδιά του χτύπαγε σαν τρελή και ήταν έτοιμη να φύγει από την θέση της .

Όλα κοιμόντουσαν από τα λόγια του γιατρού.

Το ταξίδι τους στη Μονεμβασιά ήταν ήρεμο μέχρι που η Θεοφανώ ένιωσε κάποιες ενοχλήσεις στην κοιλιά της.

Δεν του το είπε κατευθείαν όμως.

Ξερό κεφάλι και αυτή όπως και αυτός.

Το κατάλαβε μετά από ώρα πως βρισκόταν σε πόνο και έτρεξε κατευθείαν να βρει γιατρό.

Αν πάθαινε κάτι το παιδί δεν θα το άντεχε.

Ήταν τώρα μέσα σε ένα δωμάτιο μαζί με το γιατρό και αυτός περίμενε απέξω από την πόρτα με τα χέρια του οριακά να τρέμουν.

Ξάφνου άνοιξε η πόρτα, με το γιατρό να βγαίνει απέξω ήρεμος.

Εκείνος πετάχτεικε κατευθείαν από την καρέκλα που καθόταν και οριακά δεν τον άρπαξε από το γιακά του.

"Τι έγινε γιατρέ;"

"Τίποτα το σημαντικό, μια απλή ενόχληση ήταν. Μπορεί να ξανανιώσει κάτι, μέχρι να σταθεροποιηθεί η κατάσταση της. Όμως δεν είναι κάτι ανησυχητικό, τουλάχιστον μέχρι να κλείσει τους τρείς μήνες."

Ο Αντρέι είχε μείνει άναυδος.

Η Θεοφανώ θα έπρεπε να είναι πάνω από τεσσάρων μηνών τώρα.

Πως γίνετε να μην έχει φτάσει ακόμα τα τρίμηνα;

Η κοιλιά της ήταν πάντα μικρή,και πολλές φορές είχε θιχτεί αυτό το θέμα, όμως όλοι υπέθεταν πως ήταν λόγο της φτωχής διατροφής τής.

Ιδικά μετά από την αναχώρηση από τον πύργο, που έπρεπε να βρει φαγητό στη φύση ή να κλέψει από κάποιον αγρότη της περιοχής .

Αφού ευχαρίστησε τον γιατρό και του έδωσε μερικούς παράδες, μπήκε στο δωμάτιο.

Εκεί ήταν ξαπλωμένη και κοίταζε τον τοίχο σαν χαμένη.

"Αγάπη μου ..." Της ψιθύρισε εκείνος .

"Είμαι έγκυος Αντρέι. Και δεν είναι του Μάρκου." είπε με μια κοφτή ανάσα.

Εκείνος την κοίταξε με ένα ύφος πονεμένο, σαν να μην την πιστεύει.

Όχι επειδή θα του έλεγε ψέματα, αλλά επειδή δεν θα άντεχε αν η μοίρα του έπαιζε αλλά παιχνίδια.

"Και αν είναι λάθος η διάγνωση;"

"Δεν έχω άλλον άντρα στην καρδιά μου πέρα από εσένα. Ίσως να απέβαλα εκείνο το πονεμένο πλάσμα όταν με απήγαγαν οι Τριβολέοι."