τι θα μπορούσε να γίνει

Μαύρη μαγεία

Από την παιδική της ηλικία κιόλας, η Θεοφανώ ήξερε τι ήταν .

Όσο και να της έκριβε η Αγάθη την αλήθεια, καταβάλλοντας τεράστιες προσπάθειες να της τραβήξει την προσοχή από τα οράματα της , το παρελθόν της και να την βάλει στο δρόμο του κυρίου.

Βεβαία το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν να την τυφλώσει από τις ασχήμιες του κόσμου,που δεν θα μπορούσε για πάντα το μοναστήρι και η μοναχή να την προστατεύουν από αυτές .

Την αλήθεια όμως δεν την έμαθε από εκείνη, αλλά από τον ίδιο της τον εαυτό.

Δύο εβδομάδες μετά τα δέκατα τρίτα γενέθλια της, όταν η φύση της την ανάγκασε να κάνει το επόμενο βήμα στην ενηλικίωση και να δεχθεί την μιζέρια που πρόσφερε το αίμα που έτρεχε από το αιδοίο της μαζί με την ένδειξη ότι μπορούσε πλέον να προσφέρει ζωή.

Και να υποστεί τους άντρες.

Η μάνα της όμως της έδειξε πώς να υπερασπιστεί τον εαυτό της, πως να αξιοποιήσει το δώρο αυτό που της έχει δοθεί και πως να μην δέσει ποτέ ξανά τα μάτια της .

Και έτσι συνέχισε την ζωή της η Θεοφανώ.

Κρυμμένη μεν, δυνατή δε.

Καθώς το χάρισμα της έπρεπε να μείνει κρυφό από το φως του ήλιου και τα μάτια του κόσμου.

Κανένας δεν θα άντεχε να μάθει την αλήθεια.

Πως ήταν μια μάγισσα.

Ένα πλάσμα με δύναμή τόσο μεγάλη, που θα μπορούσε να τους κάψει όλους, έλεγαν η μεγάλες σε ηλικία μοναχές.

Μόνο και στη σκέψη πως κάποιος είχε ένα τέτοιο όπλο, θα τον έλεγαν δίαολο, σατανά, δεμονησμένο και υπηρέτη του ζερζεβουλ.

Αν ήταν  και γυναίκα...

Εκείνη δεν τόλμαγε ποτέ να φανεί, να έχει την προσοχή πάνω της.

Ήξερε πως ήταν όμορφη κοπέλα.

Καταλάβαινε πολύ καλά ποτέ είχε τις ματιές των ανδρών πάνω της, αλλά και των γυναικών.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που το βλέμμα της Πολυξένης έπεφτε πιο κάτω από το πρόσωπο της.

Η Θεοφανώ όμως δεν γύρισε ποτέ το βλέμμα της προς τα πάνω.

Η τουλάχιστον όταν το γύρναγε, ήταν αρκετά μακριά από τον πύργο.

___________________________________________

Έχει μια υπόνοια για τον λόγο που βρίσκεται στο μπουντρούμι αυτή την στιγμή.