Πίσω από κάθε σπουδαίο άντρα...

203 9 0
                                    

Το κεφάλι του πήγαινε να σπάσει.

Όλοι είχαν κάποιο λόγο, κάποια άποψη, κάποια σκέψη που θα μπορούσε να υλοποιηθεί αλλά δεν μπορούσαν να μην την αναφέρουν .

Το να είσαι καπετάνιος ήταν δύσκολη υπόθεση, αυτό το γνώριζε καλά.

Όμως το να έχει ακόμα και στον ίδιο του τον πύργο εχθρούς ήταν εξοντωτικό.

Προσπαθούσε να δώσει προσοχή σε κάποια από τα Μπάρκα που έπρεπε να ετοιμαστούν για τον επόμενο μήνα.

Οι δουλειές είχαν παραμεριστεί, αφού έπρεπε να ασχοληθούν με τα καινούργια ρουσφέτια των Τούρκων.

Η κατάσταση είχε αρχίσει να γίνεται πιο άγρια από ότι πριν.

Ο ίδιος δεν το έδειχνε αλλά φοβόταν , ειδικά τώρα που ήταν πιο ενεργό μέλος της φιλικής.

Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα του γραφείου του.

Περίμενε να είναι ο Κανέλλος και προετοίμασε τον εαυτό του για άλλον ένα καυγά.

Όμως αντί για τον μεσήλικα, μια νεαρή γυναίκα πέρασε το κατώφλι του δωματίου.

Ήταν η Γερακάρισα .

"Τι κάνεις τέτοια ώρα εδώ;" Την ρώτησε εκείνος, σηκώνοντας αυτόματα από την θέση του.

"Ας πούμε πως ήρθα μια βόλτα."

"Σε είδε κανείς;" Την ρώτησε , απλώνοντας τα χέρια του κοντά στο πρόσωπο της .

"Ο Κοσμάς μου άνοιξε την πόρτα του κελαριού."του απάντησε εκείνη, χαλαρώνοντας στο άγγιγμα του.

Δεν ήθελε να την ρωτήσει κάτι παραπάνω, ήταν υπερβολικά κουρασμένος για να ασχολείται με άλλους.

"Μου έλειψες."

"Και μένα."

Το φιλί της του έδωσε την ανάσα που χρειαζόταν.

___________________________________________

"Πες μου τι έγινε και σε στεναχωρεί."

Ήταν ξαπλωμένη πάνω στο στέρνο του και άκουγε τον ρυθμό που χτυπούσε η καρδιά του.

Τα σεντόνια του κρεβατιού σκέπαζαν την γύμνια τους και τα κεριά του δωματίου έλουζαν ρομαντικά τα σώματα τους με ένα αχνό φώς.

Αν και οι στιγμές τους μαζί ήταν ελάχιστες, η ηρεμία που τους προσφέρουν ήταν αμέτρητη.

Όμως το βλέμμα του Αντρέι δεν ήταν εκεί.

Βαριά αναστέναξε με την απέτηση της , όμως δεν μπορούσε να της κρυφτεί.

" Το απόγευμα είχα μια συζήτηση με την οικογένεια ."

"Και ;"

"Και μου επιβεβαίωσαν για όλη μια φορά πως ο καθένας έχει περισσότερα προσόντα από εμένα για να αναλάβει την καπετανία."

Ήταν γνωστό  η Θεοφανώ η ζήλια και η καχυποψία που υπήρχε ανάμεσα στους Λασκαρέους.

Το μίσος που έτρεφαν ο ένα για τον άλλον ήταν μεγάλο .

"Ο Κανέλλος;"

"Ο Κανέλλος προστατεύει τον Τζάνη για χάρη της Δαμιανής και προσπαθεί να κρατά τις ισορροπίες. Δεν τον άδικο, ούτε του κακιόνω . Όμως κάποιες φορές θα ήθελε να μην είναι τόσο ουδέτερος."

Η καπετανία κούραζε πολύ τον Αντρέι, όμως εκείνη δεν τόλμαγε ποτέ να πιάσει αυτό το θέμα.

Ήξερε πως για εκείνον σήμαινε πολλά , όχι λόγο της εξουσίας αλλά επειδή ένιωθε κοντά τον πατέρα του , που έχασε πριν από δύο χρόνια.

Ήταν ο μόνος γονιός που γνώρισε, αφού η μάνα του έχασε την ζωή της για να τον προστατέψει.

"Τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνω με το λιμάνι;"

"Πάλι το συμβούλιο έχει θέμα;"

"Οι μισοί λένε πως πρέπει να είμαστε διακριτικοί και να μην κουνηθούμε από τώρα , άλλοι λένε πως πρέπει να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν."

"Και η φιλική;"

"Δεν είναι ακόμα η ώρα. Συμφωνώ μαζί τους , αλλά τα πράγματα κινούνται γρήγορα και πρέπει να κινηθούμε και εμείς μαζί τους."

Η Θεοφανώ συλλογίστικε για αρκετή ώρα τα λόγια του.

Ήταν όντως πιεστική η θέση του, όμως έπρεπε να πάρει μια απόφαση και γρήγορα.

"Πες στο συμβούλιο πως πρέπει να κινηθείτε έξυπνα. Αφήστε λίγο έδαφος στους Τούρκους και δώστε την εντύπωση πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Έτσι θα μπορέσετε να μάθετε τι σκοπεύουν να κάνουν."

Εκείνος της χαμογέλασε.

Πόσο έξυπνο ήταν το κορίτσι του.

Της φίλησε το κούτελο, έπειτα τη μύτη και τελευταίο το στόμα της , που έσταζε σοφία περισσότερη από τους άντρες της εποχής.

"Σου έχω πει πόσο σε αγαπάω;"

"Χμμ ίσως θα ήθελα να το ακούσω άλλη μια φορά."

"Σε Αγαπώ, σ' αγαπώ , σ' αγαπώ."είπε φιλώντας τι λαιμό της.

Εκείνη δεν μπορούσε να σταματήσει τα γέλια και τα χαχανιτα που έβγαιναν από τα χείλη της.


τι θα μπορούσε να γίνει Where stories live. Discover now