τι θα μπορούσε να γίνει

στο λάθος σημείο, τι λάθος στιγμή;

Δεν θυμόταν καν για πιο λόγο είχε κατέβει κάτω στο κελάρι.

Τώρα βρισκόταν εκεί κρυμμένος πίσω από τις κάβες, μάρτυρας του πόθου του Τζάνη για την γυναίκα του αδερφού του.

Ήταν τυχερός που δεν τον είχαν καταλάβει, χαμένοι στον πόθο που είχαν ο ένας για τον άλλον.

Άκουσε βήματα να έρχονται από την πόρτα δίπλα του.

Πόσο άτυχος μπορεί να ήταν ;

"Κυριε-"

Δεν την άφησε να ολοκληρώσει την πρόταση της, το χέρι του κάλυψε γρήγορα το στόμα της.

Την κόλλησε στον τοίχο, η πλάτη του την κάλυπτε τελείως από το οπτικό πεδίο τον άλλων.

Η δια είχε πανικοβληθεί, σχεδόν έτρεμε.

"Θα στα εξηγήσω όλα , όμως πρέπει να κάνεις ησυχία."της είπε ψυθιριστά , ο τόνος της φωνής του αυστηρός.

Εκείνη έγνευσε, η στάση της πιο ήρεμη τώρα πού το χέρι του την είχε αφήσει ελεύθερη .

Μέχρι εκείνη την στιγμή η Θεοφανώ δεν είχε καταλάβει την συνέβαινε στη άλλη μεριά του δωματίου.

Τα αγκομαχητά, οι κόφτες ανάσες και ο κρότος που δημιουργούσαν τα βαρέλια πρόδωσαν την πράξη που έπαιρνε χώρο κοντά τους.

Η Θεοφανώ έσπρωξε ελαφριά τον ώμο του Αντρέι που τις έκρυβε το όργιο.

Τα μάτια της γούρλωσαν, δεν πίστευε ότι γινόταν κάτι τέτοιο.

Το χέρι της δεν πρόλαβε να κλείσει βαθιά μέσα της το αναφώνιμα που της δημιούργησε η αποκάλυψη αυτή.

Το ζευγάρι σταμάτησε απότομα.

"Άκουσες κάτι ;"ρώτησε η Μεταξία.

"Είμαι σίγουρος πως δεν ήταν κάτι ."της είπε ο Τζανής.

Στα άλλη μεριά της κάβας οι δύο νέοι περίμεναν πάνω σε αναμμένα κάρβουνα, ο φόβος ότι θα αποκαλυφθούν αυξανόταν περισσότερο όσο η ώρα περνούσε.

"Πήγαινε να ελέγξεις."

"Αγάπη μου δεν ήταν τίποτα, έλα δεν έχουμε πολύ χρόνο."

"Πήγαινε σου είπα."τον διέταξε για δεύτερη φορά.

Ο Αντρέι έπρεπε να σκεφτεί κάτι και γρήγορα.

Η πίεση του χρόνου δεν βοηθούσε και πολύ την κρίση του.

"Φίλα με."

"Τι;"

Δεν της έδωσε κάποια απάντηση, το κεφάλι του γρήγορα βούτηξε προς τα κάτω ώστε να αιχμαλωτίσει το στόμα της καθώς το χέρι του έκλεισε δυνατά την πόρτα δίπλα τους για να προκαλσε την προσοχή τους .