Yıllarca susulan her şey bir leke olarak kalmaz mı içimizde?temizlenir mi o leke?
Sarmaşıklar zehirlerini yaydıkları zaman kurtulmanın bir yolunu bulabilir miyiz?
Almila Elçin,henüz 24 yaşında bir genç kız iken hayatlarının temelini oluşturan kişiyi...
Kısa bir süre önce başka bir kitabın finalinde buluştuk ve şimdi bu kitabın başlangıcında buluşuyoruz.Bugün Sarmaşık'ın giriş bölümü ile karşınızdayım ilk defa bir kitabı yazarken bu kadar heyecanlı ve tedirginim umarım satırlarım sizler için biraz ilaç olur.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
“Yok edilen vicdanını çalanlara karşı asla susma!seni duymayanlara karşı inatla susma!seni dinlemek istemeyenlere karşı susma!aksine daha güçlü bağır zira attığın her çığlık onların kalplerine saplanacak zehirli bir oktur”
Vicdan,herkeste var olduğu düşünülen ama kolay kolay herkesin yaşayamadığı o kavramın ismiydi.Her yok olan vicdan cehenneme atılan bir odun görevi görür,sahibini cayır cayır yakardı ancak insanoğlu bundan ders çıkaramayacak kadar suskun ve acizdi.Yıllarca,asırlarca insanın içinde barındırdığı kalp kimi zaman birilerine cennet olurken kimi zaman birilerini ateşinde kül ederdi oysa ki eşit yaratılmamış mıydı insan?o zaman bu acımasızlık neden?sorgulanan her soru bir leke bırakır insanın ruhunda bu leke o kadar güçlüdür ki hiç bir temizleyici onu söküp atmaya yetmez. Çoĝu zaman insanın ruhunda koca bir boşluk oluşur o boşluk asla dolmayacak gibi görülür ama öyle bir an gelir ki sanki hiç açılmamış gibi geri kapanır.Kaybettiğimiz her şey birer ders olur bizlere,önce onlarla sınanır ardından hepsini bir yara olarak taşırız içimizde çünkü kayıplar aslında ruhumuzda solan bir sarmaşıktır.
***
Kısa bir giriş bölümü ile başladık:)
Ve yakında bölümlerle devam edeceğiz görüşmek üzere♡
