❝Ağlamayı kes küçük kız
yoksa seni çok fena becereceğim.❞
[yetişkin içerik • yaş farkı • aşk üçgeni] ♡ 12.01.24
Tom Marvolo Riddle ✗ Flora Athena Evans ✗ Mattheo Riddle • fanfiction +18
tamamlandı - 18.04.24
Merhabalar, Daha az bölüm olmasına rağmen 100 okunmaya yakınlaştık bile aşırı mutlu oldum şu an, ancak oy veren kişi sayısı az sizden ricam oy verir misiniz?
İyi okumalar,
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Son dokunuşları yapmak için aşağı inmiştim. Dolapta ki pastayı çıkarmış bir sorun var mı diye kontrol ederken belime dolanan eller ile dudaklarımın arasından küçük çığlık firar etti.
"Korkma miniğim benim. Sana uyumanı söylemiştim diye hatırlıyorum." Tom'un yorgunca kurduğu cümle ile irkildim, sıcak nefesi bedenimi okşarken ona dönmüş, ellerimi yanaklarına götürmüştüm.
"Sana sürpriz yapacaktım, ancak sen bunu bozdun." Tanrım, o kadar uğraşmıştım! Bu adam hep aynı olmak zorunda mıydı?
Kalçama yediğim tokat ile inledim. Ah, tamam ona sesimi yükseltmemeliydim ve geleceğini haber vermesine rağmen kızmamalıydım. Tanrım, bunları düşündükçe daha da sinirleniyordum. Sabır dilercesine son kez ona bakmış, masanın üzerinde duran hediyeyi alabilmek için beni sıkıştırdığı yerden sıyrılıp geçtim.
"Al, doğum günün kutlu olsun." Bir şey dememiş elimdeki küçük hediye kutusunu almıştı. Paketi açtığında karşısında ki kolyeyi gördüğü zaman ilk defa tebessüm ettiğini görmüştüm. Kolyenin içindeki fotoğrafı Haziran ayında gittiğimiz iş gezisinde çekmiştik, tabiki onu da zorla çekmiştim.
"Biliyorum, böyle şeyleri sevmediğini ancak ikimize de ait bir şey olmasını istedim." Tişörtümün altına sakladığım kolyenin aynısını ona doğrultarak konuşmuştum.
Fakat o susmayı tercih etmişti. Beğenmemiş miydi? Tom'un beğenmesini beklemek saçmalıktı zaten. Ne bekliyordum ki? Ama yinede bir teşekkür edebilirdi.
Çenemde hissettiğim eller ile iki çift yeşillerle göz göze gelmem bir olmuştu. Sipsiyah göz bebeklerindeki siyahlık giderek yoğunlaşmaya başlarken konuştu: "Bebeğim, hediye için teşekkür ederim." Siktir, ilk defa teşekkür etmişti! Hemde bana, aman Tanrım.
"Beğenmediğini düşündüm." Bir süre yüzüme bakmış, ardından kolyeyi boynuna takmış sonra ise siyah gömleğinin içine saklamıştı. En azından takmıştı iyi yönden bakmak her zaman iyidir.
Çünkü Tom'u tanıdığımdan beri ona verilen hediyeleri saklamaz veya takmazdı. Hatta birkaç hediyesini çalışma odasında ki çöp kutusunda bile görmüştüm. Biraz durumu garipsesem de bence onun hakkında garipseyeceğim en son şey bu olmalıydı.
Düşüncelerimden sıyrılmama sebep olan şey ile kendime geldim. Cebimde çalan telefonun melodisi mutfakta yayılırken Tom kaşlarını çattı. Ekrandaki Mattheo yazısı ile gözlerimi devirdim. Aniden telefonumun elimden çekilmesiyle Tom gelen çağrıya yanıt verdi.
"Sevgili kardeşim, bu saatte Flora'yı arama sebebin umarım önemli bir şeydir?"
Her ne oluyorsa arkadan Mattheo'nun yalvarış sesleri bana kadar geliyordu. En son Tom dayanamayarak telefonu kapatmış, mutfaktan çıkmıştı. Arkasından koşarcasına bende çıkmış onu takip etmeye başlamıştım. Adımlarımız bahçeyi bulunca garipsedim. Napıyordu bu adam? Tam ileri adım atacakken önüme bir şeyin çığlık atarak düşmesiyle geriye doğru savrulmuştum. Sıkı sıkı kapattığım gözlerimi açtım ve yerdeki bedene baktım. Mattheo, az önce yukarıdan mı düşmüştü?
"Ah, biliyorum planı mahvettim, ancak biliyorsun bazı şeylere geç kalıyorum." Mattheo'nun konuşması üzerine Tom onu saçlarından çekip kaldırdı.
Tanrı aşkına ne saçma bir gündü.
★
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Olaysız bir bölüm yazmak istedim umarım beğenmişsinizdir. Bölüm hakkında ki düşünceleriniz neler?
Ve takipleşmek isteyen var mı? Karşılıklı takipleşebiliriz 🎀
